طاقچه جان این کتابای فوق العاده رو چرا تو بینهایت نمیذاری؟😔

همیشه فکر میکردم دو جور داستان داریم، داستان های پرکشش و نه چندان عمیق و داستان های پرمغز اما کش دار! این یکی هم مفهوم داره و هم کشش عالی در کل داستان، طوری که نمیشه رهاش کرد. تقریبا از نیمه ی دوم کتاب موقع خواندنش من رو زمین بند نبودم از هیجان اتفاقات! ترجمه هم روان و خوب بود، من متوجه سانسور نشدم و یک داستان کامل بود. شاید یکی دو دیالوگ با فیلم تفاوت داشت. بعد از تموم کردن کتاب خیلی برای دیدن فیلم ذوق داشتم اما حالا میبینم فیلم یک دهم کتاب هم نیست. »»»» طاقچه؛ من اینکه نمی‌فهمم چه طوری میشه کتابی توی اپ کتابخوانی نسخه پی دی اف باشه! دقیقا پول چی رو از ما میگیری؟! به نظرم گفتن اینکه سیاست ناشره هم خیلی احمقانست لابد فردا روزی ناشر هوس می‌کنه به خاطر اینکه کاغذ اسراف نشه فونت رو یک چهارم ریز تر کنه دقیقا شبیه چیزی که ما از توی گوشی می‌خونیم. خیلی رو میخواد والا. نه میشه جمله ای رو هایلایت کرد یا به اشتراک گذاشت و یا حتی نور صفحه رو موقع خوانش تنظیم کرد!

من ترجمه آقای باستانی رو خواندم، ولی در کل از کتاب لذت بردم سراسر شور و هیجان بارها با دیوانه بازی‌های مک مورفی خندیدم و لذت بردم 1/3 پایانی کتاب عالیه البته یه جاهایی کند پیش میره مخصوصا جاهایی که رییس تو خواب دچار یه حالاتی میشه(به نظر توهم). پشت جلد کتاب من یک بند نوشته که بهترین تفسیر و توضیح راجب کتاب است که این پایین می‌نویسم. داستان فراموش ناشدنی دیوانه خانه‌ای که در آن خودکامه ای در لباس سرپرستار با بهره گیری از ضعف‌های باوری و عاطفی بیماران و پزشکان بر آنان حکم میراند.

خیلی جذاب و تلخ و واقعی. اون زمان بیمارستانهای روانی اسمش بود تیمارستان دیگه تا تهش برید چی بوده. شوک برقی و هزار تا کار دیگه که الان ممنوع شده. دم مترجم هم گرم گفته واغ واغ نگفته پارس.

داستان در یک آسایشگاه روانی اتفاق میوفته و راوی، شخصی به نام رئیس برومدن، که تظاهر به کر و لال بودن میکنه هست. که بعدا از اومدن یک بیمار جدید به نام مک مورفی ماجراها شروع میشه. بخش جالبش در مورد رئیس برومدن پارانوییدی که داشت بود و مدام در مورد اینکه گوشه و کنار صداهاش ضبط میشه صحبت میکرد. بعد از ورود مک مورفی که شخصی جسور، رند و متفاوت با آدم‌های منفعل تو آسایشگاه بود خیلی چیزها تغییر میکنه. مک مورفی علیه دوشیزه رچد که سرپرستار بیمارستان بود، و تمام قدرت رو تو دستش داشت شروع به قیام میکنه. دوشیزه رچد نماد شخص دیکتاتور و خودکامه‌ای هست که با افراد تو آسایشگاه مثل شی برخورد می‌کنه، و کسی هم نسبت بهش معترض نمیشه.اما مک مورفی با حرف‌ها، کارها و تشویق کردن افراد تو آسایشگاه به اینکه حق دارن چیزهایی رو طلب کنن و آزادی داشته باشن مقابل دوشیزه رچد می‌ایسته. من مکالمات بیماران رو خیلی دوست داشتم، و برام جالب بود که در واقع این کتاب علیه روانپزشکی دهه بیستم که خیلی به بیمارلن نگاه ماشینی داشت، هم بود. . . طاقچه، این خیلی تو ذوقم زد که انگار کتاب اسکن شده بود، نه میشد هایلاایت کرد و نه هیچی با فونت بسیار ریز. لطفا حداقل قبلش جایی این موضوع رو بنویسید که شرایط به این صورت هست. من مدت‌هاست از اینجا کتاب میخونم ولی اینبار واقعا اذیت شدم.

کتاب یه جایی شخصیت اصلی به بیماران میگ میخواید اون آبسرد کن یک تنی رو بکوبم به شیشه و همه فرار کنیم، همه می‌خندن و مسخرش میکنن، فرد شروع میکنه چندین چند بار تلاش میکنه و دستاش حتی زخمی میشه بعدش که همه نگاهش میکنن میگ (ولی من همه ی تلاشمو کردم)

تنها میتونم بگم یه شاهکار.به اندازه بقیه زندگیتون زندگی خواهید کرد

بسیار عالی. راوی داستان یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنی است و در یک بخش از بیمارستان روانی اتفاق می افته. کنایه به کنترلگری اصحاب رسانه و قدرت و تخریب شخصیت ها و افکار داره .توصیفات فوق العاده است و ترجمه خوب بود

عالی بود وجود یه نفر میتونه خیلیارو به فکر ببره و‌سبک زندگیشون رو عوض کنه و‌کاری کنه که درمورد کارایی که تا اون موقع انجام میدادن تجدید نظر کنن و مقابل زور وایستن

یکی از بهترین رمان هایی بود که خوندم. پر مایه، پر معنی و مفهوم و پر از درس زندگی. دو فصل آخر کتاب عالی بود قشنگ‌ میخکوب شده بودم.