بریده‌هایی از کتاب شهربانو: عروس ایرانی پیامبر(ص)

وقتی یک زن در بازار می‌گذرد هر قدر که شلوغ باشد مردمان کنار می‌کشند به او راه می‌دهند. اگر زن بخواهد چیزی از یک دکان بخرد مشتری‌های مرد صبر می‌کنند تا نخست معامله‌ی او صورت پذیرد. در سر سفره اگر خوراکی کم باشد اول به زن‌ها می‌خورانند و مخصوصا می‌دانست که بزرگان ایران جز شخص پادشاه همگی زن را در سواری بر خود مقدم می‌دارند، شوهرها برای ملاقات زوجه‌ی خود، خویشتن به عمارت و اتاق او می‌روند نه این‌که او را نزد خود احضار کنند. این آداب بزرگان ایران طوری به نظر سایر ملل نیک افتاده بود که اعیان روم از ایشان سرمشق گرفتند و وقتی یکی از بزرگان رومی به زوجه‌ی خود خیلی احترام می‌گذاشت به طور ضرب‌المثل می‌گفتند: «او ایرانی صفت رفتار می‌کند. »

راستی دقت و مواظبت ایرانیان آن عهد به امور کشاورزی که رکنی از ارکان دین زرتشت است سرزمین ایران را از حیث آبادی و خرمی و باغ‌ها و بستان‌های زیبا و قشنگ مورد حسادت کشورهای دنیا قرار داده بود

از آن هنگام که خون خسرو بزرگ هرمز و خسرو نازنین پرویز را بر خاک ریختیم سرنوشت بهی و فرخندگی مرز و بوم ایران را بدرود کرد

روی شانه‌ی هر کدام رشته‌ی ابریشمی پیچ در پیچ آویخته شده بود که یک سر آن به کمر وصل شده و سر دیگرش با هشت چنگال تیر در پس پشت آویزان شده بود که آن را کمند می‌نامیدند.

من از تو پنهان نمی‌کنم که وقتی فکر می‌کردم دوباره تو را خواهم دید تمام مصایب وارده در خاطرم محو می‌شد.

عمرو غرق در افکار خویشتن بود و دفتر خاطراتش را پیش قلب ورق می‌زد.

وقتی یکی از بزرگان رومی به زوجه‌ی خود خیلی احترام می‌گذاشت به طور ضرب‌المثل می‌گفتند: «او ایرانی صفت رفتار می‌کند. »

از آداب ایرانیان به خوبی آگاه بود که نسبت به زن‌ها احترامی بی‌اندازه نشان می‌دهند. وقتی یک زن در بازار می‌گذرد هر قدر که شلوغ باشد مردمان کنار می‌کشند به او راه می‌دهند. اگر زن بخواهد چیزی از یک دکان بخرد مشتری‌های مرد صبر می‌کنند تا نخست معامله‌ی او صورت پذیرد. در سر سفره اگر خوراکی کم باشد اول به زن‌ها می‌خورانند و مخصوصا می‌دانست که بزرگان ایران جز شخص پادشاه همگی زن را در سواری بر خود مقدم می‌دارند، شوهرها برای ملاقات زوجه‌ی خود، خویشتن به عمارت و اتاق او می‌روند نه این‌که او را نزد خود احضار کنند.

از آداب ایرانیان به خوبی آگاه بود که نسبت به زن‌ها احترامی بی‌اندازه نشان می‌دهند.

طلعت تابان و روی و خوی آزرمیدخت زمام عقل را از کفش ربوده بود