بریده‌هایی از کتاب تا به آخر با هیتلر

هیتلر یک شب به مهمانانش بالدور فون شیراخ، هرمان اسر، دکتر دیتریش، گولایتر مونیخ آدولف واگنر و گولایتر و فرماندار وورتمبرگ و ویلهلم مور گفت در ۱۹۳۷ به انگلیس پیشنهاد داده است ششصد هزار یهودی آلمانی را به آن‌ها بفروشد تا در فلسطین به‌عنوان کارگر از آن‌ها استفاده کند. او معتقد بود از این راه می‌تواند هم این قوم را از آلمان بیرون کند و هم با لندن معامله‌ای انجام دهد. سپس لبخندی زد و اضافه کرد: «اما پسرعموهای ما از این برنامه استقبال نکردن. اون‌ها هم یهودی‌های آلمان رو نخواستن.»

هیتلر می‌گفت: «مسائل خصوصی مردم تا وقتی به دولت و رهبری ربطی نداشته باشه، به من ارتباطی پیدا نمی‌کنه.» و به این حرف واقعاً پایبند بود.

دندان‌های انسان، وضعیت روده و معده و آنزیم‌هایی که در لولهٔ گوارشی تولید می‌شود، طوری «ساخته شده است» که نشان می‌دهد انسان چیزی بین گیاه‌خوار و گوشت‌خوار است؛ یعنی انسان به حکم طبیعت به هیچ‌وجه نمی‌تواند گیاه‌خوار تلقی شود.

هیتلر در میان خرابه‌های انفجار ایستاد و به موسولینی گفت: «همه جز من به‌شدت زخمی شده‌ن. حتی چند نفر جون‌شون رو از دست دادن. من به طرز معجزه‌آسایی از مرگ جَستم و این نشون می‌ده که هیچ اتفاقی برام نمیفته و سرنوشت و مشیت الهی من رو برای تحقق هدف مشترک‌مون انتخاب کرده.»

ب: مثلاً من اگه زنی رو دوست داشته باشم، دستش رو می‌گیرم. ‫ک: یعنی ممکن نیست بی‌منظور چنین کاری کرد؟ ‫ب: نه.

وقتی پای یکی از منشی‌ها به جایی می‌خورد، هیتلر پدرانه نگرانش می‌شد، ولی به‌راحتی حکم اعدام هزاران نفر انسان را صادر می‌کرد.

هیتلر اغلب می‌گفت اگر سرنوشت، او را به‌عنوان پیشوای مردم آلمان انتخاب نکرده بود، او حتماً در زمینهٔ معماری، شخص برجسته‌ای می‌شد و همیشه تکرار می‌کرد که اگر این‌طور می‌شد، از این‌همه دل‌مشغولی و نگرانی که به‌عنوان رهبر یک کشور داشت آزاد می‌شد

ریاست و صرفاً شخصیت هیتلر، تنها دلیل وفاداری‌ام به او بود، نه دیدگاه و اندیشه‌های سیاسی‌اش.

هیتلر یک شب به مهمانانش بالدور فون شیراخ، هرمان اسر، دکتر دیتریش، گولایتر مونیخ آدولف واگنر و گولایتر و فرماندار وورتمبرگ و ویلهلم مور گفت در ۱۹۳۷ به انگلیس پیشنهاد داده است ششصد هزار یهودی آلمانی را به آن‌ها بفروشد تا در فلسطین به‌عنوان کارگر از آن‌ها استفاده کند. او معتقد بود از این راه می‌تواند هم این قوم را از آلمان بیرون کند و هم با لندن معامله‌ای انجام دهد.

پس از مدتی متوجه شدم که هیتلر دیگر از پیروزی صحبت نمی‌کند و به‌جای آن از مرگ صحبت می‌کند. هروقت تنها می‌شدیم می‌گفت: «ما مجبوریم این مبارزه رو تا مرگ ادامه بدیم.»