بریده‌هایی از کتاب موهبت شگفت انگیز خشم

دنیا از حرف خسته شده و به دنبال عمل است.

می‌گویم آن‌چه در هر لحظه احساس می‌کنیم، نتیجهٔ انتخاب یکی از این چهار گزینه است: آیا انتخاب می‌کنیم برویم سراغ کله‌مان و در مورد طرف مقابل قضاوت کنیم؟ انتخاب می‌کنیم برویم سراغ کله‌مان و در مورد خودمان قضاوت کنیم؟ انتخاب می‌کنیم که همدلانه با نیازهای طرف مقابل مرتبط شویم؟ یا انتخاب می‌کنیم که همدلانه با نیازهای خودمان مرتبط شویم؟

محرک آن‌چه در لحظه دارد در من جریان دارد، آن‌چه احساس خشم را در من برمی‌انگیزد، در واقع نیازهای من است؛ اما از آن‌چه نیاز دارم آگاه نیستم چون آگاهی من روی این متمرکز شده که طرف مقابل چه عیبی دارد که نیاز من برآورده نمی‌شود.

طرز فکری که منجر به خشم می‌شود، طرز فکری است که می‌گوید آدم‌ها به دلیل اعمال‌شان مستحق عذاب کشیدن هستند. به عبارت دیگر دارم از قضاوت‌های اخلاقی‌مان در مورد دیگران حرف می‌زنم که حاکی از خطاکار بودن، بی‌مسئولیت بودن یا ناشایست بودن است. همهٔ این قضاوت‌ها در کُنه خود حاکی از این است که کسی کاری کرده که نباید می‌کرد، و از این بابت مستحق نوعی توبیخ یا تنبیه است.