نظرات کاربران درباره کتاب بزرگ، قد یک دکمه

من هنوز هم یک دکمه سیاه پلاستیکی بودم ولی بزرگ و مهم قد یک دکمه ! ب نظرم شاهکار و نقطه عطف قصه نه تصویر گریش بود ن روایت گریش و...بلکه پایان قصه واقعا شاهکار بود ! توی همین ی جمله کلیییی حرف هست ! اینکه بچه ها یاد بگیرن کمال طلب نباشن فک نکنن فقط وقتی ارزشمندن ک ی دکمه طلایی الماس نشان رو لباس شاه باشن! ب بجه ها یاد میده ب جا اینکه حسرت بخورن ک اخی فلانی خوشگله فلانی لاغره فلانی تپل بامزه است فلانی.... یاد بگیرن خودشون ارزشمندن و باید برای وجود خودشون ارزش قائل باشن ب جای اینکه حسرت بقیه رو بخورن یا کمال طلب باشن و... یاد بگیرن بزرگ باشن بزرگ و مهم قد ی دکمه !

در شرایطی که بچه ها ایده‌آل خود را در قهرمان شدن می بینند، پذیرش خود: همان چیزی که هستیم، نه کمتر و نه بیشتر، گام بلندی است. نویسنده در برداشتن این گام بلند موفق بوده اند. تصویرگر بسیار زیبا عمل کرده است. اطلاعات مکتبوب اضافه ندارد. تخیل کودک صحنه های خالی را پر می کند.

اون سگه که توی کتاب بود چه ناز بوووود😍دکمه هه هم بامزه بود

خیلی بینظیر بود کلا کتاب های اقای ملک یاری همه زیبا هستن😊

شخصیت اصلی قصه ی ما نه آدمه، نه جونور! اون یه دکمه ست؛ یه دکمه که دوست داره دور دنیا بگرده و ماجراجویی کنه تا یه نفر پیدا بشه و بهش توجه کنه. من یه دکمه ی سیاه پلاستیکی ام و هر بار از خودم می پرسم: من به چه دردی می خورم؟ از روزی که به خاطر دعوای دو تا بچه از لباس یکیشون افتادم، دارم دنبال این می گردم که جای درست خودم رو پیدا کنم. نویسنده قلم فوق محشری داشت! حتما بخونید☺

کتاب خوبیع. ایده ی خوبی داره. اینکه یه دکمه به چه کاری میاد. بعضی جاها نمادین میشه. نکته مهمش این بود که تصاویرش هم قصه گو بودند و میشد با بچه درباره شون گفت و گو کرد.

خیلی دوست داشتنی بود 🙂

بسیار کتاب زیبایی بود و تصویر‌های کتاب را دوست داشتم. این داستان به ما یادآوری می‌کند که همه‌ی ما انسان‌ها مثل دکمه‌ی این کتاب با‌ارزشیم و باید جایگاه واقعی خودمان را در زندگی پیدا کنیم.

خیلی دوست داشتنی!

تصاویر متوسط بودن...متن هم خیلی نداشت و باید خود مخاطب و خواننده پروبال بده موضوع هم در مورد اینه که هرچند کوچیک هرچند با ظاهر معمولی که شاید توی این دنیا دیگه بدرد نخوریم ولی میشه راه خودمون رو پیدا کنیم هدفمونو...البته تصویر آخر یه دفعه توی هدف داستان فاتحه میخونه ولی چیزی از ارزشاش کم نمیشه😂

زیبا، دلنشین و دوست داشتنی

زیبا و آموزنده

یک کتاب خوب کودک که به صورت غیر مستقیم درباره خودشناسی و ارزشمندی خود به کودک می‌آموزد. دوستش داشتم

تصویرگری و داستان کتاب خیلی خوب بودن و خودم با این دکمه سیاه پلاستیکی همذات پنداری میکنم... جلدش رو که دیدم فکر نمیکردم داستانش جذاب باشه

کتاب ضعف‌های بسیار اساسی داشت. «شعار دادن» بر «قصه‌گویی» توش ارجح بود و از نظر داستانی تمام و‌کمال می‌لنگید. شخصیت اصلی کاملا مفعوله و خودش هیچ اقدامی انجام نمیده. وقتی شخصیت کاری نمیکنه طبیعتا تحولش هم باورپذیر نخواهد بود. امداد غیبی که نویسنده ازش بهره برده برای در دوران یونان باستان وجود داشت و سال‌هاست منسوخ شده. دکمه‌ی ما بر چه اساسی به نتیجه‌گیری پایانی می‌رسه؟ منطق تحول‌ شخصیت چیه؟

«من فقط یک دکمه سیاه پلاستیکی بودم» نشان میده چقدر کافی هستیم و نیاز نیست کار خاصی کنیم تا دیگر این نباشیم چون هرکسی را بحر چیزی ساخته اند...

خوب بود

نظر دختر پنج سال و نیمه ام : بد نبود ولی از کتابای متفاوتی بود که خوندم