بریده‌هایی از کتاب به سوی جانان

ملامت‌گو چه دریابد میان عاشق و معشوق نبیند چشم نابینا خصوص اسرار پنهانی

من تو را نپرستیدم از ترس آتشت و نه به طمع بهشتت؛ بلکه تو را سزاوار و لایق پرستش دیدم

«خدای تعالی به موسی وحی فرمود که هرکه با والدین خود نیکویی کند و با من عقوق نماید، او را نیکوکار می‌نویسم و هرکه با من نیکی کند و عاق والدین باشد، او را عاق می‌کنم.»

و چون تمام موجودات مخلوقات خدا هستند، سالک باید به همهٔ آن‌ها محبت کند و هریک را در مرتبه و درجهٔ خود محترم بشمارد.

از حدیث نبوی (ص) نقل شده است: «اگر کسی هفتاد پیغمبر را کشته باشد و توبه کند، توبهٔ او قبول است!»

می‌دانی؟! متاع عشق، پرده‌نشین بزم خاصان است؛ ثمری است که بر بلندای کاخ وجود تکیه زده! محرم می‌خواهد ساحت مقدس قرب... معشوق غیور است، (لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ...)

محبت اکسیری است که مس وجود آدمی را زر می‌نماید و جان انسان در آتش آن از غیرخدا، خالص و طاهر می‌شود

از آنچه خداوند متعال به حضرت موسی (ع) وحی کرد، این است که فرمود: «دروغ می‌گوید کسی که می‌پندارد که مرا دوست می‌دارد و زمانی که تاریکی شب او را در آغوش می‌کشد، از من غافل شده و می‌خوابد. ای پسر عمران، اگر مشاهده کنی کسانی را که در دل شب به‌خاطر من از خواب برمی‌خیزند در حالی که من حقیقت خود را بر آنان ممثل ساخته‌ام و با من سخن می‌گویند از روی حضور (گویا مرا می‌بیند)؛ هرچند من عزیزتر از آنم که نزد کسی حضور (حسی و مادی) یابم. ای پسر عمران، ببخش برای من، از دیده‌ات اشک و از دلت خشوع و از بدنت خضوع و آنگاه در تاریکی‌های شب مرا بخوان که خدایت را نزدیک و پاسخ‌گو خواهی یافت.»

خود ز فلک برتریم، وز ملک افزون‌تریم زین دو چرا نگذریم، منزل ما کبریاست

لحظهٔ اول پریدن سخت است، فقط کافی است بال بزنی. بال که بزنی، تو هم می‌شوی یکی از پرنده‌ها... . خوبان همه این‌گونه پریدند... این‌گونه شد که می‌خوانی‌شان: سالکان راه عشق!