بریده‌هایی از کتاب تمرین

باگاواد-گیتا می‌گوید: «بهتر است راه خود را پی بگیرید، هرچند ناقص، تا اینکه کاملاً دنباله‌روی شخص دیگری باشید.»

یک عمر شست‌وشوی مغزی به ما آموخته است که کار مفید کاری است که نتایج قابل اندازه‌گیری داشته باشد، شکست برابر است با نابودی و باید مطمئن باشیم دستورالعملی که می‌خواهیم از آن پیروی کنیم، قبلاً به اثبات رسیده است.

ما رؤیاهای خود را دفن می‌کنیم. ما به دیگران اجازه می‌دهیم در ذهن ما زندگی و مدام به ما یادآوری کنند که چیزی نیستیم جز بدلکارانی که هرگز نمی‌توانیم امیدی به خلق یک اثر نو و اصیل داشته باشیم.

ممکن است در خانواده‌ای با انتظارات کم بزرگ شده باشید و برای همیشه همان استانداردها را بپذیرید. داستانی که برای خود تعریف می‌کنیم منجر به اعمالی می‌شود که انجام می‌دهیم.

ما زمانی می‌توانیم در جهان تغییر ایجاد کنیم که در پی ایجاد تغییر باشیم. نه به این دلیل که آسان است، بلکه به این دلیل که مهم است.

خلاق بودن یک انتخاب است و خوشبختانه واگیر دارد.

نابغه کسی است که خودش را بیشتر از همه دوست دارد. راهب تلونیوس

ذهنیت تنگدستی، به‌سادگی، تنگدستی بیشتری می‌زاید؛ چراکه شما خودتان را از دایرهٔ افرادی که می‌توانند شما را تشویق و برای تولید بیشتر به چالش دعوت کنند، محروم می‌کنید

تمرین و ممارست بهتر از هر راه دیگری شما را به جایی که می‌خواهید بروید، می‌رساند

شما فقط در حال گذرید. بهترین کاری را که می‌توانید انجام دهید. شاید حتی کافی باشد فقط کار خودتان را انجام دهید.

اگر می‌خواهید داستان خود را تغییر دهید، ابتدا اعمال خود را تغییر دهید

اگر به خودمان اعتماد داشته باشیم، برای شروع کار خویش منتظر هیچ‌چیز نمی‌مانیم. ما کارمان را، چه بخواهیم و چه نخواهیم، انجام می‌دهیم

مدرک‌گرایی ما را فریب می‌دهد و باور نادرستی دربارهٔ اینکه چه کسی درواقع متخصص است به ما می‌دهد. این واقعیت که شما مدرک دارید به این معنی نیست که بینش، تجربه یا علاقه هم دارید. شما یک مدرک به‌دست آورده‌اید، اما این بدان معنی نیست که به‌راستی می‌دانید چه می‌کنید.

نان اضافی روی قلاب نانوایی. این یک سنت باستانی در ترکیه است. هنگامی که از نانوایی محل نان می‌خرید، می‌توانید هزینهٔ یک قرص نان اضافی را هم پرداخت کنید و پس از آنکه خرید کردید، نانوا نان اضافی را به قلابی روی دیوار نانوایی آویزان می‌کند. اگر نیازمندی از راه برسد، می‌تواند سؤال کند که آیا چیزی روی قلاب وجود دارد یا خیر. اگر نانی روی قلاب بود، نانوا او را به نیازمند می‌دهد و گرسنگی او برطرف می‌شود. شاید نَفْس این کار به‌قدری مهم باشد که جامعه ساخته شود. وقتی تصمیم می‌گیرید کارهایی خلاقانه بیافرینید، در حال حل یک مشکل هستید. نه فقط برای خودتان، بلکه برای کسانی که با آنچه شما ساخته‌اید، روبه‌رو می‌شوند. با گذاشتن نانی روی قلاب، شما کاری سخاوتمندانه انجام می‌دهید.

تمرین وسیله‌ای برای رسیدن به نتیجه نیست، تمرین خودِ نتیجه است؛ زیرا کارهای ما همان چیزی است که می‌توانیم کنترل کنیم.

ناراحتی شما نباید بهانه‌ای برای فرار باشد. ما باید از کمی ناراحتی استقبال کنیم. باید تمرین کنیم که در سفر خود برای ایجاد تغییر، ناگریزیم به اندکی ناراحتی نیز تن دهیم.

جهان به‌گونه‌ای توطئه می‌کند که ما را از حرف زدن باز دارد، اما بی‌اجازهٔ ما نمی‌تواند چنین کاری انجام دهد.

ما به کودکان اطمینان می‌بخشیم که همه‌چیز درست خواهد شد؛ زیرا آن‌ها به اندازهٔ کافی باتجربه نیستند و نمی‌دانند چه انتظاری باید داشته باشند. همین‌طور به کودکان اطمینان می‌بخشیم؛ زیرا مطمئن هستیم که می‌توانیم از آن‌ها حمایت کنیم. اما اینکه در بزرگسالی و وقتی می‌خواهیم تغییری به وجود بیاوریم، در تلاش برای اطمینان‌خاطر یافتن باشیم، گزینه مناسبی نیست؛ زیرا این دقیقاً همان کاری است که می‌خواهیم انجام دهیم ... اینکه برای تغییری که می‌خواهیم به وجود آوریم، کاری که تاکنون می‌کرده‌ایم دیگر جواب نخواهد داد.

تغییر مستلزم تنش است.

باور کنید که به‌راستی توانمند هستید.