بریده‌هایی از کتاب آرتمیس؛ رویایی به وسعت دریا

می‌توانم بنشینم و ساعت‌ها برای آپولون شعر بگویم. یا از کاریا و هالیکارناس و کاخش بنویسم؛ از درختان زیتون، از بوی باران مداوم و از رنگین‌کمانی که هر روز در آسمان ظاهر می‌شود، از دیوارها و اتاق‌های تودرتوی کاخ‌مان، از قایم‌باشک‌بازی‌های کودکانه و حتی از دعواهایمان.

دریاسالاری رویای بزرگی است. به وسعت تمام دریاهاست. سخت است. دور است، اما اهمیتی ندارد. من برای رسیدن به آن خواهم جنگید. دریاسالار آرتمیس... به زودی این نام را خواهم شنید.

فرورفتن به کام مرگ شیرینه.

مسیری که قرار است داستان زندگی‌ام را بسازد و مرا به هدفم برساند. مسیری ترسناک که باید با شجاعت از آن بگذرم. و می‌گذرم. من که تا به این‌جا آمده‌ام، جلوتر نیز می‌روم.

وقتی اهورامزدا نعمتی رو ازت می‌گیره، نعمت دیگه‌ای میده. فقط باید یاد بگیری بگردی و پیداش کنی.

زندگیم هم هنوز داستانی نداره که شنیدنی باشه، اما من این‌جا هستم تا داستانی بسازم؛

می‌دانم نمی‌توانم فرمانده یا دبیر خوبی باشم، اما این‌ها به معنای بی‌مهارتی نیست. من فقط آموزش ندیده‌ام.

من آیندهٔ تو نیستم. من فقط راهنمایی هستم که آرمانی مشترک رو به تو یادآوری می‌کنم.

کارهای ناشایست انسان‌ها، زندگی در این دنیا رو دشوار می‌کنه.

یعنی معبد زرتشتی‌هاست؟- سرش را به نشان بله تکان می‌دهد.- فقط همین؟ دیوار بلندی، مجسمه‌ای، نقش و نگاری... هیچ کدوم نیست؟ - ما بت‌پرست نیستیم. خدایی رو می‌پرستیم که بالاتر از بت‌هاست. - ایونی‌ها هم بت‌پرست نیستن. خدایانی رو می‌پرستن که نشان‌شون روی سنگ‌هاست. من نشان فروهر رو دیدم. انتظار داشتم مقابل چنین نشانی خدا رو بپرستید. - ما رو به آتش و روشنایی می‌ایستیم. نه چیز دیگه.

- در این دنیا هیچ چیز کامل نیست. حتی اگر کامل باشه پایدار نیست. غم و شادی با هم و سختی و آسانی با هم. این ذات دنیا و ذات خواستهٔ انسانه. تو شادی رو در دریاسالار شدن می‌بینی و سختی‌های زیادی می‌کشی. بعد که به این مقام می‌رسی، تنها چند روز خوشحال هستی. باز خواسته‌ای دیگه و سختی‌های دیگه. اگر دقت کنی این سختی‌ها هم به انتخاب خودته.

- در این دنیا هیچ چیز کامل نیست. حتی اگر کامل باشه پایدار نیست. غم و شادی با هم و سختی و آسانی با هم. این ذات دنیا و ذات خواستهٔ انسانه.

سخت است، اما شدنی است. شدنی هم نباشد اهمیتی ندارد. من آن را ممکن می‌کنم.

ایرانیان احترام ویژه‌ای برای بزرگان‌شان قائل هستند.

ایرانیان احترام ویژه‌ای برای بزرگان‌شان قائل هستند.

- کسی که می‌بینه، فقط می‌بینه. و کسی که نمی‌بینه، فقط نمی‌بینه.

ما محکوم به عمل هستیم.

خندیدن تنها نشانهٔ شادی نیست. گاهی نشانهٔ فرار از غمی بزرگه.

دریاسالار آرتمیس... به زودی این نام را خواهم شنید.

تو بین صدها مرد فقط تنها نیستی، غریبه‌ای