بریده‌هایی از کتاب آرتمیس؛ رویایی به وسعت دریا

احساس می‌کنم فرقی نمی‌کند دربار ایران باشد یا کاخ هالیکارناس. تفاوتی ندارد داریوش پادشاه باشد، کمبوجیه باشد یا حتی خشایارشا. زن بودن همیشه، در همه جا و در هر زمان سخت است.

اما چیزی به نام صلح وجود نداره. هر لحظه جنگه. شاید در کتاب‌هایی که می‌خونی سخنان زیبایی در مورد صلح نوشته شده باشه، اما در واقعیت نیست.

ای مزدااهورا! مرا بر آنکس که به آزار بیمم دهد، توانایی ده و چیره گردان؛ آنچنان که پیروان دروغ را از آزار رسانیدن به یارانم بازتوانم داشت.

ققنوس پرنده‌ای اسطوره‌ایه که همیشه تنها زندگی می‌کنه. در ابهت یگانه‌ست و بر تمامی پرندگان جهان برتری داره. ققنوس هزار سال عمر می‌کنه. زمانی که مرگش نزدیک میشه، از فراز آسمان بر زمین میاد و بر هیزمی که آماده کرده می‌نشینه. ققنوس شروع به خواندن آواز می‌کنه و زمانی که به پایان نزدیک میشه، شعله‌ای می‌سازه. شعله رو به هیزم‌ها می‌سپاره و در آتشی که ساخته می‌سوزه. چون تبدیل به خاکستر میشه، ققنوس تازه‌ای سر از خاک بیرون میاره و از نو متولد میشه.

برای من زندگی لحظه‌هایی که نفس می‌کشم نیست. لحظه‌هاییه که از شدت هیجان نفسم بند میاد.

زندگی امروز من، رویای محال دیروزه که به واقعیت پیوسته

- البته من هم خودم رو، آماده کردم که از کشتی بیرون انداخته بشم.

اولین شرط پیروزی اتحاد است.

نفس عمیقی می‌کشم و به روبه‌رو خیره می‌شوم. آبی دریا در دوردست با آبی آسمان یکی می‌شود. در ظاهر تکراری است، اما نیست. همیشه تازه است. همچون حالی که در این لحظه دارم، این منظره نیز تازه است. منظره‌ای که بیش از همیشه دوستش دارم. پایان جلد اول

سرم را بلند می‌کنم و لحظه‌ای به آسمان آبی بالای سرم خیره می‌شوم. آرام زیر لب می‌گویم: - همیشه همین‌طور کمکم کن... جهان‌سالار.

برای من شکست معنا نداشت. غیرممکن هم وجود نداشت. که اگر شکست معنا داشت و غیرممکن هم وجود داشت، الان این‌جا نبودم. زمانی دختر بودن برای من سخت بود. ترسناک بود. زمانی نقطه‌ضعف من بود، اما امروز باعث افتخار منه. من مسیری رو که یک مرد به راحتی طی می‌کنه، بسیار سخت طی کردم. بارها شکست خوردم، بارها تحقیر شدم، بسیار نادیده گرفته شدم، حتی گاهی ناامید شدم، اما بالاخره به آنچه که می‌خواستم رسیدم. از این به بعد هم می‌رسم.

مقام نه، رویا. هر قدر رویای بزرگ‌تری داشته باشی، سختی‌های بزرگ‌تری در مسیرت قرار می‌گیره. من که رویام به وسعت دریاست، باید خیلی قوی باشم.

مقام نه، رویا. هر قدر رویای بزرگ‌تری داشته باشی، سختی‌های بزرگ‌تری در مسیرت قرار می‌گیره. من که رویام به وسعت دریاست، باید خیلی قوی باشم.

دریاسالاری که همیشه ترس‌ها و تردیدها رو پشت سر جا می‌ذاره و با کشتی به دل دریا می‌زنه، نمی‌تونه مقابل چنین سختی‌هایی سر خم کنه. باز ترس‌ها و تردیدها رو پشت سر می‌ذاره و به دل سختی‌ها می‌زنه. سخت‌ترین‌ها رو انتخاب می‌کنه. دریاسالاری اینه.

اگر امروز زنان رویای بزرگی ندارن فقط به یک دلیله. اون‌ها هرگز خودشون رو برابر با مردان نمی‌بینن. برای تغییر این وضعیت باید توانایی‌های زنان و دختران رو نشون داد.

هیچ‌وقت دنبال تیر رها شده نگرد. به هدف بخوره یا نخوره فرقی نمی‌کنه. تو به تیر بعد فکر کن. فکر کن اولین و آخرین تیر توئه.

من زندگی لحظه‌هایی که نفس می‌کشم نیست. لحظه‌هاییه که از شدت هیجان نفسم بند میاد.

چطور به خودت اجازه میدی با من قهر کنی؟

- پدرم همیشه می‌گفت سیاست پیچیده و سخته اما در عین حال ساده و شفافه. سیاست یعنی جایی باشی که قدرت هست. با نقشه، با برنامه، یا حتی با صداقت به فردی نزدیک بشی که مرکز قدرته.

ایران بسیار بزرگه و نژادهای گوناگونی داره. پارس‌ها اغلب گندم‌گون هستن و مادها بور و روشن. بانو آرته‌بامه، همسر اول پادشاه، پوستی سفید و چشمانی سبز داره. زیبایی خیره‌کنندهٔ بانو زبانزده.