بریده‌هایی از کتاب درآمدی نو بر روان کاوی

بیمار باید در تمام جلساتی که با حضور بستگانش تشکیل می‌شود حاضر باشد. با این کار احتمال تحریف اطلاعات یا استفادهٔ نادرست از آن‌ها در خانواده به حداقل می‌رسد، اما این خطر را افزایش می‌دهد که روان‌کاو درمانش را بر پایهٔ آن‌چه واقعیت عینی می‌پندارد بنا کند، نه براساس یافته‌هایش در رابطهٔ انتقالی.

پیشرفت درمانی در جلساتی امکان‌پذیر می‌شود که تمامی یا برخی از ویژگی‌های زیر حاضر باشد (Wallerstein, ۱۹۹۴): الف) ظرفیت شرح و بسط تأویل‌های روان‌کاو؛ ب) تحمل خیال‌پردازی -از جمله نفرت و شهوت‌گرایی- به جای به‌عمل‌درآوری؛ ج) تحمل تأویل‌های معطوف به خودبزرگ‌بینی و همانندسازی فرافکنانه؛ (د) ظرفیت تجربهٔ گناه.

نمی‌توان همهٔ وجوه تجربه، خصوصاً برخی از احساسات و عواطف را در قالب کلمات بیان کرد -هرکسی که روزی عاشق شده می‌تواند بر این مدعا شهادت دهد.

اگر مشکل نامنتظره‌ای پیش آید، روان‌کاو شاید ناچار شود به‌اضطرار با بستگان بیمار تماس بگیرد و این قاعده را زیر پا بگذارد که بی‌اجازهٔ بیمار چنین کاری نباید کرد. با این‌حال، روان‌کاو باید درمورد آن‌چه می‌خواهد به بستگان بیمار بگوید به‌دقت بیندیشد تا به رابطهٔ او و بیمار لطمه‌ای وارد نشود.

از منظر ناهشیار، مصاحبه از لحظهٔ ملاقات روان‌کاو و بیمار، یا حتی پیش از آن، آغاز می‌شود

چه بیمار از روان‌کاوی آگاه باشد چه بی‌اطلاع، روان‌کاو باید با او قراردادی تنظیم کند و پیش از آغاز درمان برخی از شرایط ویژه را به او گوشزد کند. او باید روند روان‌کاوی، مدت زمان احتمالی آن، مخاطرات و منافع احتمالی آن، هزینه‌ها و هر ‌«قاعدهٔ» مشخص دیگری -به همراه دلیل آن- را برای بیمار توضیح دهد. بیمار و روان‌کاو باید اهداف و انتظارات خود را روشن کنند و از مشکلات احتمالی آگاه باشند تا سوء تفاهم‌های احتمالی را به حداقل برسانند.

مقاومت پابه‌پای درمان پیش می‌رود. هر تداعی واحد و هر عمل بیمار را باید در زمرهٔ مقاومت او به‌شمار آورد و مصالحه‌ای دانست میان نیروهای خواستار بهبود و نیروهای متضاد آن.

به‌تعبیر فروید، می‌توان گفت رؤیا نوعی تفکر در زمان خواب است: ‌«رؤیا در اساس چیزی نیست مگر صورت ویژه‌ای از تفکر آدمی»

از منظر روان‌کاوی، سلامت روانی وابسته است به تعادل و توازن میان انطباق و نوآوری، دلبستگی و جدایی، انسجام و واپس‌روی و دنیای درونی و بیرونی.

مقاومت ناشی از واپس‌رانی در نیاز شخص به ندانستن ریشه دارد. بروز و ظهور خاطرات، احساسات گذشته و خیال‌پردازی‌ها تعادل درونی بیمار را بر هم می‌زند. هرچه مداخلات روان‌کاو محتوای واپس‌راندهٔ ناهشیار را بیشتر به سطح بیاورد، بیمار خطر بیشتری احساس می‌کند و مقاومت بیشتر می‌شود.

به‌تعبیر فروید، می‌توان گفت رؤیا نوعی تفکر در زمان خواب است: ‌«رؤیا در اساس چیزی نیست مگر صورت ویژه‌ای از تفکر آدمی»

از منظر روان‌کاوی، سلامت روانی وابسته است به تعادل و توازن میان انطباق و نوآوری، دلبستگی و جدایی، انسجام و واپس‌روی و دنیای درونی و بیرونی.

وینی‌کات (۱۹۶۵) روان‌کاوی را به‌درستی نوعی ‌«شرح‌حال‌گیری مفصل» می‌دانست، زیرا به محض آغاز درمان، به معنای دقیق آن، جزئیات بسیاری نمایان می‌شود.

وینی‌کات (۱۹۶۵) روان‌کاوی را به‌درستی نوعی ‌«شرح‌حال‌گیری مفصل» می‌دانست، زیرا به محض آغاز درمان، به معنای دقیق آن، جزئیات بسیاری نمایان می‌شود.

مقاومت ناشی از واپس‌رانی در نیاز شخص به ندانستن ریشه دارد. بروز و ظهور خاطرات، احساسات گذشته و خیال‌پردازی‌ها تعادل درونی بیمار را بر هم می‌زند. هرچه مداخلات روان‌کاو محتوای واپس‌راندهٔ ناهشیار را بیشتر به سطح بیاورد، بیمار خطر بیشتری احساس می‌کند و مقاومت بیشتر می‌شود.

هرآن‌که چشمی برای دیدن و گوشی برای شنیدن دارد شاید به‌ناگزیر بر آن شود که هیچ میرنده‌ای را توان پرده‌پوشی نیست. آن‌که بر لبانش مهر سکوت می‌زند، با سرانگشتانش به سخن می‌آید...