نظرات کاربران درباره کتاب بودنبروک ها

شاهکار و تمام. حسرت بزرگیه که بار بعدی که میخوام بخونمش بار اول نیست... توماس مان نابغه است که با خوندن «مرگ در ونیز» شیفته اش شدم. ولی هنوز هم در بُهتم چطوری حدود ۱۵۰ سال پیش یک جوان ۲۶ سال میتونه چنین اثری را، «بودنبروک ها»،خلق کند... توصیفاتی که توماس مان از درونی ترین حالات و رفتارهای شخصیات ها، فضا ها و تصویر سازی کلی ارائه میده ناب است، در یک کلام عالی است . و البته بخوام یک توصیه کنم برای شروع توماس مان بهتره از «مرگ در ونیز»شروع نکنیم .ولی بودنبروک ها شروع بسیار خوبیه مطمئنا کتابیه که بارها و بارها خواهم خواند و توصیه میکنم اگر نخوندینش بخونین و اصلِ لذت رو ببرین . .-.-.-.-.-.-.-.-.-.-..-.-.-.-.- بخش هایی از کتاب ... پیرمرد چندان اندیشناک نبود، فقط بی وقفه و با سر تکان دادنی آرام به زندگی گذشته ی خود و زندگانی به طور عام می نگریست، به آن زندگانی ای که ناگهان در نظرش چنان دور و غریب می نمود، به آن ازدحام پرهیاهو و بیهوده ای که زمانی خود در مرکز آن ایستاده بود، ازدحامی که آرام آرام و به گونه ای نا محسوس از او دور شده بود و اینک در دور دست در گوش های شگفت زده و تیز شده ی او طنین می انداخت. .-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.- «... ولی انگار این بار هم طبق معمول خوشحالیِ پیش از پایانِ کار شیرین تر بود. چون معمولا هرچیز خوبی که انتظارش را می کشی، خیلی دیر مهیا می شود، دیر به دستت می رسد، و آن وقت دیگر فرصتی نیست که از آن لذت ببری»....«جوانی و پیری بسته به احساسِ درونی‌ِ انسان است. وقتی بخت به تو رو میکند، وقتی به آنچه دلخواهت بوده است میرسی، خیلی کُند و دیر، تازه متوجه می شوی که آن چیزِ خوب و دلخواه چه دردسرهای ریز و درشتی با خود آورده است، با چه اضافاتِ مزاحم و ناخوشایندی همراه است، میبینی غبارِ واقعیت روی آن نشسته است، و این غبارْ که در عالم خیال اصلاً فکرش را نمیکردی، می شود خوره ی جانت، خوره ی جانت»

انتظار کتابی جذاب که نتونین یه لحظه زمینش بذارین رو نداشته باشین ولی این به معنای بی ارزش بودن کتاب نیست. این کتاب بوی مرگ میده و روایتگر داستان یک زواله و نشان دهنده ناپایداری زندگی، پوچی ،بیهودگی و مسخره بودن خیلی از نگرانی هاست مثل نگرانی برای شکوه یک خانواده اشرافی. از نظر توصیفات این رمان دید شاعرانه ای به طبیعت داره به طوری صدای مگس‌ها در اول صبح و رفتن شن ها در کفشتون بعد از یک پیاده روی رو آرامش بخش میبینین نه آزاردهنده. در مورد شخصیت ها: هر شخصیت ویژگی های مختلف رفتاری و روانی آدم ها رو نشون میده مثلا: توماس بودنبورک: فردی که خیلی موفقه ولی به علت تجمل گرایی و پیروی ازمدها وآراستگی ظاهری ثروتش رو از دست میده. کریستیان بودنبورک: فردی با وسواس فکری، (نقطه مقابل برادرش توماس) کسی که به جای جدی بودن در انجام شغلش در رویاهاش فرو میره و وبال گردن خانواده است. هانو بودنبورک: توسط پدرش درک نمیشه و ازش توقع میره کار خانوادگی رو دنبال کنه. تونی بودنبورک: دختر ساده دل که با فداکاری برای شکوه، عزت و سربلندی خانواده ( خانواده ای که در آخر از بین میره) عشقش رو نادیده میگیره و با فردی دیگه ازدواج میکنه و درطول داستان پخته‌تر می‌شه.

کتاب خیلی جذابیه. کلا آثار توماس مان جزو بهترین آثار ادبیه.

چه طرح جلدهای خوبی 💝

ترجمه بسیار عالیه.کتابهای مان کم نظیرند.

ریتم کند و کسالت بار توصیفات بیش از حد طولانی بکار گرفتن استعاره های نا آشنا،حدود دویست وهفتاد صفحه اول هیچی جز توصیف قیافه وشخصیت وتکه کلام افراد داستان که خیلی هم زیادن داره تازه بعد از اون یکم موضوع پیدا میکنه که به سرعت بازم حوصله سر بر میشه،طولانیه و چون پول داده بودم بهش به امید اینکه شاید بهتربشه ادامه دادم ولی تقریبا دویست صفحه آخرشو فقط ورق زدم،من باهاش ارتباط برقرار نکردم👍

در کل خوب بود اما خیلی طولانی...

کتاب در مورد سقوط یک خاندان اصیل و ثروتمند هست. کتاب جذاب و پرهیجانی نیست ولی قابل تامل و تاثیرگذار هست. ترجمه خیلی خوب بود.

من عاشق رمان‌های توماس مان هستم. با این رمان هم زندگی کردم. بدون شک از بهترین رمان‌هایی هست که خواندم.

برای اولین بار از این نویسنده کتاب خوندم و بنظرم خیلی کتاب خوبی بود . توصیف های کامل از محیط ها و شخصیت ها داره و اینکه هر شخصیت با چه دیدگاهی زندگیش رو پیش میبره و نهایتا چه اتفاقی میوفته رو کامل بیان میکنه. ولی کتاب راحت خوانی نیست و امکان داره خسته بشید از خوندش بخاطر اینکه متفاوت هست . در کل اگر داستانی مثل فیلما میخواید سراغش نرید

خوب بود، سرگذشت یک خانواده ازابتدا تا فروپاشی، خیلی آنچنانی نبود ولی سبک نگارش نویسنده خوب بود، توضیحات اضافی زیادی داشت، دومین کتابی بود که ازتوماس مان خواندم وهیچکدام چنگی به دل نمیزدند.

نسخه چاپی کناب رو به پیشنهاد فروشنده کتاب خریداری کردم و برای منی که عاشق رمانهای روسی و پر جزیات هستم کسالت اور نبود فقط گذشت زمان شما رو خیلی متاثر می کنه . کاش میشد زمان رو نگه داشت توی همون خوشی ها و شادی ها توی همون کودکی ها توی همون با هم بودن ها .

عالی

بودنبروک‌ها. رمانی که نویسنده بدون هیچ عجله‌ای، تمام جزئیات زوال یک خاندان رو نوشته. از ابتدا، تا انتها. از روزی که خاندان بودنبروک‌ها خونه‌ای مجلل میگیرن و شکوه و عظمتشون رو جشن میگیرن، تا روزی که آخرین وارثشون میمیره. کتاب بسیار طولانیه. به بیان تمام جزئیات پرداخته. از زندگی تک تک افراد این خاندان. از پسر بزرگشون که تلاش میکنه نام خاندانشون رو زنده نگه داره، دختری که به خاطر نام خانواده دوبار ازدواج میکنه و هر بار شکست میخوره. پسری که توانایی و سلامتی لازم رو نداره تا نام خاندانشون رو زنده نگه داره. کتاب همون اسم جلدشه یعنی داستان زوال یک خاندان. از اول، آخرش معلومه. بسیار جزئی نگره، اما ب ای من که حوصله ادبیات کلاسیک ندارم و از بیان جزئیات خوشم نمیاد، این کتاب جذاب بود. متن روون، ترجمه عالی و توانایی نویسنده تو بیان روزمرگی‌های یک خانواده در قرن نوزده میلادی، داستان رو جذاب و شیرین کرده بود.

در انتهای لیست

همه ی ما در خانواده هایمان عزیزی داریم که از وقتی بچه بودیم، میدیدیم که برای رفاه و پیشرفت خانواده دائم در تلاش هست. کسی را داشتیم که وقتی حرف از خانواده ما در بین غریبه ها میشه، اون شخص باعث افتخار خاندان و جمع ما میشد و باعث میشد که ما سرمون رو با غرور بلند کنیم. همه ی ما در خانواده هایمان فردی را داریم که وقتی که توی دردسری میفتیم، مسیر خونه ی اون شخص رو در پیش میگیریم تا مشکلمون رو حل کنه. اما چیزی که برای ما ها که این عزیزان را داریم مجهول مانده، اینه که این عزیز ها چجوری این همه سنگینی خانواده رو روی دوششان حمل میکننند ؟ چجوری این همه تلخی های روزگار رو با شیرینی قلبشان توی جام سرنوشت حل میکنند ؟ این رمان با قلم شیوا و چینش و ترکیب عالی وقایع و رخداد ها در کنار هم، توسط توماس مان به نظر من به یک شاهکار تبدیل شده. علاوه بر این، چند نکته ی قوت این رمان داشت که دوست داشتم باهاتون در میان بگذارم : یک) توماس مان توی انتخاب و خلق خاندان بودنبروک ها و حتی اسامی و ویژگی های آنها بسیار ظرافت به خرج داده است. اگر نسخه چاپی کتاب رو تهیه کرده باشید میتونید این مطلب رو توی شجرنامه خاندان مشاهده کنید. دو) توماس مان جوری وقایع و اتفاقاتی که این خاندان تجربه کرده است رو بیان داشته است که آدم خودش حس میکنه که توماس مان خودش جزء خانواده آنها بوده و اینها رو داره برای ما بصورت روزنامه نگار تیتر حوادث بیان می‌کنه! مثلاً چیز هایی مثل چشم رو هم چشمی ها، تغییر اوضاع مالی، ازدواج خاندانی، انتخاب و ساخت خانه ها، وضعیت آقازاده ها و عدم علاقه به شغل آب و اجدادی و ... سه) توماس مان در بخش های پایانی داستان از زاویه دید شخصیت اصلی داستان، چند نکته ی فلسفی و مذهبی عمیق از زبان حال «شوپنهاور» بیان داشته که برایم به شخصه خیلی جذاب بود. اگر سبک های داستان های کلاسیک با زمینه های رئالیستی و درام هستید و با خوندن رمان های بلند مشکلی ندارید، حتماً این کتاب رو توی لیستتان قرار بدید و مطمئن باشید که پشیمون نخواهید شد.

طاقچه عزیز لطفا صوتی این کتاب رو هم قرار بدید🙏🏻🙏🏻