نظرات کاربران درباره کتاب کنار رودخانه پیدرا نشستم و گریه کردم

جملات قشنگ و انگیزه بخشی در این کتاب بود

کتابهای پائلو کوئیلو واقعا کم نظیر هستند مخصوصا با ترجمه دکتر حجازی.. من تمام کتاباشون رو با ترجمه دکتر حجازی دارم..کتاب بریدا رو هم بیشتر از همه آثار پائلو دوست دارم

یکی از بهترین کتاب هایی بود که تا به حال خوندم!!

بیشتر از اینکه داستان باشه انگار عقاید افراطی دین مسیحیت رو بیان میکرد و در کل به نظرم بیشتر کتاب دینی بود تا رمان!! اصلا در حد کیمیاگر نبود و داستان خاصی هم نداشت... صحنه سازی و توصیف مراسم و اعتقادات مذهبی، همین

من تقریبا ناامید شدم،ینی کیمیاگر خیلی خوب بود. ولی اگه ندونید پائولوکوئیلو کیه شاید اونقدرا بدتون نیاد. اولش که حس میکردم دن براون تو نوشتن کمکش کرده ولی خوب یواش یواش استایل نوشتنش معلوم شد. من این کتابو وقتی این دوتا آهنگ رو گوش میکردم، میخوندم: despacito,havana

یادمه وقتی میخوندمش یکی از آلبومای فرامرز اصلانی رو مدام گوش میدادم... دستم بگیر دستم را تو بگیر التماس دستم را بپذیر درمانی باش پیش از آنکه بمیرم... درغروبی مانده بودم ناامید روزم بلند شبم کوتاه مویم سپید... و آهنگای دیگش که الان گوش میدم یاد داستان این کتاب میفتم. درسته که دکترحجازی از ایران رفتن ولی ترجمه های ایشون بی نظیر بودن.👍👍👍👍👍

اصلا خوب نبود! حتی نمی تونم یه لحظه تصور کنم این نویسنده همون کسی هست که کیمیاگر رو نوشته! وقت برا این کتاب نذارین

به یقین بهترین کتاب کوئیلو

کتاب خوبیه.البته توصیه می کنم حتما کتاب صوتی رو گوش کنید که در موزیک متنش از آهنگ های سبک فلامنکو استفاده شده و بسیار گوش نواز و زیباست.

فوق العاده ست بیست ه

یکم ب خودشناسی کمک میکنه، ولی خب کتابای بهتریم هست😉

سلام به طور اتفاقی این کتاب رو تو طاقچه دیدم!داستانش رو وقتی سوم دبیرستان بودم خوندم به عنوان اولین کتاب تو این سبک! داستانش قشنگه و موضوعش مثل تمام داستان های جهانی! اگر کسی این سبک رو میپسنده بخونه چون با توجه به توصیفات و حس های عجیب دختر و معشوق دوران کودکیش که حالا تغییراتی هر دو پیدا کردن خالی از لطف نیست.. کتابش که برام جالب بود و اسمش تو ذهنم ثبت شدست ...😊

من سه چهارمو کتاب را خوندم ...صحنه های تکراری و عقاید مذهبی به شکل غربی...مراسمات مذهبی که تو این کتاب توصیف شده واقعا افراطی است

کتاب بیشتر راجع به آیین مسیحیت بود. اصلا در حد شیطان و دوشیزه پریم و ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد نبود.

زیباترین بخش کتاب نام این کتاب و چند صفحه‌ی آغازینش بود که با همین جمله شروع می‌شد: کنار رود پیدرا نشستم و گریه کردم... دلیل خوندن این کتاب این بود که همین جمله یک گوشه‌ایی از ذهنم جا خوش کرده بود و در موقعیت مشابهی که کنار پلی نشستم و گریه کردم این جمله به خاطر من اومد و فکر کردم جمله‌ایی از یک شعره اما بعد از جست‌وجو فهمیدم نام یک کتابه. اما کتاب واقعا ناامیدکننده بود. داستان در مورد یه عشق عمیق از زمان کودکی بود که در جوانی و بعد از مدتها دوری راه خودش رو پیدا می‌کنه و بدون کوچک‌ترین کششی به بیان افراطی عقاید مسیحیت پرداخته بود که شبیه یک سخنرانی در دیالوگ‌های بی‌پایان گنجانده شده بود. تنها برای کسی که به خوندن مطالبی درباره‌ی عقاید مسیحیت علاقه داره می‌تونست جالب باشه. مختصرا میشه گفت کتابی بود درباره‌ی عشق و مسیحیت. که به جون کندن و به دلیل اجبار به تمام کردن کتاب‌ها به انتها رسوندم! کاش بعد از انتخاب چنین اسمی و نوشتن چند صفحه‌ی آغازین در اوج تموم می‌شد. کاش یک جمله از یک شعر بود نه یک جمله از کتاب‌.

به شخصه چون این کتاب رو هدیه گرفتم خوندم اما صرفا کتابی برای دین و برگشت به اعتقادات و مسیحیت بود و در کنارش دو شخصیت و عشق و ... به عنوان یه کتاب دینی و مذهبی کتاب خوبیه اما به عنوان یک رمان نه..

کتاب خوبی بود نسبتا، انتظار یه رمان شاهکاررونداشته باشید ولی واقعا ادبی وزیبا بود حس وحال داستان های کوئیلو رو کاملا حفظ کرده بود دریک هفته زندگی شخصیت داستان ازاین روبه اون رو شد وجود قالب دین کاملا محسوس بود که شاید یکم افراط کرده بود ولی داستان پردازیش رو دوست داشتم،دنبال معنی زندگی وعشق واقعا خواندنی بود

من نسخه فیزیکی این کتاب رو با ترجمه اقای آرش حجازی خوندم، کتاب خیلی خوبیه و کلیتش راجع به عشق و عرفان هست. داستان زنیه که زندگی معمولی و خسته کننده‌ای داره اما روزی نامه‌ای از دوست دوران کودکیش دریافت میکنه که اون رو به یکی از سخنرانی هاش دعوت کرده... به کسایی که با عرفان اشنا هستن یا میخوان بشن پیشنهاد میکنم 🙂

از نظر من جالب نبود

چهارمین کتابی بود که از پائولو کوئیلو میخوندم. و شروع خیلی خوبی داشت، مثل بقیه کتاب هاش و به موضوع عشق دوران کودکی توام با دین پرداخته بود. بحث ها و داستان های مذهبی و دینی کتاب که همشون هم بیشتر در قالب دیالوگ بین شخصیت ها گفته میشه، بیش از حده تا جایی که باعث کلافه شدن و سررفتن حوصله خواننده میشه. معمولا پائولو کوئیلو بحث ها و ذهنیاتش رو در قالب دیالوگ بین شخصیت ها پیش میبره نه داستان و اتفاقاتش که ممکنه برای همه جذاب نباشه. مثلا توی کتاب "ورونیکا تصمیم میگیرد بمیرد" هم شاهد گفتگوی زیاد بین شخصیت ها هستیم اما چون بحث ها خیلی متفاوته خواننده نه تنها خسته نمیشه بلکه جذب بحث میشه که خب توی این کتاب نباید توقع مباحث مختلف داشت. در کل باید بگم به یک بار خوندن می ارزه و باید صبور باشید تا از بخش زیاد مباحث دینیش کلافه نشید.