بریده‌هایی از کتاب ادیان در خدمت انسان

فرزندانی که از مدت‌ها پیش توجه و سرپرستی پدر را به سبب درگیر بودن او در کارهای سخت و مداوم از دست داده‌اند، اکنون از عطوفت مادران کارگرشان نیز محروم می‌شوند. این معنای فروپاشی خانواده است.

بدین‌سان، زندگی همواره با ترس و احتیاط و نگرانی و تلاش برای غلبه بر دیگران یا دفاع از خود در برابر سلطه‌جویی آنان همراه است. در این حالت است که دیکتاتوری‌های رنگارنگ بروز می‌کند: دیکتاتوری‌های فردی و گروهی و نظامی و اقتصادی و سیاسی. سران ملت‌ها تنها برای امور سیاسی برنامه‌ریزی نمی‌کنند، بلکه برای فکر نیز طرح می‌ریزند و تعیین می‌کنند که چگونه باید اندیشید

هدف محدود است و تقاضا نامحدود. نتیجه چیست؟ طبیعی است که برتری‌جویی و کشمکش در جوامع به وجود می‌آید

اگر بیش از این و فراتر از این گفتار توضیح می‌خواهید، لطفاً به کتاب‌هایی مانند پروتکل‌های سردمداران صهیونیست مراجعه کنید تا ببینید که تمدن جدید تا چه حد، در ریشه‌ها و اصولش، از استدلال‌های پنهان یهودیان تأثیر گرفته است.

من در مواجهه با جوانان، چشمی را باز می‌کنم و چشم دیگر را می‌بندم. آرزوی من این است که جوانان آن‌گونه باشند که درخور حسن ظن وطن باشند، چراکه جوانان پشتوانهٔ شریان حیاتی و گل خوشبوی کشورند و همواره رایحه‌ای از بهشت با خود به همراه دارند

بشر کسی را می‌خواهد که به او مهر ورزد، دست بر قلبش بکشد، عرقش را خشک کند و با او زندگی کند

ایجادِ جدیت و تلاش با مقدس داشتن مبانی و ایجاد احترام در مراکز. چراکه در وضع و اوضاع کنونی هرچیزی نقض‌شدنی است و از همهٔ قوانین گریز و سرپیچی ممکن است. با پارتی‌بازی می‌توان هر کاری کرد. پس ممکن نیست که این مفهومِ همه‌گیر جدیت و تلاش را در ما ایجاد کند و بپروراند.

بدون ایجاد فضایی که جوان بتواند در آن زندگی سالم و امکاناتی در حد کفایت داشته باشد، نمی‌توان جامعه را درمان کرد و جلوی فساد جوانان را گرفت.

برادران، تربیتِ صحیح این نیست که دانشجو یا دانش‌آموز را از چیزی منع کنیم یا به چیزی عادت دهیم، بلکه باید به او فلسفه و دیدگاهی دربارهٔ جهانِ پیرامونش ارائه کنیم؛

ما در سال‌های اخیر پاگذاشتن جهان بر وجدان خویش را دیدیم. پشتیبانی جهان را از ایجاد دولتی غاصب دیدیم. البته،‌ به اسم اینکه کفاره‌ای باشد برای جنایت‌هایی که در حق ایشان روا داشته‌اند، ولی کفاره‌ای از کیسهٔ ما.

آیا این تمدن جدید تمدنی انسانی است یا تمدنی نیمه‌انسانی است که فقط به گوشه‌ای از زوایای وجود انسان می‌پردازد؟

دین برای بقای ایمان به میدان می‌آید تا روابطِ انسان را با خداوند و با انسان‌های دیگر و پیوند او را با هستی سامان بخشد و این همان چیزی است که ما آن را عبادت و معاملات و احکام می‌نامیم

وقتی که می‌گوییم سازندگیِ دینی، مقصود ما تنها ساخت مسجد و کلیسا نیست. در بخششِ دینی هم مقصود ما تنها نماز و روزه نیست

هرگاه کارها رنگ عبادت به خود بگیرد، در نظر انجام‌دهنده آسان‌تر و مأنوس‌تر و گواراتر است

دین تنها مکتب فکری است که برای همت و توان به کار رفته حتی در لغزش‌ها ارزش و اهمیت قایل است. در نظام دینی توان مصرف شده برای کارهایی که به چشم نمی‌آید نیز مأجور است و به حساب می‌آید.

باور کرد که جاودانگی هرگز از او جدا نمی‌شود، بر مرگ چیره می‌شود و به کلِ زندگی چون وسیله نگاه می‌کند، نه غایت

ممکن است از انسان زندگی را بگیریم، اما جاودانگی را خیر.

ایمان به غیب درک انسان را از خود توسعه می‌دهد، زیرا انسان را به خدا و مالک مرگ و زندگی پیوند می‌دهد.

بشر نیازمند چیزی است که تغییرناپذیر باشد و از او محافظت کند

در بهترین حالت توشه‌ای است برای آخرت و وسیله‌ای برای هموار کردن راه‌های مرگ.