نظرات کاربران درباره کتاب صوتی رادیو راه (فصل اول، قسمت سوم) مسئله‌ مرگ و زندگی

موسیقی روانی است مرگ.... عالی بود

موسیقی عجیبی است مرگ بلند میشوی و چنان آرام و نرم می‌رقصی که دیگر هیچ کس تورا نمی بیند....

اقای دکتر شکوری شما فوق العاده هستید . ممنونم بابت اگاهی که به مردم میدهید .🌹

از اون قسمت ها بود که مو به تنت سیخ میشه و دلیل وجود انسانیت رو میفهمی 🌺

بنظر من همه ی افراد جامعه باید حداقل برای یک بار تو عمرشون این پادکست ها رو گوش بدن, عالی و کاربردی

عالی

فوق العاده بود🌹🌹🌹

عالی

به نظرم با گوش دادن به این پادکست میشه دیدگاه جدیدی نسبت به مرگ پیدا کردم و همینطور بهتر رابطهٔ مرگ و زندگی رو درک کرد من که لذت برم از گوش دادن به این پادکست پیشنهاد میکنم بهتون🥰

عالی عالی عالی،بارها و بارها باید شنیده شود.هر بار که مرگ فراموش می‌شود.

چیزی جز قلعه ای سوخته برای مرگ باقی نگذاریم،واین است قانون خوب زیستن.ممنونم از دکتر شکوری عزیز

کاملا واضح ودوست داشتنی بود و لحن و خوانش عالی داشت و کیفیت مناسب این پادکست رو جذابتر کرد واز همه مهمتر موضوع جالبی داشت .

فوق العاده بود ❤️

ممنون

استاد شکوری بیان بسیار شیوایی دارن..بسیار ممنونم از طاقچه که این پادکست ها رو رایگان در اختیار کاربران قرا میده

به قول سهراب سپهری : و نترسیم از مرگ مرگ وارنه ی یک زنجره نیست مرگ در ذهن اقاقی جاریست مرگ در آب هوای خوش اندیشه نشیمن دارد مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن میگوید مرگ با خوشه انگور می اید به دهان مرگ در حنجره سرخ گلو میخواند مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است مرگ گاهی ریحان می چیند مرگ گاهی ودکا مینوشد گاه در سایه نشسته است به ما می نگرد و همه میدانیم ریه های لذت پر اکسیژن مرگ است

مجتبی شکوری، خمیازه ، سرفه هم بکنه ، آدم دوس داره بشنوه ، چه برسه اینکه به همچین موضوع مهمی گوش بدیم

از مهم ترین دغدغه های زندگی ما همین مسئله مرگ هست که خیلی از ما ازش فراری هستیم، حتی دوست نداریم درموردش حرف بزنیم، مثلا تا پدرومادرمون ازمرگ صحبت میکنن دوست داریم بحث رو عوض کنیم یا خییلی کم پیش میاد که خودمون رو در وضعیت جدیدی به نام مردن تصور کنیم.... مرگ هم چیزی نیست که با فرارکردن ما ازمون دور بشه و همیشه دنبالمون هست و هر وقت که نوبتمون بشه گریبان ما رو هم می گیره و بالاخره شتری هست که در خونه هرکسی میخوابه.... اصلا دنبالمون میاد که چی بگم، یجورایی داره با زندگی میکنه، هر روز و هر ساعت مقدار زیادی از سلول هامون می میرن و ما عین خیالمون نیست، اگر زندگی رو به رسمیت شناختیم پس باید مرگ رو هم به رسمیت بشناسیم، و اگر مرگ رو به رسمیت نشناختیم پس زندگی رو هم نه خوب فهمیدیم و نه ارزشی براش قائلیم..... بعد از گوش دادن این پادکست میتونین چندساعت به این فکر کنید که شاید مرگ واقعا چهره وحشتناکی نداره، و این ما هستیم که ازش نقاشی ترسناکی کشیدیم و این حس ترسناک رو بین خودمون رد و بدل می کنیم..... خود ماهیت مرگ حتما حرفای ناگفته و ناشنیده زیادی داره که دوست داره ما به رسمیت بشناسیمش و در کنارش خیلی دوستانه و شادمان زندگی کنیم و لذت ببریم... ❤

به نظر ذهن مریض من بهتر بود به جای این که مرگ بکنید تو چشمون اشباه شدن از زندگی یادمون بدید تا اصلا از مرگ نترسیم اشباه شدن از زندگی با چیز های ساده اتفاق می افتد مثل قدم زدن زیر بارو خندید بغل کردن دیگران حرف های مهبت آمیز بزنیم نگیم طرف پرو میشه برای دل خودمون بزنیم اگر خلع وجود مون پر کنیم دیگه از مرگ نمی‌ترسیم

من از الان به بعد دیگه از پیری میترسم. یه قسمت واسه پیری واجبه😀