بریده‌هایی از کتاب بیش یادگیری

وقتی در حال نوشتن هستم، کم‌تر دچار هیپنوتیزم مطالعه می‌شوم؛ یعنی در وضعیت مطالعه باشم، ولی حواسم جای دیگری باشد

شاید انجام هم‌زمان چند کار جالب باشد، اما در بیش‌یادگیری که به تمرکز صددرصدی شما روی کار نیاز دارد، مناسب نیست.

بسیاری از افراد به خودشان می‌گویند وقتی موسیقی گوش می‌کنند، بهتر تمرکز می‌کنند؛ اما شاید واقعیت این باشد که آن‌ها نمی‌خواهند روی آن فعالیت مشخص کار کنند، بنابراین موسیقی می‌تواند ذهنشان را تا حدی منحرف کند و این برایشان خوشایند است.

اولین عامل حواس‌پرتی، محیط پیرامون شماست. آیا تلفن همراهتان خاموش است؟ آیا به اینترنت وصلید؟ در حال تماشای تلویزیون یا مشغول بازی هستید؟ آیا سروصدایی در اطرافتان می‌شنوید؟ آیا برای کار آماده‌اید یا باید اول دنبال خودکار، کتاب یا چراغ مطالعه بگردید؟

به‌خاطر داشته باشید تا زمانی که مشکلی از قبل هنوز حل‌نشده باقی مانده باشد، نباید هدف سخت‌تری را برای خود برگزینید.

اگر مشکل شما نیز همین است و از عدم توانایی برای شروع به استراحت‌کردن زیاد تغییر کرده است، می‌توانید راهی را امتحان کنید که تکنیک پومودورو نام دارد و کمی سخت‌تر است: بیست‌وپنج دقیقه تمرکز و بعد از آن ۵ دقیقه استراحت.

اگر کاری را واقعاً شروع کنید یا عاملی را که حواستان را پرت می‌کند نادیده بگیرید، حتی در انجام کارهای بسیار ناخوشایند هم نگرانی‌تان معمولاً تنها در عرض چند دقیقه برطرف می‌شود.

هر بار که تعلل کردید، این تمرین ذهنی را انجام دهید. آن‌قدر انجام دهید تا به عادت تبدیل شود:

مرحلهٔ اول برای غلبه بر تعلل این است: ببینید چه زمان‌هایی دارید تعلل می‌کنید.

بیشتر دلایل تعلل و اهمال‌کاری وقتی به زبان می‌آیند، احمقانه‌اند؛

چرا در کارها تعلل می‌کنیم؟ ساده‌ترین پاسخ این سؤال این است که یا عامل وسوسه‌کننده‌ای شما را به سمت انجام کار دیگری سوق می‌دهد، یا از انجام آن کار اکراه دارید، و یا هردو.

تعلل شاخصهٔ همیشگی زندگی بعضی از انسان‌هاست؛ آن‌ها کارها را یکی پس از دیگری به‌تعویق می‌اندازند تا زمانی که وقتشان رو به اتمام باشد و مجبور شوند تمام تلاششان را بکنند تا کار را به‌موقع تمام کنند.

در موضوع تمرکز، معمولاً سه مشکل اساسی وجود دارد: آغاز تمرکز، حفظ تمرکز و بهبود کیفیت تمرکز. بیش‌یادگیرها درتلاشند راه‌حل‌هایی برای کنترل این سه مسئله که اساس توانایی تمرکز خوب و یادگیری عمیق را تشکیل می‌دهد، بیابند.

در حوزهٔ موفقیت‌های فکری عظیم، تواناییِ تمرکزکردن سریع و عمیق تقریباً رایج است. آلبرت انیشتین، در طول فرموله‌کردن نظریهٔ نسبیت چنان تمرکز عمیقی داشت که به مشکلات گوارشی دچار شد.

وقتی حجم کارم به‌شدت بالا بود و کسی می‌آمد و می‌گفت آمده‌ام که چند ساعتی را با هم باشیم، عصبانی می‌شدم. هرچند، وقتی این وضعیت بارها تکرار شد، دیگر یادگرفتم که چگونه کاری را در میانه رها کنم و دوباره به آن برگردم؛ مثل گذاشتن علامت در کتابی که داشتم می‌خواندم.»

عمیق‌تر که نگاه می‌کنیم، وجههٔ دیگری از سومرویل نمایان می‌شود. درست است که از هوش بالایی برخوردار بود، اما آن‌چه برایش کارآمدتر بوده توانایی استثنایی‌اش در تمرکزکردن بوده است؛ در دوران نوجوانی، وقتی باید به رخت‌خواب می‌رفت و دیگر اجازه نداشت حتی با نور شمع مطالعه کند، در ذهنش روی قضایای اقلیدس در ریاضیات کار می‌کرد؛ هنوز به فرزندش شیر می‌داد که آشنایی با فردی او را ترغیب کرد تا گیاه‌شناسی بخواند؛ درآن زمان، یک ساعت از مطالعهٔ صبحگاهی‌اش را به این حوزه اختصاص داد.

سومرویل تنها زن جهان بود که می‌فهمید چه می‌کند.

اگر برای یادگیری تلاشی متمرکزانه نداشته باشید، بهترین تحقیقات، بهترین منابع و بهترین راهبردها بی‌فایده می‌شوند

موفقیت در یک پروژه به شما اعتمادبه‌نفس می‌دهد تا پروژهٔ بعدی را هم با جسارت و بدون تردید و تعلل عملی کنید

هر پروژه فرصتی است که روش‌های جدید یادگیری، راه‌های جدید جمع‌آوری منابع، مدیریت بهتر زمان و مهارت‌های پیشرفته برای مدیریت انگیزه‌تان را به شما آموزش می‌دهد.