نظرات کاربران درباره کتاب چلنجر دیپ؛ عمیق ترین نقطه دنیا

🔴 من چلنجر دیپ را به همه توصیه نمی کنم یک : به افرادی توصیه می کنم که حداقل اثری را از نیل شوسترمن خونده باشند و با قلم این نویسنده آشنا باشن 🟢ولی اگه اولین اثری هست که دارید از نیل شوسترمن می خونید 🟢 یک پیشنهاد دوستانه برای شما دارم نیمه اول کتاب را با سرعت بیشتری بخونید چون نصف کتاب گنگ و مبهم هست و من فقط به خاطر اعتمادی که به نویسنده داشتم تونستم به خوندن ادامه بدم ولی اگه فردی تا به حال با این نویسنده و قلم اش آشنا نبوده ممکنه با خوندن نصف اول کتاب ، از خوندنش زده بشه 🟥 به نظرم چلنجر دیپ از اون دست کتاب هایی نیست که بشه یک نفس خوند بلکه باید هر روز با خوندن چند صفحه ازش کلمات و جملات این کتاب را مزه مزه کنی در کل اگه دنبال یک اثر متفاوت هستید چلنجر دیپ انتخاب خوبیه:)

یک واژه ی کوتاه برای توصیف اش ندارم میتونم بگم شاهکار شاهکار بود ! تموم حس هایی که نمی تونستم اصن چجوری گفتنی میشن ..آخر هر تیکه اش که تموم میشد .. حس میکردم .. تا اول هاش هر بخشی که تموم میشد ..باعث میشد چشمامو ببندم و محکم پلک هام و فشار بدم .. حرفی برای گفتن نبود .. من حس میکردم که چی داره میگه .. خیلی خوبه که یه نفر درک میکنه توی اعماق طیف های وجودت چی و حس میکنی و اون بتونه ازش حرف بزنه .. این نویسنده نمی شناسم .. ولی بابت این کتاب. .. ازش سپاسگزارم ^ این کتاب ..خودش یه معجزه توی بیان هست ! نسخه کاغذیش رو هم باید بخرم .. کتابی نیست که راحت ولش کنی .. بخونم.. بخونم .... چندین بار ... حتی اگه درد اوره .. یا سرگیجه ... غمگین ... اما باعث میشه یاد بگیرم ... چجوری خودم کنار بیام .

اگر که آشنایی هر چند اندک با بیماری‌های روانی داشته باشید، خیلی راحت از اواسط کتاب حدس می‌زنید که کیدن چشه و داره چیکار می‌کنه، خود شوسترمن به قدری تو کار نوشتن وارد و مسلطه که مرتب سرنخ و نشانه میده دستتون تا بفهمید چی به چیه. من برخلاف بقیه‌ی دوستان معتقد نیستم که حتما لازمه قبل این کتاب، آثار دیگه‌ای رو از شوسترمن بخونید چرا که اونها زمین تا آسمان با چلنجر دیپ فرق دارن، فقط اینو از من بشنوید که قلم و مغز این مرد محشره، به توانش اعتماد کنید، در عوض اونم یه داستان فوق‌العاده میذاره کف دستتون، کافیه فقط یه کوچولو صبور باشید و قبول کنید که اول داستان، خیلی چیزا هست که شما نمی‌دونید. سوال‌هاتون رو نگه دارید، و قبل اینکه تبدیل به یه کلاف‌ سردرگم بشه قول میدم نویسنده در بهترین موقعیت شروع می‌کنه دونه دونه جواب دادن به سوالاتون. در یک کلام، کتاب فوق‌العادیه ترجیحا برای رده‌ی سنی ۱۵ یا شاید ۱۷ سال به بالا. اگر که در مورد بیماری شخصیت اول داستان کنجکاو شدید پیشنهاد می‌کنم حتما بازی کامپیوتری Hellblade رو هم امتحان کنید، یه گروه متخصص و دانشمند این بازی رو درست کردن تا اجازه بدن شما برای چندین ساعت زندگی یک بیمار “جای‌خالی-اسپویل” رو تجربه کنید. و تجربه‌ی فراموش‌نشدنی‌ایه.

به کتاب معمولی که لازم نیست سه بار بخونیش تا بفهمیش.شوسترمن:😒😒 یه کتاب که خودتم گیج میشی بعد از نوشتن و خوندنش.شوسترمن:🤩🤩🤩🤩😍😍😍😍😍😍 مرد حسابی مخم داره از گوشام میزنه بیرون! امون بده دو دیقه!!😐😐

به معنای واقعی کلمه عاشق این کتابم:") نیل شوسترمن محشره که تونسته همچین کتابی رو بنویسه. کتابی که حس های پیچ در پیچ ی پسر که مریضی روانی داره با خواننده به اشتراک می‌گذاره. باید خیلی ماهر بود تا این افکار ذهنی رو خیلی خوب و ملموس انتقال داد. بعد از این کتاب بود که علاقه م به ژانر رئال و روانشناختی بیشتر شد.حتما بهتون پیشنهاد میکنم این کتابو. به احتمال زیاد پشیمون نمیشید و بعد از خوندن کتاب دلتون قیلی ویری میره و پر از پروانه میشید. اگر کسی کتابی مثل این رو میشناسه لطفا معرفی کنه :) ♥️ پ ن : راستی! ترجمه کتاب هم عاالی بود. دم خانم ورشوساز گرم👍

وقتی که از واقعیت حرف می زنیم در واقع از تحریک مغز و پردازش داده هایی صحبت می کنیم که در او اتفاق می افتد.اما آیا آنچه در ذهن اتفاق می افتد چقدر با آنچه واقعیت است همخوانی دارد؟به نظرم تفکیکِ مرزِ میان واقعیت و توهم ناممکن باشد و آنچه ما آن را به عنوان واقعیت شناسایی می کنیم توهمِ آگاهی از یک پدیدار است.کتاب چلنجر دیپ را خواندم و این سوال همچنان برایم بی پاسخ مانده است که اگر قرار باشد بین دو دنیایی که کیدن بوش در آن زندگی می کند یکی را انتخاب کنم ، انتخابم چه خواهد بود؟کیدن بوش در قسمتی از کتاب می گوید که شاید پیامبران حالی چون او داشته اند و واقعیت دنیاهایشان مانند واقعیت دنیایی است که او در آن زندگی می کند.واقعیتی که کاملا شخصی است و گفتگو در مورد آن با دیگران نشانه هایی از یک بیماری می باشد.سوال این است که اگر واقعیت یک امر شخصی است چرا کیدن بوش نمی تواند در دنیایی که واقعیت آن برای او پایدار و حقیقی ست زندگی کند و دیگران چه حقی دارند که او را از چنین واقعیتی جدا سازند؟در پایانِ داستان ، کیدن بوش درمان می شود اما آیا این درمان ، سرپوش گذاشتن و نادیده گرفتن واقعیت های رازآمیزی نیست که دریافت آنها نیاز به یک شفافیتِ ذهنی و درخشش روانی دارد؟

واقعا نویسنده ی خیلی خوبیه ؛ فک می کنم بم کتاب برای بزرگسالان و نوجوانان ه ؛ خیلی عجیب ه کاملا شمارو درگیر می کنه درگیر و درگیر تا اینکه اروم اروم کلاف و می ده دستتون ؛ کلا نویسنده کارشو عالی انجام داده بقیه ش تویی که خوشت بیاد یا نه ارتباط برقرار کنی یا نه

باید چند بار دیگه ام بخونم تا درکش کنم . قلم نویسنده محشره اما یکم سنگینه! شاهکار بود واقعا💟 داستان خیال انگیز و درخشان این کتاب به ماجرای ابتلای پسری نوجوان به بیماری روانی و تلاش او برای بهبودی می پردازد. شوسترمن در کتاب چلنجر دیپ، ما را وارد ذهن پریشان پسری پانزده ساله به نام کادن بوش می کند و به شکلی هنرمندانه، حس زندگی در دنیایی را به مخاطبین منتقل می کند که در آن، واقعیت مدام دستخوش تغییر می شود و همه چیز متزلزل است. حواس کادن، به چیزهایی پرت می شود که نمی بیند اما می تواند احساسشان کند، مانند موریانه هایی که خودش می گوید صدایشان را می شنود. کتاب چلنجر دیپ، داستانی مسحورکننده و پراحساس درباره ی بیماری های روانی است و بدون تردید تا مدت ها پس از پایان، در ذهن مخاطبین باقی خواهد ماند.

❤️👌👌 درسته که خیلی سنگین بود اما هنوز بعد گذشت ماه ها از خواندنش دوباره و دوباره جملات هایلایت شده رو می خونم.

باید صبور باشید حداقل تا 200 صفحه اول گیجی بعد درست میشه

واقعا هر جا کیدن رفت منم باهاش رفتم و کتاب طوری بود که ادم قشنگ حس می کرد حسای کیدن رو.حسایی به عمیقیه عمیق ترین نقطه دنیا.

[علاوه بر آمپول‌های بی‌وقت و بی‌‌وقت هَلدول، حالا روزی چهارتا هم قرص می‌خورم. یکی برای اینکه افکارم را تعطیل کند، یکی برای این‌که رفتارم را تعطیل کند، سومی برای عوارض جانبی دوتای قبلی و چهارمی هم برای این‌که سومی احساس تنهایی نکند. نتیجه‌اش مغزم را می‌برد جایی آن‌طرف‌تر از زحل که برای خودش بچرخد و نتواند هیچ‌کس را اذیت کند، به‌خصوص "خودم" را.] -بعضی وقت‌ها گودال‌ها عمیق‌تر میشن و بعضی‌ها سقوط می‌کنن و سقوط می‌کنن... کیدن سقوط کرده به عمیق‌ترین نقطه‌ی مغزش. اونجا دست و پا می‌زنه تا بتونه بیرون بیاد، تا زنده بمونه. حتی اگه هیچ‌دلیلی نداشته باشه، "داشتنِ یه داداش که مایه‌ی دردسره، بهتر داشتنِ یه داداش که مایه‌ی دردسر بود" برای خواهرشه.:")) -توصیه می‌کنم تمامی افراد، در هر جایگاهی که هستن این کتاب رو بخونن، فقط برای اینکه هنگام خطر، از خودشون و اطرافیان‌شون آگاهی‌هایی داشته باشن. -نکته‌ی بعدی اینکه اگه مجموعه‌ی داس‌مرگ رو خوندید و باتوجه به تعریف‌هایی که شنیدید دنبال چلنجر دیپ میایید، اصلا نیایید. محور موضوعی این کتاب کاملاً با داس‌مرگ فرق داره. تعریف‌ها رو کنار بذارید و بدون پیش‌زمینه چلنجر دیپ رو شروع کنید.

داستان متفاوت و زیبایی داشت ... قرار گرفتن جای شخصیتی که دچار یک بیماری روانی شده است، حس باحالی بود که با خواندن این کتاب تونستم تجربه اش کنم...

و باز هم نیل عزیز که کاملا غافلگیرم کرد🙂 میتونم بگم حداقل تا نصف کتاب خیلیی داستان کند پیش میرفت ولی از اونجایی که به قلم نیل عزیز ایمان داشتم ادامه دادم و ادامه دادم و میتونم بگم این پایان فوق العاده بود نسبت به شاهکارهای دیگر نیل شوسترمن عزیز سطح پایین تری داشت ولی همچنان به دل مینشست و از خوندنش ادم قطعا لذت میبره🙂 وشاید در این کتاب چیزهایی رو متوجه بشیم؛از دنیای مغز؛دنیای ادم هایی با اختلال روانی که تاحالا از این دیدگاه به اونها نگاه نکرده بودیم:)

فوق العاده بود. ترجمه هم عالی. اوایل کتاب عجیب بود و ترسناک، و بعد دردناک و غم انگیز و در نهایت امید بخش. این یک داستان تخیلی نیست بلکه واقعیت زندگی عده زیادی از ما انسان ها است. از مطالعه این کتاب خیلی لذت بردم و البته خیلی هم گریه کردم. با سپاس فراوان از آقای نیل شوسترمن به خاطر این اثر بی نظیر. و سپاس فراوان از طاقچه بینهایت.

فکر نکنید قراره داستان بخونید نه قراره خاطرات یه بیمار مغزی رو بخونید. خاطرات خیلی ها رو شوسترمن نوشته تو این کتاب پسرش یکی از اونها است. بدون شک این کتاب از بقیه کتاب هایش زیبا تره توصیه می کنم حتی اگه کتاب دوست ندارید این رو بخونید

یکی از عمیق ترین و احساسی ترین کتاب ها در زمینه بیماری روان گسیختگی،به کسانی که به روانپزشکی و داستان های عمیق و فلسفی علاقمندن به شدت پیشنهاد میکنم.اثری نیست که بشه ازش به سادگی رد شد،باید بار ها و بار ها خوند.به عنوان اولین اثری که از این نویسنده خوندم،واقعا شیفته ی قلم جادویی و گیراش شدم.

با توصیه ی یک دوست کتاب خوان خواندمش و خیلی از خواندنش لذت بردم. یکی از کاربرها گفته بود که تا حدود نیمه ی کتاب را سریع بخوانید. اما من فکر می کنم رمزگشایی های نیمه ی دوم ، ریشه اش همان اول است. اما موافقم که مزد صبوری در نیمه ی اول را در ادامه خواهید گرفت.

سلام، تجربه مطالعه کتاب رو براتون به اشتراک میذارم. این کتاب درباره ابتلا پسری به بیماری اسکیزوفرنی پارانوئید هست. دویست صفحه اول خیلی کسل کننده بود یه جوری شبیه کتاب جزء از کل بود، جملات سنگین داره نمیشه فوری ازش گذشت، از وسطای کتاب به بعد حس بهتری پیدا میکنید، تصویر جلد کتاب و اسم کتاب و ابتدای کتاب این حسو به آدم انتقال میده که کتاب درباره جزیره گنج و نقشه و دزد دریایی هست ولی با توجه به معنای لغوی کتاب که یه چیزی مثل عمق یا اعماق مبارز طلبی هست واقعیت کتاب رو بهتر می‌فهمید، واقعیت اینه که عمیق ترین جای دنیا درون خود انسان هست. بیماران اسکیزوفرنی پارانوئید در دو دنیا زندگی میکنند یکی خیال و دیگری واقعیت، این بیماران نمیتونن زندگی در واقعیت رو درک کنن 🤕، در دنیای واقعی فقط برا رفع نیازهای جسمی مثل خوردن زندگی میکنن، مثل خاطرات جان نش ریاضی دان بزرگ که فیلم یک ذهن زیبا به زندگی ایشون پرداخته. البته گم شدن تو درون خودمون علاوه بر بیماران اسکیزوفرنی برای همه مون رخ میده. پیشنهاد میکنم کتابو بخونید تا با اعماق درونتون و حال و احوال خانواده ای که مریض اسکیزوفرنی داره و بیماری که به این مریضی مبتلا هست و غلبه بر این مریضی بهتر آشنا بشید.

ترجمه ی روان و تخیل فوق العاده ی نویسنده قابل تحسین عه اشاره به انواع بیماری های روانی و ورود به بطن هر کدوم واقعا متحیرم کرد اسپویلر: راستش برای مدتی این کتاب رو کنار گذاشته بودم و بعد از مطالعه کتاب بیماری های روانی مشتاق شدم تا ادامه بدم و درسته که سیر داستانی خیلی جذاب و میخکوب کننده است ولی هیچ توضیحی راجب اینکه هر شخصیت چه بیماری ای داره داده نشد هر فردی توی داستان نماد یک بیماری خاص عه با علائم متفاوت ولی هیچ اشاره ای حتی راجع بهش نشد و شخصیت اصلی در عمیق ترین نقطه ی بیماری ناگهان درمان و داستان به انتها رسید ، جوری که انگار همه چیز نصفه نیمه رها شد و احساس کردم خوندنش فقط وقت تلف کردن بوده