یک کتاب کم حجم بدون اطناب با پرداخت ماهرانه‌ قصه مردی است که در خانه جدیدش ساکن شده و متوجه میشود، زن ساکن قبلی از پنجره به پایین پرت شده و این نقطه آغاز داستان است.

انگار هزار تا داستان تو دل هم دیگه تعریف میشن شخصیتای اصلی جایگزین میشن و ماهیت قصه یجور دیگه دنبال میشه . اگه تو وضعیت روحی نامناسبی هستین و تحت تاثیر قرار میگیرین اصلا نخونین . مثل باتلاقه . درغیر این صورت برای یکبار خوندن قابل توجهه

«بدبختی همین است. به قله که می‌رسی، فقط سرازیری روبه‌رویت است. شاید همیشه باید سربالایی باشد تا میل رفتن داشته باشی.» «مه» اثری از «کامران محمدی» است که سال ۹۵ از نشر «چشمه» به چاپ رسیده است. داستانی رازآلود از زندگی کتابدار دانشگاه تهران است که از همان ابتدا شاهد خودکشی زنِ بهترین دوستش می‌شود. وی همراه با راوی‌های قصه، عاشقانهٔ کمرنگ مرموزی را طی می‌کند که پایانی جز تلخی به همراه ندارد. 🔖 «مه» روایتی از هویت‌های از‌هم‌پاشیده‌، با فضایی مه‌آلوده و خاکستری است. نویسنده، با کنار هم قراردادن شخصیت‌های مجهول، به پیچیدگی و گنگ بودن داستان کمک کرده است. قلم نویسنده روان و شخصیت‌پردازی‌ها به‌خوبی پرداخته شده، اما در کتاب خبری از گره‌گشایی‌ها و... نیست؛ تنها با کشمکش‌هایی که در سیرِ خطی مشخصی طی می‌شوند، روبه‌رو هستیم و تنها برای پایان بسته‌ای که در انتظارمان نیست، میل به جلو رفتن در کتاب را داریم. کتابی کم حجم اما گنگ، مرا برای درک بهتری از آن، به سمت خوانش نقد‌ها کشید و متوجه شدم که نویسنده، درون‌مایهٔ کتابش را «بحران هویت» قرار داده تا همین موضوع باعث شود سرنوشت شخصیت‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار بگیرد و ذهن خواننده، مدت‌ها، درگیر قصه شود. ⭕ «مه» کتابی پر ابهام است و خوانشش را به دسته‌ای از افرادی که دوست دارند رازهای پنهان و روانشناختی یک کتاب را با کمی فکر و تحقیق کشف کنند، پیشنهاد می‌کنم.

به نسبت چند تا کتاب دیگری که ازشون خوندم قوی نبود

میتونم بگم کتاب خیلی عجیبیه. توصیفات بی نظیرن و خیلی فکر پشت کلمه هاست. باید با فکر باز و حوصله خونده بشه.

موضوعش خیلی قشنگ بود .جوری که نمیتونستی بیخیال خوندنش بشی .ولی اخرش من نفهمیدم چی شد .خلاصه هر کی فهمید بگه 😁چون خیلی دوس دارم سردر بیارم

#مِه تاریخ شروع: 30 مرداد تاریخ پایان: 1 شهریور امتیاز: 2.9 من این کتابو وقتی شروع کردم خوشم اومد و هی دوست داشتم بیشتر بخونم ولی رفته رفته بُعدهای جدیدی رو تو کتاب باز میکرد که آدم گم میکرد شخصیت ها رو که ایا واقعی ان؟ زاییده فکر یحیی است یا نه واقعا وجود دارند. برای همین کاش بیشتر رو اون بخش کتاب کار میکرد که مخاطب گیج نشه (لزومی نداره چیزی بنویسیم که گنگ باشه بعد حس خفن بهمون دست بده وقتی مخاطب یچیزاییشو نمیفهمه) نه اخرش مشخص شد طرف مشکل روانی داشته نه اینک اصن جریان در اخر از چه قرار بوده. این باعث شد که من پشیمون بشم ک وقتمو پای این اثر گذاشتم. در صورتی که پشت کتاب چنان خوب نوشته که گفتم به به برم بخونمش پس، ولی زهی خیال باطل. تو این کتاب یجاهایی به نظام خرده گرفته. شخصیت روحانی رو ازش یاد میکنه، یکیو به اسم ساتیار خلق میکنه که گویا کارش جاسوسیه و همش شک داره ک از طرف اطلاعات ایران داره رصد میشه و ...

به پایان کتاب رسیدم اما تازه سوالات تو ذهنم شروع کردن به چرخیدن و پیچ و تاب خوردن!! خیلی کتاب عجیبی بود زبونم بند اومده واقعا. نمیدونم چقدر درست درکش کردم و آیا اصلا فهمیدمش یا نه! فقط میتونم بگم خیلی جذاب و کنجکاو کننده و نفسگیر بود و فقط یه نفس خوندمش تا بفهمم چی میشه ولی هنوزم مطمئن نیستم چی شد....