بریده‌هایی از کتاب آسوده گرایی

قدرت ترانهٔ مناسب برای از بین بردن زحمت کار و روی ریتم افتادن را دست‌کم نگیرید.

سعی کنید بر این نکته تمرکز کنید که در شروع یادگیری‌تان هرقدر که می‌شود، اشتباه کنید.

فرقی نمی‌کند چه اتفاقی در زندگی برایتان افتاده است. هرچقدر هم که سخت باشد، هرچقدر هم که دردناک باشد، هرچقدر هم که قابل‌توجه باشد، در مقایسه با قدرت شما برای انتخاب کاری که می‌خواهید الان انجام دهید رنگ می‌بازد.

تدبیر غلطِ از جان مایه گذاشتن وقتی سعی می‌کنیم از همان ابتدای کار، برای یک هدف یا پروژه هرچه در توان داریم بگذاریم، در چرخه‌ای باطل گرفتار می‌شویم: حسابی خسته می‌شویم، بعد مدتی به خودمان استراحت می‌دهیم، بعد فکر می‌کنیم باید زمان ازدست‌رفته را جبران کنیم، پس دوباره با حداکثر توانمان تلاش می‌کنیم. مثلاً خود من دوستی داشتم که سخت تلاش می‌کرد تا طرح کسب‌وکارش را بنویسد. او یک روز آخر هفته تصمیم گرفت تمام زمانش را صرف این کار کند، مگر اینکه خواب باشد. او از جان مایه گذاشت. اما این کار به حدی خسته‌اش کرد که تا چند هفته حتی نمی‌توانست دربارهٔ طرحش فکر کند، چه برسد به اینکه آن را به کار ببندد. او می‌گفت: «وقتی حسابی تلاش کردم، مغزم به‌کلی قفل شد.»

وقتی که دیگر نمی‌توانید بیشتر تلاش کنید، باید راه دیگری پیدا کنید.

در زندگی، اغلب همین اشتباه بوده است. وقتی شکست می‌خوردم، معمولاً به این دلیل نبود که تلاشم کافی نبوده، بلکه به‌خاطر این بود که بیش از حد تلاش کرده بودم. ما در زندگی شرطی شده‌ایم که باور کنیم برای رسیدن به نتایج خارق‌العاده، باید زیادی تلاش کنیم. در نتیجه مسائل را برای خودمان بیش از حد نیاز سخت می‌کنیم.

یکی از دوستان من که زبان اسپانیایی تدریس می‌کند دیدگاه متفاوتی به این قضیه دارد. او که خودش دانشجویی ممتاز بوده (دارای مدرک دکترای حقوق از مدرسهٔ حقوق استنفورد و مدرک دکترا از دانشگاه پرینستون)، به این نتیجه رسیده که در زمینهٔ یادگیری زبان، اشتباهات خجالت‌آور به تسریع یادگیری منجر می‌شوند. او از دانشجوهایش می‌خواهد تصور کنند یک کیسه حاوی هزار مهره دارند و هر بار که موقع صحبت اشتباه می‌کنند، یک مهره را درمی‌آورند، و وقتی کیسه خالی شود، به بالاترین سطح مهارت رسیده‌اند. پس هرچه این اشتباهات را سریع‌تر انجام دهند، پیشرفتشان سریع‌تر خواهد بود. آیا چیزی هست که قصد یادگیری‌اش را دارید اما به نظرتان کار عظیمی می‌رسد؟ یا کاری که می‌دانید به‌لحاظ شخصی یا حرفه‌ای برایتان حائز اهمیت است، اما به‌خاطر مسیر طولانی کسب تبحر در آن، جرئت شروعش را ندارید؟ این تمرین «کیسهٔ مهره‌ها» را با خودتان انجام دهید و سعی کنید بر این نکته تمرکز کنید که در شروع یادگیری‌تان هرقدر که می‌شود، اشتباه کنید.

اشتباهات مانند دومینو هستند: اثر انتقالی دارند. وقتی با یافتن مشکلات قبل از آنکه بتوانند آسیبی بزنند، ریشه را می‌زنیم، صرفاً مانع از سقوط اولین مهرهٔ دومینو نمی‌شویم بلکه از سقوط کل زنجیره پیشگیری می‌کنیم.

چیزهایی را که نمی‌توانید کنترل کنید، قبول کنید

وقتی بر نداشته‌هایتان تمرکز کنید، داشته‌هایتان را هم از دست می‌دهید. وقتی بر داشته‌هایتان تمرکز کنید، نداشته‌هایتان را به دست می‌آورید.

برای ساخت عادتی جدید، فقط باید به کاری که از قبل عادت به انجاش داریم توجه کنیم و سپس رفتاری جدید به آن بچسبانیم.

افراد کمال‌طلب اغلب نمی‌توانند کارشان را از یک ایدهٔ آشغال شروع کنند؛ آن‌ها در هر مرحله از کارشان، خودشان را به رعایت استانداردهای بالا مقید می‌کنند، اما این استانداردها نه واقع‌گرایانه هستند و نه کارآمد. برای مثال اکثر افراد یادگیری یک زبان جدید را پروژه‌ای ضروری می‌دانند، رؤیایی که برایشان مهم است. اما هیچ‌وقت برای رسیدن به این هدف تمرین نمی‌کنند، چون خجالت می‌کشند. دوست دارند که از همان اول کار بی‌عیب‌ونقص باشند یا حداقل باعث خندهٔ دیگران نشوند.

یادگیریِ مطلب درست، نوعی معامله است. یک بار سرمایه‌گذاری صحیح، می‌تواند تا مدت‌ها نتایج بی‌دردسری برایتان به ارمغان بیاورد.

فردی که روش‌های مختلف را امتحان کند و از اصول غافل شود، قطعاً به مشکل برمی‌خورد.»

از حد مشخصی به‌بعد، تلاش بیشتر عملکرد بهتری تولید نمی‌کند. بلکه عملکردمان را تضعیف می‌کند. اقتصاددانان این مسئله را قانون بازده نزولی می‌نامند.

«فوق‌العاده است که یک چرت نوددقیقه‌ای، به‌اندازهٔ هشت ساعت خواب منافع یادگیری دارد.»

پیشگیری کنید مشکل را صرفاً مدیریت نکنید، بلکه قبل از وقوع حلش کنید. امروز دنبال اقدامات ساده‌ای باشید که فردا می‌توانند مانع پیچیدگی‌ها شوند. برای پایان دادن به اعصاب‌خردی‌های تکرارشونده، یک بار برای همیشه، دو دقیقه وقت بگذارید. قبل از وقوع اشتباهات جلوی آن‌ها را بگیرید، دو بار اندازه بگیرید تا تنها یک بار مجبور باشید، ببُرید.

روند کارها را خودکار کنید تا جایی که می‌شود کارهای ضروری را خودکار کنید تا ذهنتان خالی شود. همیشه از چک‌لیست استفاده کنید تا بدون تکیه بر حافظهٔ خود کارها را انجام دهید. دنبال انتخاب‌هایی باشید که تصمیمات آینده را محدود می‌کنند.

وقتی به‌اندازهٔ کافی تحت‌تأثیر نق‌نق دیگران قرار بگیریم، دچار سرطان هیجانی می‌شویم. بی‌عدالتی‌های بیشتری درمورد زندگی خودمان پیدا می‌کنیم.

بزرگ‌ترین هدیه‌ای که می‌توانیم به دیگران بدهیم، مهارت، پول یا تلاشمان نیست. بزرگ‌ترین هدیه خودمان هستیم. هیچ‌کداممان ذخایر نامحدود تمرکز و توجه نداریم که به دیگران ببخشیم. اما در وضعیت بی‌دردسر، بسیار آسان‌تر می‌توانیم تمرکز خود را به دیگران و چیزهایی که برایمان اهمیت دارند هدیه کنیم.