بریده‌هایی از کتاب دوباره فکر کن

مهم‌ترین مسئله این نبود که اعضای تیم چه کسانی هستند یا کارشان چه‌قدر بامعنی است.

مدتی به گوگل رفتم تا عوامل مؤثر در عملکرد بالا و سلامت تیم‌ها را مشخص کنم.

وقتی اعتماد در اعماق یک تیم ریشه بدواند، افراد حس می‌کنند نباید همکاران‌شان را زیر سؤال ببرند یا کار خودشان را بازبینی کنند.

بعد از مطالعه و پیشنهاد تغییرات در ناسا و بنیاد گیتس فهمیدم فرهنگ یادگیری بر اثر امنیت روان‌شناختی و مسئولیت‌پذیری شکوفا می‌شود. اشتباه می‌کنم و یاد می‌گیرم

شواهد نشان می‌دهند در فرهنگ یادگیری، سازمان‌ها خلاق‌ترند و کم‌تر اشتباه می‌کنند.

در فرهنگ‌های یادگیری، هنجار این است که افراد از آن‌چه نمی‌دانند آگاه شوند، به اقدامات خود شک کنند و نسبت به کارهای جدید کنجکاو شوند

بازاندیشی در فرهنگ یادگیری بیش‌تر رخ می‌دهد. جایی که رشد ارزشی اساسی دارد و چرخه‌های بازاندیشی روالی عادی هستند.

افراد به رویه‌های عملیاتی استاندارد خود افتخار کردند، به روال عادی کارشان اطمینان راسخ پیدا کردند و با کمک نتایج، به تصمیمات‌شان اعتبار بخشیدند و فرصت بازاندیشی را از دست دادن

بازاندیشی تنها مهارتی فردی نیست. توانایی‌ای جمعی است و به‌شدت به فرهنگ سازمان بستگی دارد. ناسا نمونهٔ بارز فرهنگ عملکردی بوده و ارزش زیادی برای بهترین سطح کار قائل است. با این‌که دستاوردهای فوق‌العاده‌ای داشتند، خیلی زود قربانی چرخه‌های اعتمادبه‌نفس کاذب شدند.

در سال ۲۰۰۳، شاتل فضایی کلمبیا تحت همین شرایط متلاشی شد. بعد از پرتاب، تیم زمینی متوجه شد مقداری کف از سفینه بیرون ریخته، ولی اکثراً گمان کردند مسئلهٔ مهمی نیست. چون در مأموریت‌های قبلی ماجرایی پیش نیامده بود. آن‌ها دوباره به حدس و گمان‌شان فکر نکردند و به جای آن دربارهٔ کاهش زمان چرخش در مأموریت بعدی بحث کردند. در واقع نشت کف، مسئلهٔ خیلی مهمی بود: با آسیب به لبهٔ جلویی بال سفینه، بعد از ورود دوباره به اتمسفر گاز داغ به بال شاتل نشت می‌کرد. باز هم تمام هفت فضانورد جان‌شان را از دست دادند

این اولین بار نبود که بازاندیشی نکردن ناسا فاجعه می‌ساخت. در سال ۱۹۸۶، واشرهای مدور درست آنالیز نشدند و شاتل فضایی چلنجر به سرنوشتی فاجعه‌آمیز دچار شد. این ماجرا به کنترل پرتاب برمی‌گشت، ولی ناسا در مأموریت‌های قبلی به مشکلی برنخورده بود. در یک روز سرد، واشرهای مدور لولای تقویتی موشک از هم جدا شدند، گاز داغ وارد مخزن سوخت شد و تمام هفت فضانورد چلنجر کشته شدند.

اگر انسان‌ها نبودند.. زمین بهشت مهندسی بود. ــ کورت ونگات

ن معتقدم معلمان خوب ما را با افکار جدید آشنا می‌کنند، اما معلمان عالی روش‌های جدید تفکر را می‌آموزند

وقتی دیدم پسرکی شش ساله چنین تغییری را تجربه کرده، دوباره به این فکر افتادم که بچه‌ها چه‌قدر سریع با بازاندیشی و اصلاح خو می‌گیرند.

معلم فوق‌العاده کم نمی‌شناسم، ولی هیچ‌وقت این فرصت را نداشتم که در کلاسی با چنین فرهنگ محیطی شرکت کنم؛ جایی که تمام دانش‌آموزان خود را وقف بررسی و سنجش خودشان و دیگران می‌کنند

ران می‌خواست به دانش‌آموزانش بیاموزد بر اساس واکنش دیگران، تفکرات‌شان را اصلاح کنند. پس کلاس را به شبکه‌ای چالشی تبدیل کرد. هر هفته و گاهی هر روز، جلسهٔ نقد و بررسی برگزار می‌کرد. گاهی سراغ نقد نمایشگاهی می‌رفت: آثار همه را به نمایش می‌گذاشت، از بچه‌ها می‌خواست دور کلاس بچرخند، کارها را ببینند و دربارهٔ بهترین کار و دلیل انتخاب‌شان صحبت کنند. خودش هم نقش تسهیل‌گر را داشت. این روش تنها برای پروژه‌های هنر و علوم نبود.

ران می‌گوید: «کیفیت یعنی بازاندیشی، دوباره‌کاری و صیقل دادن. وقتی سراغ طراحی مجدد می‌روند باید تحسین شوند نه مسخره. کم‌کم وقتی اجازه نمی‌دادم بیش‌تر از یک نسخه بکشند، اعتراض می‌کردند.»

سردرگمی می‌تواند بیانگر این باشد که فرد حوزهٔ جدیدی برای کاوش یا معمای تازه‌ای برای حل کردن یافته است.

وقتی بچه‌ها با مسایل پیچیده مواجه می‌شوند، اغلب احساس سردرگمی می‌کنند. طبیعتاً معلم دوست دارد خیلی سریع نجات‌شان دهد تا حس استیصال یا بی‌لیاقتی از آن‌ها دور شود. اما روان‌شناسان دریافتند یکی از علایم ذهن باز، پاسخ به سردرگمی با کنجکاوی و علاقه است. یکی از دانش‌آموزان به زیبایی آن را بر زبان آورد: «وقتی سردرگم می‌شوم به زمان نیاز دارم.»

مثلاً به جای معرفی طبقه‌بندی حیوانات، اول از بچه‌ها می‌خواست دسته‌بندی خودشان را ارائه کنند. بعضی از دانش‌آموزان بر اساس حرکت روی زمین، شنا در آب یا پرواز در آسمان، حیوانات را طبقه‌بندی می‌کردند. عده‌ای سراغ رنگ، اندازه یا غذای‌شان می‌رفتند. لب مطلب این بود که دانشمندان همیشه گزینه‌های مختلفی دارند و بعضی چارچوب‌های‌شان مفید و بعضی دلبخواهی هستند.