بریده‌هایی از کتاب مغز مضطرب خود را بازسازی کنید

بخش زیادی از قدرت اضطراب ناشی از تلاش پیوسته ما برای مقابله و متوقف کردن آن است و به این طریق است که کنترل زیادی بر زندگی ما اعمال می‌کند. اگر وقتی اضطراب را تجربه می‌کنید بدانید این احساس فروکش خواهد کرد و این احساس خود را بپذیرید، اضطراب زودتر از بین خواهد رفت بنابراین با نشان دادن واکنش ترس آن را ماندگار نمی‌کنید.

اضطراب همیشه در مغز شروع می‌شود نه توسط موقعیت. اضطراب هیجانی است که در انسان‌ها وجود دارد، توسط مغز انسان ایجاد می‌شود و معلول هیجانات ناشی از واکنش مغز نسبت به موقعیت‌ها است نه خود موقعیت‌ها. افراد نسبت به رویدادی یکسان واکنش‌های مختلفی نشان می‌دهند زیرا تفاسیر آنها متفاوت از یکدیگر است.

نگرانی همان پیشگویی زودتر از موعد نتیجه منفی یک موقعیت است و فرایندی برخاسته از قشر مغز است که افکار و تصاویری که ترس و اضطراب زیادی را برانگیخته می‌کند در ذهن ایجاد می‌نماید.

خوش‌بینی بیشتر با فعال‌سازی نیمکره چپ در ارتباط است درحالی‌که بدبینی بیشتر با نیمکره راست مرتبط است (هچ ۲۰۱۳). نیمکره راست بیشتر بر شناسایی تهدیدها و اشتباهات تمرکز دارد بنابراین فعال‌سازی بیشتر در نیمکره راست با ارزیابی منفی‌تر در ارتباط است. مطالعات نشان داده‌اند اگر عامدانه نگاه مثبتی نسبت به یک موقعیت داشته باشیم باعث می‌شویم نیمکره چپ فعال شود (مک ری و همکاران ۲۰۱۲) که این شاهدی بر این مدعا است که می‌توان نگرش بدبینانه را اصلاح کرد.

درمانگران شناختی بر شناسایی و تغییر افکاری تمرکز می‌کنند که خود تخریب‌گر یا ناکارآمد هستند به‌خصوص افکاری که منجر به افزایش سطح اضطراب یا افسردگی می‌شود. این رویکرد با عنوان بازسازی شناختی مشهور است.

در دو دهه اخیر مطالعات نشان داده‌اند که مغز به طرز شگفت‌انگیزی قابلیت انعطاف‌پذیری عصبی از خود نشان می‌دهد یعنی می‌تواند ساختار خود را تغییر داده و الگوهای واکنشی مغزی را دوباره سازمان‌دهی کند.

شجاعت بدون ترس نیست، شجاعت یعنی عمل کردن علیرغم وجود ترس.

اگر موقعیتی که با آن مواجهه می‌شوید را قبل از اینکه اضطرابتان کاهش یابد ترک کنید اضطراب خود را تقویت کرده‌اید.

قشر مغز مکان شلوغ و پر سروصدایی است و اغلب مملو از افکار و احساساتی است که در واقعیت بی‌پایه و اساس هستند. مسئله وجود این افکار و احساسات نیستند بلکه مسئله این است که افراد تمایل دارند آنها را جدی بگیرند.

به‌جای اینکه خود را درگیر نگرانی و نشخوار فکری کنید برنامه‌ریزی کنید! اگر پیش‌بینی می‌کنید موقعیتی حتماً به وجود خواهد آمد پس برای راه‌حلی‌های احتمالی خود را آماده کنید و سپس سراغ افکار دیگر بروید. اگر آن موقعیت واقعاً رخ دهد می‌توانید برنامه خود را پیاده کنید پس دیگر نیازی نیست همچنان به آن فکر کنید.