بریده‌هایی از کتاب دوباره فکر کن

«یک استدلال ضعیف معمولاً باعث تضعیف استدلال قوی‌تر می‌شود.»

یک مناظرهٔ خوب، مثل جنگ نیست. حتی طناب‌کشی هم نیست. قرار نیست با تمام قدرت طناب را بکشید و رقیب را به سمت خود بیاورید. بیش‌تر مثل رقصی برنامه‌ریزی نشده است، مناظره با شریکی که راه‌های متفاوتی در ذهن دارد. اگر زیادی برای رهبری تلاش کنید، شریک‌تان مقاومت می‌کند. اگر قدم‌های‌تان را با طرف مقابل جور کنید و او هم همین کار را بکند، به احتمال زیاد هماهنگ خواهید شد.

«قلدر منطقی. استدلال‌های منطقی زیادی سرم ریختی و با این‌که قبول‌شان ندارم، نمی‌توانم برای مخالفت با تو دلیل بیاورم.»

تا این‌جا، ۹۲ درصد مخاطبان تصمیم‌شان را گرفته‌اند. مثل خودم. در آمریکا تحصیلات عمومی از مهدکودک تا دبیرستان رایگان است.

خسته کردن دیگران در بحث با قانع کردن‌شان فرق دارد.

این جدل ماه‌ها طول کشید و هر کدام سعی می‌کرد از خوبی‌های راه‌حل خودش بگوید و بدی‌های نظر دیگری را پیدا کند.

اگر شاهد بحث برد با همکارانش ـ یا جدال غارتگران با هم ـ باشید، سریع می‌فهمید آن تنش عقلانی است، نه هیجانی. لحن‌شان قدرتمند و پرحرارت است، نه دعوایی و پرخاشگرانه. بی‌دلیل با هم مخالفت نمی‌کنند، بلکه واقعاً به آن بحث اهمیت می‌دهند

اگر شاهد بحث برد با همکارانش ـ یا جدال غارتگران با هم ـ باشید، سریع می‌فهمید آن تنش عقلانی است، نه هیجانی. لحن‌شان قدرتمند و پرحرارت است، نه دعوایی و پرخاشگرانه. بی‌دلیل با هم مخالفت نمی‌کنند، بلکه واقعاً به آن بحث اهمیت می‌دهند

توافق بر سر نبود توافق ممنوع!

قانون اول: اجتناب از مباحثه کار بدی است. سکوت یعنی بی‌احترامی به ارزش نظرات‌مان، یعنی نمی‌توانیم مؤدبانه اعلام مخالفت کنیم.

بخشنده‌های توافق‌ناپذیر اغلب بهترین نقدها را می‌کنند: هدف‌شان ارزیابی اثر است، نه بزرگ کردن غرور خودشان. به خاطر شخصیت متزلزل‌شان دست به نقد نمی‌زنند، بلکه چون این کار برای‌شان اهمیت دارد، طرف مقابل را به چالش می‌کشند. از روی خیرخواهی سخت می‌گیرند.

تحقیقات نشان می‌دهند وقتی شرکت ضعیف عمل می‌کند، مدیرانی که شیفتهٔ تملق و اطاعت هستند، اعتمادبه‌نفس کاذب می‌گیرند. به جای تغییر اصول، به برنامه‌های راهبردی فعلی خود می‌چسبند و شکست می‌خورند.

تحقیقات نشان می‌دهند وقتی شرکت ضعیف عمل می‌کند، مدیرانی که شیفتهٔ تملق و اطاعت هستند، اعتمادبه‌نفس کاذب می‌گیرند. به جای تغییر اصول، به برنامه‌های راهبردی فعلی خود می‌چسبند و شکست می‌خورند.

افراد توافق‌ناپذیر انتقادی‌تر و مرددتر رفتار می‌کنند و بیش‌تر اهل چالش هستند. به‌علاوه احتمالش زیاد است که مهندس یا وکیل شوند.

معمولاً دانشجوها در فرم ارزیابی کلاسی از این شاکی‌اند که «زیادی از نظرات احمقانه حمایت می‌کنم.»

افراد توافق‌پذیر دوست دارند مهربان، صمیمی و مؤدب باشند؛ مثل کانادایی‌ها. نخستین تکانهٔ رفتاری‌ام این است که از کوچک‌ترین تعارضات نیز دوری کنم

. برای داشتن جدلی خوب، باید راجع به چگونگی صحبت کرد.

تعارض رابطه‌ای تا حدی مخرب است، چون مانع بازاندیشی می‌شود. وقتی درگیری شخصی و احساسی می‌شود، به واعظی مقدس‌نما برای دیدگاه‌های خودمان، دادستانی بدجنس برای طرف مقابل یا سیاستمداری یک‌دنده برای رد نظرات مخالف تبدیل می‌شویم

استدلال‌ها به‌شدت پست و زننده هستند، چون در یک جامعهٔ خوب نظرات همه دقیقاً مثل هم هستند.

هر بار با اطلاعات جدیدی روبه‌رو می‌شویم، تصمیم با خودمان است. می‌توانیم نظرات را به هویت‌مان بچسبانیم و لجوجانه حالت واعظ و دادستان را اتخاذ کنیم. یا می‌توانیم بیش‌تر مانند دانشمندان باشیم و دنبال حقیقت بگردیم،