بریده‌هایی از کتاب کافه زیر دریا

نیمی از عمر را به تمسخر آنچه دیگران به آن اعتقاد دارند می‌گذرانیم و نیمی دیگر را در اعتقاد به آنچه دیگران به تمسخر می‌گیرند.

نیمی از عمر را به تمسخر آنچه دیگران به آن اعتقاد دارند می‌گذرانیم و نیمی دیگر را در اعتقاد به آنچه دیگران به تمسخر می‌گیرند.

مگر حرکت هماهنگ سرهای خواهران دوقلوی سکیا که ردیف اول کلاس نشسته بودند و به علامت تصدیق آنها را رو به پایین تکان می‌دادند. همیشه هرچه معلم می‌گفت آنها تصدیق می‌کردند حتّی اگر می‌گفت: "امروز چقدر هوا گرمه" یا "عجب خرهایی هستید شما دو تا"، آنها باز هم تصدیق می‌کردند.

تفاهم با هم در هیچ زبانی به اندازه زبان مادری سخت نیست.

آنها با حقیقت روبه‌رو شدند و حقیقت آنها را خُرد کرد. با وجود این، هستند کسانی که توی صورت حقیقت نگاه می‌کنند. وقتی من با آن روبه‌رو شوم، با این فریادها و این لکنت‌ها جوابش را نخواهم داد. من خواهم گفت: 'سلام، من هم یکی از شما هستم و مثل شماها با تمام رگ و پی خواستار پلیدی‌ام.

دوست‌داشتن، انتظار کشیدن را هم معنا می‌دهد.

بگویید ببینم، جهنم چه‌جور جایی است؟ شما خودتان چه تصوّری ازش دارید؟ قبل از هر چیز، به عقیده من جهنم در شأن هیچ انسانی نیست. در هر حال، من کم و بیش آن را جایی تصوّر می‌کنم که تمام روزها ضیافت آن‌طرفی‌های آب برپاست