نظرات کاربران درباره کتاب اتاق لودویگ

. «اتاق لودویگ» با واگذاری ارثیه‌ای عجیب و پر دردسر آغاز می‌شود. قلعه‌ای که راوی را با خود به گرداب گذشته‌ای تلخ می‌کشاند. نویسندهٔ اتریشی در عمق روایتش، نیشتری به زخم چرکینِ روزهای اردوگاه‌ کار اجباری نازی‌ در زمان جنگ جهانی دوم می‌زند و تجربهٔ مهلکی که نجات یافتگان و نزدیکان آنها از سر گذرانده‌اند را بازخوانی می‌کند. داستان در فضایی سرد و تاریک به پیش می‌رود و در ابتدا خواننده را در ابهامِ حل معمای وقایع و مناسبات رها می‌کند. تا جایی که با نزدیک شدن به پایان، قفل راز منحوس «اتاق لودویگ» گشوده می‌شود. خاکی که وارث به ارث می‌برد تاریخ و سرگذشت مردمانی است که روزگاری در هوای آن برای زنده ماندن جنگیده‌اند. فضایی که در آن مردگان هنوز به حیات خود ادامه می‌دهند. بوی گوشت جزغاله جسدها همچنان در فضا می‌پیچد و ترس و حسرت لابه لای درختان زوزه می‌کشد. جنازه‌ها هنوز هم در گوشه و کنارِ جنگل دراز به دراز افتاده‌اند و با چشمان باز رهگذران را می‌نگرند. زهر تلخ روزهای گذشته برای بازماندگان «آسایشگاهی» جز مرگ باقی نگذاشته است. و مرده‌های پرشماری که در گورستان‌ها به خاک سپرده‌اند، ملت دوباره‌ای از آنها ساخته است. تجربهٔ هولناک روزهای جنگ، امید را خاکستر کرده است. تفاوتی بین مرگ و زندگی نیست. آنها برای فراموشی آنچه بر آنها گذشته باید به انکار، فرار از خویشتن و مرگ متوسل شوند و این تنها امید آنهاست. اتاق لودویگ درامی یکپارچه سیاهی است که به شکل سیال، در قصری که به هزارتوی خاطرات می‌ماند روایت می‌شود. کتابی کم حجم که سرشار از جملات عمیق و خواندنی است. آقای رگر حسرت، اندوه و رنج گذشتگان را به ارث برد. ارثیه‌ای که تمام مرزهای درگیر جنگ برای آیندگان بر جای می‌گذارند؛ زیرا همه ما تا ابد پایبندِ خاکی هستیم که مرده‌ای در گورستانش داشته باشیم. •در مطالعهٔ کتاب ترجمهٔ دقیق و تحسین برانگی محمود حسینی‌زاد خودنمایی می‌کند. ترجمه‌ای مطمئن که روح اثر را به خوبی بر خواننده نمایان می‌کند.

فکر میکردم با یک رمان معمایی طرف هستم اما بیشتر فلسفی بود و مربوط به رمان جنگ و اصلا خوشم نیومد همه چی قاطی پاطی بود