بریده‌هایی از کتاب بکه

تو فضیلت سکوت را از طریق سخن بیان می‌کنی، درحالی‌که نمی‌توانی فضیلت سخن را از طریق سکوت بیان کنی.

«شما بر حال ما نوحه و گریه می‌کنید، پس آن کس که ما را کشت که بود؟!»

زینب لب به سخن گشود: «ای مردم کوفه، ای مردمان حیله‌گر و خیانت‌کار! گریه می‌کنید؟! اشک چشمانتان خشک نشود و ناله‌هایتان آرام نگیرد.»

با انگشت بر روی قبر مطهرش نوشت: «هذا قَبْرُ الْحُسَینِ‌بْنِ‌عَلی‌بْنِ‌ابیطالِب، الّذی قَتَلوُهُ عَطْشاناً...»

«چه بسیار گروه کوچکی که به فرمان خداوند بر گروهی عظیم پیروز شدند و خداوند با صابرین است.»

«اللّهُمَّ رَبّ السّموات السّبع وَ مَا اظللن وَ الارَضِین السَّبع وَ مَا اقللن و رَبِّ العَرش العَظیم، رَبّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرِین اَعُوذُبِکَ مِن شَرِّهِ وَ أدرء بِکَ فِی نَحرِهِ، اَساَلُکَ اَن تُؤتِیَنی خَیره و تکفینی شَرّه.»

جز فاسق رسوا نمی‌شود و جز بدکار، دروغ نمی‌گوید

پیغمبر گفت؛ «کسی که با حسین عناد ورزد خداوند رایحه بهشت را بر او حرام گرداند.»

«چه بسیار گروه کوچکی که به فرمان خداوند بر گروهی عظیم پیروز شدند و خداوند با صابرین است.»

تقدیم به رئیس‌البکائین از ابتدای خلقت تا انتهایش؛ آدم علیه الرحمه یعقوب، فرزند اسحاق یوسف، معشوق زلیخا و سجاد، فرزند حسین که چهل سال بر پدرش گریست.

«منزهی تو، معصیت می‌شوی چنان که اصلا دیده نمی‌شوی و تو آن چنان حلم و صبر می‌ورزی که انگار اصلا معصیت نشده‌ای! و نسبت به مخلوقات خود با نعمت‌های زیبا و انعام‌های نیکو، آن چنان محبت می‌ورزی چنان که انگار تو، به آنها نیاز داری و تو ای سید و مولای من از آنها کاملا بی‌نیاز هستی...»

وای بر تو! ای فرزند آدم که خود غافلی، درحالی‌که دیدگان بیدار جهان از تو غفلت ندارد.

از ظلم به کسی که علیه تو ناصری جز خداوند ندارد، بپرهیز و هرگز خود را به آن آلوده مساز...

«آنگاه که نفخه صور قیامت دمید، دیگر نسب و خویشی در میانشان نماند و کسی از حال کسی نپرسد، چیزی به تو سود نرساند، مگر کار نیکی که آن را پیشاپیش می‌فرستی...»

علی‌بن‌الحسین همراهی با مختار را نپذیرفت مگر جایی که خون‌خواهی از پدرش بود، اما به عموی خود، محمدبن‌حنفیه گفتند: «عموجان! اگر حتی برده‌ای سیاه از اهل زنج برای ما خاندان اهل بیت تعصب به خرج داده و غیرت و جوش و خروش داشته باشد، هر آینه بر همه مردم واجب است او را همراهی، کمک، یاری و پشتیبانی نمایند و من تو را مسئول این امر قرار دادم پس بدان‌گونه که می‌خواهی و مصلحت می‌دانی عمل کن.»

شنیدم فرمود: «شما بر حال ما نوحه و گریه می‌کنید، پس آن کس که ما را کشت که بود؟!»

هلهله سربازان دلش را قرص کرد.

وقتی زید به شهادت رسید، فرزندش یحیی به مقابله با امویان پرداخت، به جنگ رفت و کشته شد. بعد از شهادتش تا یک‌سال نام تمام فرزندان خراسان را هم‌نام او؛ یحیی گذاشتند.

شنیده‌ام در واقعه حَرّه وقتی به نزد مسلم آن خون‌خوار مُسرف بودید طوری با شما رفتار کرده که فراتر از توصیه یزید ملعون بوده، حاضران گفتند که فقط لب‌هایتان تکان می‌خورده و آن جبار از معنویت حضور شما دچار تحیر شده و رفتاری را با شما پیشه کرده که خواست خودش نبوده است. چه می‌خواندید؟ تسبیح را از دست چپ به دست راست سراند و دعایی را زمزمه کرد: «اللّهُمَّ رَبّ السّموات السّبع وَ مَا اظللن وَ الارَضِین السَّبع وَ مَا اقللن و رَبِّ العَرش العَظیم، رَبّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرِین اَعُوذُبِکَ مِن شَرِّهِ وَ أدرء بِکَ فِی نَحرِهِ، اَساَلُکَ اَن تُؤتِیَنی خَیره و

سه نفرند که خداوند در روز قیامت به آنها نگاه نخواهد کرد و آنها را تزکیه نکرده و برای آنها عذاب دردناکی است. اول کسی که در ما و درباره شخصیت ما چیزی را داخل نماید که از ما نیست، دوم کسی که از ما چیزی را خارج کند که آن از ماست، سوم کسی که معتقد باشد این دو گروه از اسلام بهره‌ای دارند.