بریده‌هایی از کتاب زوربای یونانی

آها یادم آمد تو می‌گفتی می‌خواهی مردم را آگاه کنی! حالا برو چشم‌های عمو آناگنوستی را باز کن. حتماً ‌دیدی که زنش چگونه گوش به فرمان او بود. حالا اگر جرأت داری برو بگو زن هم باید از حقوق مساوی با مردان برخوردار باشد. برو بگو خوردن بخشی از حیوان که زنده از بدن او جدا شده قساوت و بی‌رحمی است. شکرگزاری از خدایی که همه چیز دارد اما تعدادی از مردم از گرسنگی در حال مرگ هستند دیوانگی است. فکر کن این عقاید تو واقعاً چه سودی برای خانواده عمو آناگنوستی خواهد داشت؟ جز اینکه این مهملات دردسرهای تازه‌ای برایشان درست کند و عامل دعواهای خانوادگی شود سود دیگری ندارد. ارباب ملت را به امان خدا ول کن، سعی نکن چشمشان را باز کنی چون جز بدبختی و بینوایی و هرج و مرج چیز دیگری برایشان ندارد. بگذار در بی‌خبری و نادانی باقی بمانند.

هر کس برای خود بهشتی دارد. بهشت تو کتاب و شیشه‌های بزرگ مرکب و جوهر است. برای بعضی وسط خوراکی‌ها و نوشیدنی‌ها بودن، برای بعضی‌ها بهشت کیسه‌های پر از پول است برای من هم اتاق کوچک و محقری با لباس‌های شاد آویزان بر دیوار، عطر و صابون و تختی بزرگ با فنرهای بی‌صدا.

هر آدمی دیوانگی‌هایی دارد و به نظر من بزرگترین دیوانگی، نداشتن هیچ نوع دیوانگی است.

اگر می‌گویند پیری به انسان متانت و وقار می‌دهد، ‌ باور نکن. این را هم باور نکن که وقتی مرگ به سراغ انسانی می‌آید، گردنش را دراز می‌کند و می‌گوید بیا جانم را بگیر و روحم را آزاد کن تا هرچه زودتر به بهشت بروم. من هرچه بیشتر عمر کنم سرکش‌تر می‌شوم. به هیچ وجه حاضر به تسلیم نیستم و باز هم دنیا را می‌خواهم.

شیر با تمام قدرتش از تنها چیزی که می‌ترسد شپش است.

ولی واقعیت این است که هیچ ندیده‌ای. مطلقاً هیچ چیز. من هم همین طور. دنیا خیلی بزرگتر از چیزی است که ما فکر می‌کنیم. مثلاً وقتی که ما به مسافرت می‌رویم و خشکی‌ها و دریاها را پشت سر می‌گذاریم. آیا واقعاً فکر و اندیشه و دید ما بیشتر از در کلبه‌مان می‌رود؟

پدرجان چه غذایی را بیشتر دوست داری؟ ـ همه‌ غذاها را پسرم. اینکه بگوییم یک غذا بهتر است و یک غذا بد گناه دارد. ـ چطور؟ مگر ما حق انتخاب نداریم؟ ـ معلومه که نداریم. ـ چرا نداریم؟ ـ چون در دنیا خیلی از آدم‌ها گرسنه هستند. شرمنده شدم. دیگر حرفی نزدم. هیچ‌وقت نتوانسته بودم تا این حد به همدردی با همنوع خود بپردازم.

همه چیز آدم بستگی به اعتقادش دارد. اگر ایمان داشته باشی، تکه‌ای از یک قاب در پوسیده و کهنه برایت چیز مقدسی می‌شود. اگر اعتقاد نداشته باشی خود صلیب مقدس هم برایت یک تکه چوب می‌شود

مسیر زندگی من اشتباه بود. من به جای معاشرت با مردم، دائماً با خودم حرف می‌زدم و مشغول بودم. آنقدر در خودم غرق شده بودم که اگر وادارم می‌کردند انتخاب کنم که با کسی زندگی کنم یا کتابی در موردش بخوانم، مسلماً دومی را انتخاب می‌‌کردم.

آها یادم آمد تو می‌گفتی می‌خواهی مردم را آگاه کنی! حالا برو چشم‌های عمو آناگنوستی را باز کن. حتماً ‌دیدی که زنش چگونه گوش به فرمان او بود. حالا اگر جرأت داری برو بگو زن هم باید از حقوق مساوی با مردان برخوردار باشد. برو بگو خوردن بخشی از حیوان که زنده از بدن او جدا شده قساوت و بی‌رحمی است. شکرگزاری از خدایی که همه چیز دارد اما تعدادی از مردم از گرسنگی در حال مرگ هستند دیوانگی است. فکر کن این عقاید تو واقعاً چه سودی برای خانواده عمو آناگنوستی خواهد داشت؟ جز اینکه این مهملات دردسرهای تازه‌ای برایشان درست کند و عامل دعواهای خانوادگی شود سود دیگری ندارد. ارباب ملت را به امان خدا ول کن، سعی نکن چشمشان را باز کنی چون جز بدبختی و بینوایی و هرج و مرج چیز دیگری برایشان ندارد. بگذار در بی‌خبری و نادانی باقی بمانند.

در یک لحظه به شکل یک لیوان آب خنک و گوارا، زمانی دیگر به شکل پسر کوچک و شیطان شما که روی پایتان نشسته و بعد به شکل گردش صبحگاهی

تنها چیزی که می‌شود گفت این است که همان بوی نامطبوعی که تمام جهان را فراگرفته بوی بشریت است. یعنی همان تعفن بشریت. بعضی‌ها این بو را طوری استشمام می‌کنند که انگار عطر را بو می‌کنند اما من به حدی از این بو متنفرم که دچار تهوع می‌شوم

اگر انسان یک مرغ وحشی لاغر در استخری باشد بهتر از آن است که بلبلی چاق در قفس.

خیلی از آدم‌ها خوشبختی را بالاتر از آدم می‌یابند و عده‌ای دیگر آن را در مراتبی پایین‌تر از انسان. ولی خوشبختی هر کس را به اندازه هیکلش دوخته‌اند. حقیقت اینست که به نسبت قد هر کسی نوعی خوشبختی وجود دارد

شکرگزاری از خدایی که همه چیز دارد اما تعدادی از مردم از گرسنگی در حال مرگ هستند دیوانگی است.

باید دم را غنیمت شمریم، خوش باشیم و از بوستان زندگی گلی بچینیم. باید طوری زندگی کرد که گویا لحظة دیگر خواهی مرد، پس باید از هر لحظة زندگی استفاده کنیم.

حالا که دیگر پا به سن گذاشته‌ام می‌فهمم که این دیوانگی محض است که انسان به انسان دیگری حمله کند، به او آسیب بزند، گوشش را قطع و یا شکمش را سفره کند و بعد بگوید همه این کارها برای خداست و از خدا طلب یاری هم بکند

چه خوش‌ شانسند کسانی که قبل از رفتن از این دنیا سعادتی نصیبشان شود

آسمان و نه هفت طبقه‌ زمین برای جا دادن خدا کافی نیست ولی قلب انسان به تنهایی جای او را دارد. پس آلکسیس خیلی مواظب باش تا هیچ وقت دل کسی را نشکنی.

زوربا سرش را تکانی داد و گفت: آدمی گوشت گوسفند و مرغ و ماهی می‌خورد اما گویا تا گوشت انسان را نخورد سیر نمی‌شود.