بریده‌هایی از کتاب مساله مهدویت: ویژگی‌های امام‌عصر (عج)

یک بار وقتی شب از مسجد به منزل برمی‌گردد و رساله را می‌بیند، متوجه می‌شود که مسألۀ شرعی را اشتباه به مردم گفته است. شبانه راه می‌افتد و یکی یکی در خانۀ کسانی که پشت سرش نماز خوانده بودند و آن‌ها را می‌شناخت، می‌زند و می‌گوید: آقا من مسأله را اشتباه گفتم و درستِ آن چنین است.

حضرت امیر علیه السلام وقتی چاهی را حفر کردند، همین که به آب رسیدند، آن را وقف کردند و در وقف‌نامه نوشتند: این چاهی است که علی بن ابی‌طالب آن را وقف کرد تا خداوند او را از آتش جهنم نجات دهد.

آن‌ها برای آدم درست کردن آمده‌اند. آمده‌اند امثال سلمان و ابوذر درست کنند. سلمانی که اگر یک روز دیر در خانۀ اهل بیت می‌رفت، گله می‌کردند و می‌فرمودند: سلمان ما دلمان تنگ می‌شود، چرا این‌قدر دیر می‌آیی؟!

ابن مسعود به اندازۀ یک تکبیرهٔ الاحرام دیر به نماز پیامبر رسید. به پیامبر اکرم عرض کرد: اگر یک بنده آزاد کنم، جبران این مقداری که از من فوت شده را می‌کند؟ حضرت فرمودند: خیر. گفت: اگر دو بنده آزاد کنم چطور؟ فرمودند: خیر. بعد فرمودند: وَ لَوْ اَنْفَقْتَ ما فی الأَرْضِ جَمیعاً لَمْ تَکُنْ مُدْرِکاً فَضْلَها؛ اگر به اندازۀ ثروت دنیا را هم انفاق کنی، جای فضیلت این مقدار نمازی که از تو فوت شد را نمی‌گیرد.

عاشق که شد کـه یار به حالش نظر نـکرد؟ ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست