بریده‌هایی از کتاب مدرسه مردگان (جلد اول)

کلامشان زنده است. خودشان اما نه.

و با اینکه می‌دانست این سه ساعت اختلاف زمانی علت تأخیر در تماس بوده، این حس بهش دست داد که دوستانش دیگر او را نمی‌خواهند.

باید بیشتر بهش توجه کنم. فقط مرده‌ها نیستن که کمک لازم دارن.

باید بیشتر بهش توجه کنم. فقط مرده‌ها نیستن که کمک لازم دارن.

ذهن آدم برای چیزهایی که درکشان نمی‌کند بهانه می‌تراشد.

باید بیشتر بهش توجه کنم. فقط مرده‌ها نیستن که کمک لازم دارن.

اسم کوردلیا را صدا زد و گفت: خدانگهدار.

ذهن آدم برای چیزهایی که درکشان نمی‌کند بهانه می‌تراشد.

آدم‌هایی که به بقیه کمک می‌کنن از همه کله‌شق‌ترن

یکی دو صفحه دربارهٔ غمگین‌ترین خاطره‌ای که در تابستون داشتین بنویسین.»

«اون‌ها حسودی‌شون می‌شه چون تو یه نابغه‌ای.»

خانم لیو با خوشحالی گفت: «معلومه که می‌تونیم. ما پدرومادرتیم. در اصل، مجبور کردن تو از وظایفمونه.»

گفت: «هیچ‌کس دلش نمی‌خواد خاطرات آدم‌های شاد رو بخونه. واسه اینکه عمیقاً روی خواننده تأثیر بذارین، باید میخچه‌ای به اعماق روحتون فروکنین و بذارین درد چکه‌چکه از وجودتون بریزه

فقط مرده‌ها نیستن که کمک لازم دارن.

بنجی گفت: «دوقلوها شش سالشونه. سوفیا هشت سالشه و توی خانواده اونه که واقعاً شیطون و دردسرسازه. داشتم می‌گفتم، روی کاناپه خوابیده بودم که سوفیا دزدکی اومد و...» بنجی مکثی کرد و دوباره به فکر رفت. «نمی‌دونم درسته این رو بهتون بگم یا نه.» کوردلیا گفت: «اَه، حالا که گفتی باید تا تهش بگی!» بنجی گفت: «باشه بابا. توی خواب ناز بودم که سوفیا ناخن‌هام رو با لاک اکلیلی‌ش لاک زد. اون هم رنگ صورتی جیغ.» کوردلیا و اگنس زدند زیر خنده. بنجی گفت: «بسه دیگه.» هرچند خودش هم داشت لبخند می‌زد. «کل شب طول کشید تا لاک‌ها رو پاک کردم. مجبور شدم کلی با آب و صابون بسابمشون. نمی‌دونم شما دخترها چطوری این کار رو می‌کنین.» کوردلیا گفت: «اوممم... یه چیزی هست به اسم لاک‌پاک‌کن.»

کلامشان زنده است. خودشان اما نه.

کلامشان زنده است. خودشان اما نه.

ذهن آدم برای چیزهایی که درکشان نمی‌کند بهانه می‌تراشد.

من مدام از خودم می‌پرسم: خودمون رو دقیقاً وارد چه بازی‌ای کرده‌ایم؟ چیزهای زیادی هست که ازش سر درنمی‌آریم. می‌ترسم نکنه یه‌وقت کار احمقانه‌ای ازمون سر بزنه و وقتی بفهمیم که دیگه خیلی دیر شده باشه.

مدیر که پشت آدم باشه، چه راحت می‌شه به مامان و بابا دروغ گفت!