محمد بن الفتال نیشابوری

محمدبن الفتال نیشابوری یک دانشمند ایرانی شیعه در قرن ۵ و ۶ قمری و اهل نیشابور است. نام کامل او «محمد بن حسن بن علی بن احمد بن علی فتال نیشابوری فارسی» بوده است. این دانشمند ایرانی در ایران و عراق تحصیلات کرد. پدر او «حسن بن علی نیشابوری»، «عبدالجبار بن عبدالله» و «شیخ طوسی» از اساتید او بودند. الفتال نیشابوری واعظی چیره‌دست بود و به‌علت بیان خوش او را فتال یعنی بلبل می‌گفتند. او به جرم تشیع در سال ۵۰۸ قمری یا در بین سال‌های ۵۱۳ تا ۵۱۵ قمری به دست «شهاب الاسلام» وزیر سلطان سنجر کشته شد. از شاگردان فتال می‌توان «ابن شهرآشوب مازندرانی»، «علی بن حسن نیشابوری» و... اشاره کرد. مشهورترین اثر فتال کتاب روضة الواعظین است که بارها (در تبریز، نجف و قم) ترجمه، چاپ و منتشر شده است. کتاب «التنویر فی معانی التفسیر» نیز اثر دیگر اوست. او در سال ۵۰۸ قمری درگذشت.