بریده‌هایی از کتاب به سوی جانان

(توبهٔ قاتل هفتاد پیامبر!) باری، العیاذبالله اگر هفتاد پیغمبر را هم کشته باشد، نباید مأیوس بشود و ترک توبه نماید که یأس و ترک توبه، هلاک قطعی و سبب زیادتی عقوبت است.

راستی می‌دانی طریق سلوک مقدس است؟ قدم به قدمش خون عاشقی ریخته! پس از همان اول (فاخلع نعلیک...)؛ مباد با کفشِ تعلق، پای در مسیر دلبرانه‌ها بگذاری! مباد یادت برود که خانهٔ دلبر را زیارت‌کردن، شرط احرام است... شرط است که بیارایی خود را به احرام بندگی... .

وقتی که به‌یاد آوردی آغوش گرم ملکوت را، دیگر بند زمین نمی‌شوی. تنت قفس می‌شود برای تپش‌های قلبت، برای نفس‌های اشتیاقت، برای خود عاشقت! دلت تاب می‌زند برای تجدید دیدار. لحظهٔ اول پریدن سخت است، فقط کافی است بال بزنی. بال که بزنی، تو هم می‌شوی یکی از پرنده‌ها... . خوبان همه این‌گونه پریدند... این‌گونه شد که می‌خوانی‌شان: سالکان راه عشق!

از سروصدای اطرافت که خسته می‌شوی، قیل‌وقال دنیا که دلت را می‌زند، یک لحظه می‌ایستی، شهر را این بار از بیرون نظاره می‌کنی. وه که چقدر جان می‌کشد از آدم این شلوغی بی‌انتها...! با خودت خلوت می‌کنی... نمی‌خواهد کاری انجام دهی... تنهایی روزت را صفحه‌به‌صفحه، این بار اما با حوصله ورق می‌زند. کافی است تنها کمی تأمل کنی! دفتر خط‌خطی روزگارت یک چیز کم دارد، چیزی مهم‌تر از هرچه نوشته‌ای، مهم‌تر از هر نوشته‌ای! خودت! خودت که پایت در زمین است و دلت در آسمان، خودت که ریشه در خاک داری و شاخه در افلاک، خودت که سیلی مشغله‌هایت نوازش خدا را از یادت برده...! آری خودِ خودِ خودت! خودت گمی میان این‌همه مشغله‌ها! یک لحظه بنشین، زمانهٔ عاشقی خود به یادت می‌آید...!

بدن باید وجههٔ خود را رو به کعبه نموده، در حال نماز به قیام و رکوع و سجود درآید؛ ذهن باید از خاطرات، خود را مصون داشته و رو به سدرةالمنتهی کند و روح باید غرق انوار حریم حرم الهی گردد و درون حرمِ امنِ حضرت احدیت محو و مدهوش شود.

آیا کسانی که می‌فرمودند که ما عبادت حق نمی‌کنیم برای خوف از جهنم و نه برای شوق بهشت، بلکه عبادت احرار می‌کنیم و خالص برای حق عبادت می‌کنیم، باز ناله‌های فراق آن‌ها را می‌توان حمل کرد به فراق از بهشت و مأکولات و مشتهیات آن؟! هیهات که این حرفی است بس ناهنجار و حملی است بسیار ناپسند.

‫و در اخبار بسیار وارد و به تجربه و عیان ثابت است که هرکه بدی با پدر و مادر، یا یکی از آن‌ها نماید، عمر او کوتاه و زندگانی او به‌تلخی می‌گذرد و فقر و پریشانی به او هجوم می‌آورد و سکرات مرگ بر او شدید می‌گردد و جان‌کندن بر او دشوار می‌شود.

‫و از رسول اکرم (ص) روایت۱۴۳ شده که فرمودند: هیچ‌کس تمام شب را با خواب سپری نمی‌کند؛ مگر اینکه شیطان در دو گوش او بول کند و روز قیامت چنین کسی مفلس و تهی‌دست حضور خواهد یافت و احدی نیست مگر اینکه فرشته‌ای او را هر شب، دو بار بیدار می‌نماید و می‌گوید: «ای بندهٔ خدا! از خواب برخیز و بنشین تا یاد و ذکر خدا نمایی و در بار سوم اگر برنخاست، شیطان در گوش او بول می‌کند.»

‫(کارهایی که خوب است پس از انجام دستور توبه صورت بگیرد) ‫و بعد از آن، دعای توبهٔ صحیفهٔ سجادیه را بخواند

آی جهان من! آهای مخلوقات من! این بنده‌ام را برای خودِ خودم ساختم! ‫می‌دانی خواسته‌اش چیست؟ ‫او که یادت نرود از تمام بزرگان بزرگ‌تر است و از تمام عزیزان عزیزتر ‫تنها و تنها بازگشت... برای یک قرار عاشقانه... یک قرار با طعم ازلیت... به‌درازای ابدیت...