بریده‌هایی از کتاب آرتمیس؛ رویایی به وسعت دریا

من مسیری رو که یک مرد به راحتی طی می‌کنه، بسیار سخت طی کردم. بارها شکست خوردم، بارها تحقیر شدم، بسیار نادیده گرفته شدم، حتی گاهی ناامید شدم، اما بالاخره به آنچه که می‌خواستم رسیدم. از این به بعد هم می‌رسم

غیرممکن؟! گاهی از خودم می‌پرسم واقعا من اولین نفری هستم که از این وضعیت راضی نیستم؟! یعنی هیچ دختری قبل از من نخواسته کاری کنه و تغییری به وجود بیاره؟!

انسان‌های بااراده تقدیر جهان رو رقم می‌زنن. و تو چنین انسانی هستی آرتمیس.

با ناباوری به قدم‌های سریعش نگاه می‌کنم. به کلماتی فکر می‌کنم که در یک لحظه پیروزی‌ام را به شکست تبدیل کرد. دروغ، فریب‌کاری، فرار، سنت، وظایف همسری، وظایف مادری، وظایف یک زن، زن، زن. مگر چقدر تفاوت بین یک زن و یک مرد وجود دارد؟ مگر من پنج سال نجنگیدم تا نشان دهم این تفاوت بسیار کم‌تر از چیزی است که همه فکر می‌کنند؟ پس حالا چه شد؟ همه‌چیز به حالت قبل بازگشت؟

- اما داشت می‌خندید. - خندیدن تنها نشانهٔ شادی نیست. گاهی نشانهٔ فرار از غمی بزرگه. - من هم غم‌های بزرگی دارم، اما نمی‌خندم پدر. - چون زندگی رو آسان نمی‌گیری.

خوبه آدم‌ها سخت باشن، اما تلخ نباشن.

وقتی ممکن‌ها قابل‌تحمل نیستند، باید به دنبال غیرممکن رفت.

حقیقت اینه که بعضی از ما با اقبال بهتری به دنیا میایم. دنیا بعضی از ما رو با دست‌های پر به زندگی می‌فرسته و بعضی رو با دست‌های خالی. شاید در نگاه اول ناعادلانه باشه، که هست. شاید قلب‌مون رو به درد بیاره، که میاره. شاید زندگی رو برای ما سخت‌تر کنه، که می‌کنه، اما بزرگ‌ترین داشتهٔ ما توانایی جنگیدن ماست. ما می‌تونیم رویایی داشته باشیم و برای رسیدن به این رویا بجنگیم. ما می‌تونیم هر آنچه دنیا به ما نداده، با دستان خودمون بگیریم. البته که ممکنه دنیا ما رو باور نداشته باشه. ممکنه هزاران مانع مقابل ما قرار بده، اما ما باید به خودمون ایمان داشته باشیم.

چیزی به نام صلح وجود نداره. هر لحظه جنگه

امروز یک درس بزرگ از تو یاد گرفتم. فهمیدم نباید به هیچ‌کس ساده اعتماد کنم و راحت از اهدافم بگم

نمی‌دونم چه اتفاقی می‌افته اما می‌دونم چه اتفاقاتی رو می‌تونم رقم بزنم. من به هیچ‌چیز این دنیا اعتماد ندارم اما به خودم که اعتماد دارم

مادر نیز همیشه با لبخند می‌گفت: - ایونی‌ها از نژاد یونانی هستن و هر دختر یونانی یک شاعر به دنیا میاد. فقط باید زمانش برسه و آدمی که باید، مقابلت قرار بگیره. اون لحظه‌ست که حتی اگر شعر نگی، واژگانی عاشقانه به زبان میاری.

می‌فهمی زندگی به عنوان یک دختر چقدر سخته.

تو انتخاب کردی دریاسالار باشی، حالا باید تا آخر بری. زندگی همینه. هر قدر مقامت بلندتر باشه، سختی‌های بزرگ‌تری سر راهت قرار می‌گیره. - مقام نه، رویا. هر قدر رویای بزرگ‌تری داشته باشی، سختی‌های بزرگ‌تری در مسیرت قرار می‌گیره. من که رویام به وسعت دریاست، باید خیلی قوی باشم.

محاله کاری انجام بدم که تو آزار ببینی. از این بابت مطمئن باش.

- دوست داری بدونی سرنوشتش در چه روزی نوشته شده؟ - مثل من اهل تیرگانه؟ - تیرگان نیست. مهرگانه.

زندگی امروز من، رویای محال دیروزه که به واقعیت پیوسته.

حقیقت اینه که بعضی از ما با اقبال بهتری به دنیا میایم. دنیا بعضی از ما رو با دست‌های پر به زندگی می‌فرسته و بعضی رو با دست‌های خالی. شاید در نگاه اول ناعادلانه باشه، که هست. شاید قلب‌مون رو به درد بیاره، که میاره. شاید زندگی رو برای ما سخت‌تر کنه، که می‌کنه، اما بزرگ‌ترین داشتهٔ ما توانایی جنگیدن ماست.

چه تضمینی وجود داره دوباره به من خیانت نکنی؟ آرش مقابلم قرار می‌گیرد. پیش از آن‌که شهرناز حرفی بزند می‌گوید: - من تضمین می‌کنم. - تو؟- پوزخندی می‌زنم.- یک نفر باید تضمین خودت رو بکنه دزد دریایی.

آرتمیس، خدای زمین و شکاره و به تیر و کمانش معروفه. بسیار جسور و پاکدامنه و هرگز در مقابل عشق سر خم نمی‌کنه.