بریده‌هایی از کتاب آرتمیس؛ رویایی به وسعت دریا

تقدیم به دختران سرزمینم که سخت‌ترین انتخاب‌ها را پیش رو دارند.

زن بودن همیشه، در همه جا و در هر زمان سخت است.

- خندیدن تنها نشانهٔ شادی نیست. گاهی نشانهٔ فرار از غمی بزرگه.

تلاش می‌کنم آرام دست و پا بزنم و خودم را به سطح آب برسانم. موفق می‌شوم. نفس عمیقی می‌کشم، اما در همان لحظه دوباره پایین می‌روم. اگر وادار به سکوت نبودم، محکم‌تر دست و پا می‌زدم. یا حتی کمک می‌خواستم، اما نمی‌شود. اگر چنین کنم مرا می‌بینند و دوباره دستگیر می‌شوم. غرق شدن منطقی‌تر است. کمی دیگر در آب فرومی‌روم. تلاش می‌کنم خود را بالا بکشم، اما موفق نمی‌شوم. بیشتر و بیشتر می‌ترسم. انگار پاهایم بی‌حرکت می‌شوند. تلاش می‌کنم با دستانم خود را بالا بکشم، اما موفق نمی‌شوم.

شکست خوردن بهتر از تسلیم شدن است.

هنوز می‌خوام بجنگم. - پس بجنگ

- نمی‌دونم فهمیدی یا نه، اما دیگه هیچ‌کس تو رو یک دختر نمی‌بینه. - این مهم‌ترین دستاورد من بعد از ورود به کشتیه.

تقدیم به دختران سرزمینم که سخت‌ترین انتخاب‌ها را پیش رو دارند. و تقدیم به پدر و مادرم که دختر بودن را زیبا برایم معنا کردند.

به راستی خیانت یک زن دردناک‌تر از خیانت یک مرد است. زنی که می‌توانست به سادگی مرا، همجنس خودش را درک کند، اما نکرد. نه تنها درک نکرد بلکه مرا فروخت!

ما جای بدی از تاریخ قرار گرفتیم

من آرتمیس هستم، دریاسالار آرتمیس.

وقتی کاری از دستت برنمیاد، تنها کمکی که می‌تونی به اطرافیانت بکنی، حفظ آرامشه.

رویاهای بزرگ اگر بر زبان بیایند، دیگر محقق نمی‌شوند.

سخت‌تر از اون می‌دونی چیه؟ چشمان من که تو هر دو اشک جمع شده، اما نمی‌تونه فروبریزه. سخت‌ترین قسمت دریاسالار شدن همینه. تو همیشه یک دختری، اما هرگز نباید باشی. حتی وقتی همه‌چیز خراب شده، وقتی یک مرد می‌تونه اشک بریزه، تو نباید اشک بریزی. می‌فهمی؟

- در سرزمین ما افسانه‌ها از روی واقعیت ساخته میشن.

ما جای بدی از تاریخ قرار گرفتیم.

برای من زندگی لحظه‌هایی که نفس می‌کشم نیست. لحظه‌هاییه که از شدت هیجان نفسم بند میاد

چرا باید دروغ بگم؟

به مادر می‌گفتم: - من نمی‌تونم مثل دخترها باشم. نمی‌تونم به بقیه ابراز علاقه کنم. اصلا هیچ کلمهٔ محبت‌آمیزی بلد نیستم.

شاید نتونم این حلقه رو بشکنم اما می‌تونم واردش نشم. من نمی‌خوام مثل بقیه باشم.