نظرات کاربران درباره کتاب صوتی زمستان ۶۲

رسیدم به سفر سوم قسمت سی و پنجم ،جایی که راوی داستان به گم شده خود در آبادان زیر گوله توپ و خمپاره رسیده و فقط بگوم به این محسن جان بولحسنی ، کاکو کارت درسته و بموقع میروی تولهجه شیرین خوزستان و چه گوشنوازه تن صدات . یه جایزه قجری مجری به این آقا محسن بدینا . یه دستم به گوشی و یه دستم آفتاگیر ری بنوم ، وگرنه دست زدن داری آی نوین کتاب با ای کارت.👏👏👏👏😇😇😇😎😎😎

چرا ندادن پیمان قریب یا میلاد تمدن بخونه خیلی بد میخونه

این کتاب در عین شیوایی متن در واقع بیان قسمتی از تاریخ تلخ جنگ ایران وعراق و پر پر شدن بنا حق جوانان از جان گذشته ایران عزیزمان است.طنز غم انگیز نویسنده در بیان این حقایق بر جذابیت کار می افزاید .ممنون از همه دست اندر کاران بسیار عالی بود.

چقدر دوست دارم قلم اقای فصیح رو .چقدر زیبا جزییات رو روایت کردند و اجرای درجه یک اقای بوالحسنی ✨

شاهکاره این کتاب

کتاب خوبی است. نمی‌توانم بگویم خیلی خوب است اما به نظرم برای کسانی که داعیه روشنفکری دارند یا طرفدار انقلاب(هر جوری) هستند خواندنش واجب است. اما متاسفانه صدا و لحن راوی برای اکثر شخصیتهای اصلی یکجور است. توی محاوره‌ها آدم می‌ماند که الان کی دارد حرف می‌زند. همه‌شان مثل هم حرف می‌زنند و روی بعضی چیزها تاکید می‌کنند. حتی اگر راوی لحن خاصی نداشت و مثل اخبار رادیو بی حس و حال بود بهتر بود. یک جاهایی هم راوی شعارهای انقلابی را با ریتم می‌خواند که با توجه به شیوه خواندنش واقعا مضحک از آب در آمده است! اینکه همه متن با لحن یک جوان بیست و پنج شش ساله جنوبی احتمالا شاعر مسلک روایت شود واقعا خسته کننده است.

یک داستان دفاع مقدسی اما غیرتکراری و البته بسیار تاثیرگذار.

کتابهای اسماعیل فصیح عالیه ولی فقط باید پیمان غریب پناه گوینده اش باشه، مثل داستان جاوید و دل کور که عالی گویندگی کرده

نظرم در مورد کتاب صوتی است: چه دلیلی داره برای کتاب به این مشهوری و نویسنده ای مثل فصیح، چنین گوینده ی خام و کار نابلدی انتخاب شود. کاملا مشخصه در نوین کتاب گویا پارتی بازی صورت گرفته. صدا و بیان و گویش و خوانش کتاب را نابود کرده. در چنین شرایطی فقط و فقط نسخه متنی پیشنهاد میشه که واقعا عالیه. توصیفات مستند از دهه شصت. اوایل دهه شصت.