بریده‌هایی از کتاب کارمیلا

ما در دستان خداوندیم: بدون اذن او هیچ اتفاقی نمی‌افتد و برای کسانی که به او عشق می‌ورزند همه‌چیز به خوبی و خوشی تمام خواهد شد. او آفریدگار وفادار ماست؛ او همه‌مان را آفریده و از ما مراقبت خواهد کرد.

«به‌هرحال، زندگی و مرگ وضعیت‌هایی رازآلودند و ما درباره‌ی سرچشمه‌های آن‌ها اطلاعات چندانی نداریم.»

او دست‌های قشنگش را دور گردنم حلقه می‌کرد، مرا به‌سوی خود می‌کشید و پس از آنکه گونه‌اش را به گونه‌ام می‌چسباند، با لب‌هایش بیخ گوشم نجوا می‌کرد: «عزیزترینم! قلب کوچکت جریحه‌دار شده؛ فکر نکن بی‌رحمم، چون از قانون عدول‌ناپذیر قوت و ضعف خود پیروی می‌کنم؛ اگر قلب عزیزت زخمی شده، از قلب وحشی من نیز همراه قلب تو خون می‌ریزد. در خلسه‌ی حقارتی بی‌اندازه‌ام، با زندگیِ گرم توست که زندگی می‌کنم و تو- با مرگی دلپذیر- در زندگی من خواهی مرد. کاری از دست من برنمی‌آید؛ همان طور که به تو نزدیک می‌شوم، تو به‌نوبه‌ی خود به دیگران نزدیک خواهی شد و خلسه‌ی این بی‌رحمی را خواهی آموخت که با تمام این اوصاف، خود عشق است؛ پس تا مدتی نخواه چیزی بیشتر درباره‌ی من و یا وابستگانم بدانی، بلکه با تمام روحیه‌ی عاشقانه‌ات به من اعتماد کن.»

روزنامه‌ی پورسل پِیپیرز مهارت خود را در این زمینه به نمایش گذاشت. لو فانو بین سال‌های ۱۸۴۵ تا ۱۸۷۳