بریده‌هایی از کتاب یونگ‌شناسی کاربردی

اگرچه زنان و مردان ویژگی‌های متضادی دارند، ولی آن‌ها یکی هستند. این جفت متضاد ازلی نماد تمام جفت‌های متضاد قابل‌تصور هستند. گرم و سرد، روشن و تاریک، شمال و جنوب، خشک و مرطوب، خوب و بد، خودآگاه و ناخودآگاه. کارل یونگ

ارنست هگل، اظهار کرد که «جهان از طریق یک زنجیره‌ای از تکرارها زایش می‌یابد»

هرچقدر بیش‌تر وارد عمق روان شوی، بستر گسترده‌تر می‌شود» .

اصولاً فرایند رشد فردیت در روان‌شناسی یونگ، در نیمه دوم زندگی روی می‌دهد. از دیدگاه یونگ ما در نیمه اول زندگی‌مان یک «منِ» سالم را رشد می‌دهیم و بنابراین می‌توانیم در دنیای بیرون عملکرد رضایت‌بخشی داشته باشیم. با آن دستاوردها و تنها اگر آن دستاوردها موفقیت‌آمیز باشند، نیمه دوم زندگی شامل رویگردانی از دنیای بیرونی به منظور یافتن خویشتن‌مان است

یونگ متوجه شد که برچسب خودشیفتگی کاملاً متناسب بعضی از افراد است، ولی به کسانی که به دنیای درون بیشتر از دنیای بیرون علاقه داشتند نیز به‌طور ناعادلانه برچسب خودشیفتگی زده می‌شد.

مغز خزندگان که نقش مهمی در رفتار تهاجمی، حفاظت از قلمرو، رفتار عادتی و استقرار سلسله مراتب اجتماعی ایفا می‌کند

به منظور یکپارچه‌سازی سایه باید قبول کنیم از افکار و تمایلاتی برخورداریم که با تصویر اولیه‌ای که از خودمان داریم هماهنگ نیستند. باید بپذیریم که ما بیش از آن نقشی هستیم که در جامعه یا در خانه بازی می‌کنیم. باید از محکوم کردن اطرافیان‌مان دست بکشیم، از فرافکنی ویژگی‌های غیرقابل‌قبول خود به کسانی که محکوم‌شان می‌کنیم دست برداریم و مشکلی را که درون‌مان وجود دارد بپذیریم؛ و آنگاه دیگر نباید خودمان را نیز محکوم کنیم. باید بفهمیم شاید آن ویژگی‌های ظاهرا بدی که سعی داریم از آن‌ها فرار کنیم، معنایی در زندگی‌مان داشته باشند.

هنگامی که همه لایه‌های شخصی روان را کنار بزنیم، هنوز هم چیزی باقی می‌ماند. چیزی که در همه مردان و زنان، در همه اعصار و فرهنگ‌ها مشترک است. در واقع به‌دلیل این‌که آن ناخودآگاه است، ما نمی‌توانیم آن را به‌طور مستقیم تجربه کنیم.

به‌عبارت دیگر ویژگی‌های رؤیاهای انسان دقیقا مطابق با آن چیزی است که از بررسی تاریخچه تکامل مغز به‌دست می‌آوریم. در این تاریخچه این عقیده یونگ، مبنی بر این که رؤیاهای ما می‌توانند به اطلاعاتی دست یابند که فقط در طول زندگی ما کسب نشده‌اند، بلکه در طول زندگی گونه ما به‌دست آمده‌اند

به‌شدت معتقد بود سرانجام باید ریشه دانش در مشاهدات درونی باشد.