نظرات کاربران درباره کتاب نیم‌دانگ پیونگ‌یانگ

تموم شد کتاب و حقیقتا جذاب بود نویسنده دیدگاه های جدیدی رو درباره کره شمالی داد اینکه از عوامل اصلی وضعیت این کشور وجود تحریم هاست... تحریم های کمر شکن که واقعا بهشون آسیب زده درسته ما هم تحریم هستیم ولی از لحاظ آرمان ها و از لحاظ دین و آزادی های سیاسی و اجتماعی و فردی اصلا هیچ وجه اشتراکی نداریم که بخوایم ایران رو با کره شمالی مقایسه کنیم... و اساسا شهروند کره شمالی با شهروند ایرانی نمیتونه مقایسه بشه بخاطر تحریم که تنها مورد مشترک بین این دو هست... امیدوارم به زودی با ظهور امام زمان عج آزادی و عدالت و انسانیت همه جا برقرار بشه....

کتاب عالی.تقریبا همه کتابهای امیرخانی رو خوندم وبه نظرم ایشون سفرنامه نویس عالی هستن. قبل خوندن این کتاب حتما کتاب دختری با هفت اسم رو بخونید.

اولش که میخواستم بخونمش همش درگیر این بودم که نکنه با جهت گیری خاصی نوشته شده باشه...ولی با توجه به علاقه ای که نسبت به مردم بی گناه کره شمالی دارم نتونستم جلوی خودمو بگیرم و تا آخر خوندمش. به نظرم آقای امیرخانی جانب بی طرف بودن در نوشتن رو نگه داشته و به صورت ساده و روان یه سفرنامه جالب رو نوشته که واقعا انسان رو تحت تاثیر قرار میده. من به کسانی که خوندن سفرنامه و همچنین خوندن در مورد کره شمالی رو دوست دارن حتما خوندن نیم دانگ پیونگ یانگ رو توصیه میکنم.

یه کتاب عالی برای این که بفهمید ایران مثل کره ی شمالی هست یا نه ... . خیلی عالیه . درمورد تفکر ایشون هم بگم ... طبق متن همین کتاب یه پاشون این ور گسله ، یه پاشون اونور گسل .. یعنی چی ... یعنی نه انقلابی کامل هستن و نه ضد انقلاب ... . تفکر ایشون مابین این هاست در اصل می تونیم بگیم عضو اعتدالیون هستند برای همین می تونیم این کتاب رو یه کتابی بدونیم که بیطرفانه به مسائل کره حرف زده شده . (برای اطلاعات بیشتر به مصاحبه ی ایشون با ویرگول به نام《۸۸ درس‌های زیادی برای ما داشت - ویرگول》سربزنید

خیلی هیجان داشتم برای این کتاب، اونقد که وقتی منتشر شد سفارش آنلاین دادم و منتظر زمانی که برسه به شهرستان‌ها نموندم. ⬅️امتیازهایی که به کتاب دادم: ¶متن روان پنج از پنج به "نثر" امیرخانی ایراد نمیشه گرفت. ¶ جذابیت دو از پنج کتاب و تقریبا به بدبختی تموم کردم:) نمیدونم سرمای کره شمالی دامن خود امیرخانی رو گرفته بود، یا احیانا همراهانش در این سفر، مثل همراهانش در داستان سیستان و جانستان نبودن که اینهمه سردی رو منتقل کرد... ¶ تاثیرگذاری دو از پنج نکته متمایزی برای تحت تاثیر قرار دادن نداره. به نظرم ظرفیت مقاله شدن رو داره. ¶ مستند بودن پنج از پنج ______ نیم دانگ پیونگ یانگ کتاب آخر رضا امیرخانی هست و سفرنامه او به کشور کره شمالی. به قول خود نویسنده اسم سفر به کره شمالی رو شنیدن به اون اندازه وسوسه‌کننده هست که آدم بدون در نظر گرفتن شرایط بخواد بره😃 و همینجا هم تشکر میکنم از آقای امیرخانی که مخاطبانشون برای سفر به کره شمالی کافیه پول کتاب و پرداخت کنن، خدایتان اجر جزیل دهاد. برای اینکه دوستان کتاب رو بخونن یا نه، "مطمئن نیستم" رو انتخاب کردم. شاید بخواید وقتتون رو با چیزای بهتری پر کنید اما اگر امیرخانیسم دارید که بخونید دیگه ، پیش‌فرض بنده اینه که هر چیزی که ایشون مینویسه رو بخونم؛ حالا یا مثل جانستان و من او و نشت نشا چند بار میخونم یا مثل نیم دانگ پیونگ یانگ یه بار. اما، اندیشه‌هایی که لا به لای این کتاب مطرح شد برام قابل توجه و قابل تامل بود. مثلا مقایسه ایران با کره شمالی که توی بخشی از کتاب داشتن... درنهایت فکر میکنم توی سفر به خود آقای امیرخانی خو‌ش نگذشته😄 با سپاس‌های بیکران از طاقچه 🦋

اولین تجربه از این نویسنده و سفرنامه، من رو مجاب کرد که هم درمورد کره شمالی بیشتر تحقیق کنم، هم کتاب های دیگه این نویسنده رو بخونم. در مورد نظر دادن درباره خوندن یا نخوندن هر کتابی، همین جمله کافیه که بگیم اون کتاب ارزش خوندن داره یا ن؛ به نظر من این کتاب ارزش خوندن داشت...

سومین کتابی بود که از ایشون خوندم و شاید اولین سفرنامه ای که میخوندم! کره شمالی نه فقط برای ایشون که برای هر مسافر دیگه ای فکر میکنم هنوز مجهولات زیادی داره. دقیقا مطابق اسمش من و شمای خواننده مثل خود نویسنده، میتونیم از شش دانگِ کره شمالی فقط نیم دانگ از پیونگ یانگ ش رو بشناسیم... من این کتاب رو دوست داشتم و خوندنش رو توصیه میکنم، ولی شما اگر دنبال لحظات شدیدا ملتهب و پراز هیجان هستید شاید این کتاب خیلی براتون جالب نباشه ولی اگر واقعا قراره سفرنامه بخونیم، پس باید سفر رو هرجور ‌که بوده بشنویم. ولی ای کاش کیم میونگ چول تلفنش رو جواب میداد...

خدا رو شکر میکنم ک توی ایران بدنیا آمدم. واقعا تحمل شرایط توصیف شده توی کره شمالی خیلی سخت و دردناکه. سوال بزرگم شده اینکه الان تو این شرایط کرونایی چیکار دارن میکنن... اما بیشتر از هر چیزی دلم برای مردم کره میسوزه مردمی ک بنظرم ذاتا مطیع و منظم و مظلوم اند حکومت کاری کرده ک حتی تمایل ب ارتباط با جهان خارج هم ندارند...

همیشه دوست داشتم ببینم که در کره شمالی چه خبر هست؟ خصوصا زمانی که چند مدت پیش در ۷۵ امین سالگرد تاسیس حزب کارگر این کشور رهبرشان گفت ما یک کرونایی هم نداریم. پیش خودم می گفتم که مدیریت خوبی داره و این حرفهایی که براش در میارن واقعی نیست وگرنه نمیتوانست ۷۵ سال دوام بیاره وقتی که فهمیدم امیرخانی این کتاب رو نوشته گفتم حتما و حکما این کتاب میتونه دید منصفانه ای راجع به وضعیت کشور کره شمالی به من نشون بده. که همینطور هم شد. این کتاب به سوال انسان ایرانی پاسخ داده و تصویر منصفانه ای از انسان کره شمالی ارائه داده. با خوندنش حتما نکات زیادی رو یاد می گیرید.

کتاب از سفر نویسنده یکبار با گروه رسمی و یکبار بادو دوست روایت می‌کند برای من جذابیت کارهای قبل رو با توجه به کشور مقصد داشت و خوشحال شدم که بعد از رهش کتاب بهتری از ایشون دیدم اما جذاب ترین قسمت های کتاب برای من تحلیل ها و سوالاتی بود که برای مخاطب ایجاد می‌کرد خصوصا در بحث تحریم و مسائل نظامی مثلا به این سوال که ما چرا میتوانیم موشک نقطه زن اختراع کنیم و نه یک پراید به روز خیلی خوب پاسخ داده بود و جای تامل داشت در کل توصیه میکنم به خواندن

سفرنامه که اسپویل نداره اما باز هم "شاید خطر اسپویل" بعد از دختری با هفت اسم و آکواریوم‌های پیونگ یانگ سراغ این کتاب اومدم تا نکته‌های کتابهای قبلی رو با نیم دانگ پیونگ یانگ امیرخانی مطابقت بدم. اول اینکه امیرخانی به عنوان یک توریست وارد کره‌شمالی میشه و قطعا به قدر کسی که تو کره‌شمالی زندگی کرده، نمی‌تونه اطلاعات کسب کنه، پس هیچ کدوم از مطالبش ناقض گفته‌های فراریان کره شمالی نیست. دوم اینکه امیرخانی هر چقدر هم تلاش برای جمع‌آوری اطلاعات می‌کرد باز هم به در بسته می‌خورد چون همه‌ی بازدیدها برنامه‌ریزی شده بودند و حتما باید به همراه یک نماینده از طرف دولت کره‌ی شمالی انجام می‌گرفت. و مورد سوم هم اینکه اصلا مردم با مصاحبه‌ها همکاری نمی‌کردند. اما باز هم با کنجکاوی های بیش از اندازه و ذهن تحلیل‌گرش و پیچوندن مسئولین کره اطلاعات خیلی خوبی به دست آورده که در اکثر موارد تایید کننده‌ی گفته‌های فراریان کره شمالیه. در این کشور دسترسی به اینترنت وجود نداره‌. سطح رفاهی مردم بسیار پایینه. رهبرانشون مثل خدا هستن🙄 مثلا پشت کردن به مجسمه‌ی رهبران کره و گذاشتن وسیله‌ای روی عکس رهبران نوعی بی‌احترامی محسوب میشه. خبرچینی در کشور یک امر طبیعیه. مردم به هیچ عنوان با توریست‌ها هم کلام نمی‌شن. بعضی از امکاناتی که به ایرانی‌ها نشون می‌دن نمایشیه و امیرخانی با تیزهوشی متوجه این موضوع میشه. امکانات درمانی بسیار اولیه و سطح پایینه. مثلا بیمارستان نوساز پیونگ یانگ دستگاه MRI نداره. و موارد دیگه که اگر با گفته‌های فراریان کره شمالی مطابقت بدیم جور در می‌آید. البته اشکال کار امیرخانی اینجاست که مسبب تمام مشکلات کره‌ی شمالی رو تحریم‌ها می‌دونه و حرفی از شیوه‌ی حکومتی این کشور نمی‌زنه، در حالی که مقصر اصلی بدبختی مردم، علاوه‌بر تحریم‌ها نوع مملکت‌داری در کره شمالیه. موقعیتهای طنز سفرنامه تو اون فضای خاکستری و خفقان آور بسیار دلچسبه و به دل می‌شینه. امیرخانی از کل کره شمالی، پیونگ یانگ و تازه نیم دانگ و به نظر من حتی کمتر از نیم دانگش رو به ما نشون میده. اما با این حال از خوندنش لذت بردم و برام بسیار مفید بود و حتی به قدری برام جذاب بود که تو یه طرح افطار تا سحر ۹۰ درصدش رو خوندم.😅 با این‌ حال فقط به کسانی که سفرنامه دوستند یا علاقه‌ی زیادی به رضا امیرخانی دارند یا علاقه‌مند به بیشتر دانستن در مورد کره‌ شمالی‌اند، توصیه می‌کنم.

رضا امیرخانی در دو کتاب آخر افت نسبی داشته. رمان رهش که نسبت به مثلا من او یا قیدار عقبگردی تمام عیار است و من نمیدانم چطور جایزه جلال می برد. و این سفرنامه هم که سه هیچ از جانستان عقب است. البته در این یکی مقصر امیرخانی نیست، مقصر سوژه است. کشور خاکستری که نمیتوان حتی روایتش کرد. و با همه این احوالات امیرخانی در لیگ برتر بازی می کند و بقیه هنوز دسته دو اند یا نهایتا دسته یک. خواندن کتاب توصیه می شود برای یک آشنایی هرچند ناقص اما جذاب با حزب کارگر، با توتالیتر و با تحمیق ملت. توصیه: سفر اول تقریبا چیزی ندارد. پ ن: ای کاش از طاقچه خریده بودم. چاپی را ۵۰ چوق پیاده شدم.

به نظرم اطلاعات خیلی خوبی نسبت به وضع کره شمالی میده که البته کامل نیست ولی قابل قبوله. چون سفر سفرِ تلخی هست موقعیت های طنز کتاب خیلی به دل آدم میشینه و کنجکاوی های امیرخانی خیلی جذابیت داشت.بخش آخر کتاب خیلی استرسی و مهیج بود،خیلی چسبید. به نظرم نمیشه با جانستان کابلستان مقایسه اش کرد به قول خود آقای امیرخانی در سفر به کره شمالی شیرینی های سفر به افغانستان وجود نداشت.

کلا با نوشته ها آقای امیرخانی عشق میکنم با وجود تمام محدودیت ها تصویر خوبی از کره شمالی به ما میده در واقع همین محدودیتها تصویر سازه با ماجراجویی هاشون هیجان زده شدیم و گاها خوب خندیدیم

تقریبا کتاب های آقای امیرخانی دو دسته هستن یه دسته رمان های روان جذاب مثل من او ، قیدار و... یه دسته کتاب های مستند که یه مقداری دقت بیشتری میخواد مثل نفحات نفت ، نشت نشا و... این کتاب بعضی قسمت هاش نزدیک به دسته اوله بعضی قسمت هاشم نزدیک به دسته دوم درکل کتاب جذاب و آموزنده ای بود

خیلی قلم روان و جذابی داره و حقایق واقعا جالبی از کره‌ی شمالی نصیب آدم می‌کنه!

نسخه چاپی را خواندم. در یک کلام عالی بود. آن‌قدر برایم جذاب بود که کل سیصد صفحه را در کمتر از سه روز خواندم. البته خیلی هم تلاش کردم کم کم بخوانم تا بیشتر از کتاب لذت ببرم اما باز هم بیشتر از سه روز نشد.

از معدود سفرنامه هایی که به شدت دوستش داشتم متن جذاب و روان دیدگاه نسبتا منصفانه

بهتر هست کنار این کتاب ، کتاب هزار فرسنگ تا آزادی و دختری با هفت اسم رو هم بخونید، همه کتاب ها به نحوی تحت تاثیر نگرش سیاسی و اعتقادی نویسنده و مترجم واقع میشند ، بهتر هست خواننده عاقل باشه و هم اینکه آثار بیشتری بخونه. در کتاب نیم دانگ پیونگ یانگ وضعیت سیاه کره شمالی مربوط به تحریم ها و کشورهای دیگه میشه درحالی که دو کتاب دیگر وضعیت کشورشون رو مستقیما به حزب حاکم بر کره شمالی ربط میده. باید گفت که ما هیچ وقت مسائل خصوصی و بخش های پنهان خونه خودمون رو به مهمان نشون نمیدیم و کتاب نیم دانگ پیونگ یانگ با همین ذهنیت باید بخونید . هرچند که باز هم از اوضاع نابسامان همون مشهودات هم مشخص میشه که حقوق انسان ها واضحا در این کشور نقض میشه.

کتاب خوب و جالبی بود و شناخت خوبی از کشور کره شمالی به مخاطب نشون می ده ، البته نگاه آقای امیرخانی به کشور کره شمالی متفاوت تره با دیگر نویسندگان و خبرنگاران غربی که به این کشور سفر کردند ، یه جور ایدولوژی توش بود .

هم موضوع جالب بود و هم شیوه نوشتن و هم راستگویی و بی پرده بودن آقای امیرخانی برخی مطالب را بسیار خوب از دیدگاه خود موشکافی و تحلیل کرده است و همین به غنای کار می افزاید

احوالات کره شمالی یکی از موضوعات مورد علاقه من برای مطالعه اس. قبلا سه کتاب از فراریان کره شمالی خونده بودم اما این کتاب که از دید یک نویسنده ایرانی به طور مستند‌ همراه با تحلیل ها و مقایسه های خواندنی و به چالش کشیدن ذهن مخاطب از احوالات اخیر کره شمالی نوشته شده، جذابیت های خاص خودش رو داره. هرچند که به خاطر وجود محدودیت های خاص، این سفرنامه تنها می تونه یه گوشه خیلی کوچک از اوضاع و احوال امروز کره شمالی رو برای ما روشن کنه. همون طور که خود نویسنده اشاره داره شاید به اندازه نیم دانگ از پیونگ دانگ!

یک سفرنامه بسیار شیرین و جذاب که من اصلا نمیتونستم دست از خوندنش بکشم. با خوندنش کلی میخندین و لذت میبرین، و البته به فکر فرو میرید. قلم آقای امیرخانی هم که اصلا تعریف نداره، محشره 👌🏻👌🏻👌🏻👌🏻

کتاب خوب و جذابی بود

کتاب قشنگی بود . اگر به خواندن سفرنامه و البته سیاست علاقه مند باشید ... از خواندن کتاب اصلا پشیمان نمی‌شوید.

خیلی منتظر خواندن این کتاب بودم و بالاخره خوندم! به جذابیت جانستان کابلستان شان نیست ولی خواندنی ست. البته اینجا آقای امیر خانی مقصر نیست، ایشان تلاششان رو کردند هر چند اندک از کره شمالی و مردمش اطلاعاتی جمع آوری کند اما شرایط برای ایشان برای ارتباط گرفتن با مردم واقعی این کشور مقدور نبوده، همینطور که برای هیچ توریستی مقدور نیست، با خواندن این کتاب متوجه شدم هر چه در مورد کره شمالی تا بحال خوندم و دیدم با واقعیت منطبق و گزافه نبوده است.

فوق العاده جالب بود از کره ی شمالی به بیان شیرین آقای امیر خانی. ولی آنقدر که کتاب طولانی بود توضیح کره ی شمالی طول نمی کشید بنظرم. ولی اون طور نبود که حوصله سر بر باشه

خوب بود آقای نویسنده!

همون نثر زیبای همیشگی و همون دلنشینی همون سرکشی هرچقدر که دلتون بخواد از رضا امیر خانی بخونین و کیف کنین اینبار هم یک سفرنامه جذاب البته نه به شیرینی و دلچسبی جانستان کابلستان اما یک اتفاق تازه و ناب که کمتر کسی اینطور روایتش کرده چون اکثر کتابهایی که به ما در مورد کره شمالی اطلاعات میده سرگذشت فراری هاس ازین کشور این کتاب یه دید جدید بهتون میده

🎯 کتابی که نشان میدهد پیشرفت در انرژی هسته ای و توانایی نظامی در ساخت موشک به معنای توانایی تولید خودرو و تبدیل پراید به مرسدس بنز ایرانی نیست! . 🎯 کتابی که میگوید ارتباط عمیق فرهنگی در سطح بین المللی میتواند هر تحریمی را خفه کند. . و امّا ... . 🔖 درباره کشوری با ساختار دیکتاتوری حزبی و با مرزهای بسته! 🇰🇵 . 🔖 درباره کشوری که اساسا در ذهن مردمش القاء شده که خوشبخترین ملت دنیا هستند (ﻓـﺮﻗـﻲ ﻧـﺪاره وﻗﺘﻲ ﻧـﺪوﻧﻲ و ﻧـﺒﻴﻨﻲ ... ‫ﻏُﺼﺖ ﻣﻴﮕﻴﺮه وﻗﺘﻲ ﻣﻴﺪوﻧﻲ و ﻣﻴﺒﻴﻨﻲ)! . 🔖 درباره کشوری استبدادزده که مردمش احساس نیاز به آزادی را از دست داده اند! (ﭘـﺮﻧـﺪهﻫـﺎی ﻗﻔﺴﻲ ﻋﺎدت دارن ﺑﻪ ﺑﻲﻛﺴﻲ، ... «ﻗﻔﺲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺰرﮔﻲ!» ...) . 🔖 درباره کشوری با پایتختی کم نور و مردمی خاکستری پوش و بدون لبخند! (ﺗﻮ آﺳﻤﻮن ﻧﺪﻳﺪن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﭼﻪ ﻧﻮری داره ...) . 🔖 درباره کشوری که سیستم گرمایش ساختمانهایشان هم مانند ساختار حکومتیشان، «مرکزی» تنظیم و کنترل میشود! . 🔖 درباره کشوری که تحریم باعث نمایش ظاهری (show-off) فناوریهای نداشته شان به خارجیها میشود! . 🔖درباره کشوری که دستاوردهای انرژی هسته ای اش صرفا در جهت تولید بمب است و نه مصارف مفیدی همچون نیروگاه اتمی، مهندسی پزشکی و ...! . 🔖 درباره کشوری که عمر جوان‌هایش بابت ۵ تا ۱۰ سال خدمت سربازی عملا به فنا میرود! . 🔖 درباره کشوری که تنها یک مسجد دارد آنهم صرفا در داخل سفارت ایران! . 🔖 درباره کشوری که تنها یک کلیسا دارد، آنهم جهت آبروداری و نه برای مردمش! . 🔖 درباره کشوری که تنها کالای صادراتی اش، اعزام اجباری کارگر به چین و روسیه و عربستان صعودیست! . 🔖 درباره کشوری که با رژیم غاصب صهیونیستی رابطه پنهان دارد و معاملات دو سر بُرد انجام میدهد! 😠 (لذا غیرقابل اعتماد) . 📌 خلاصه کلام ... ﻳﻪ ﻋﻤﺮه ﺑـﻲ ﺣﺒﻴﺒﻦ، ﺑﺎ آﺳﻤﻮن ﻏﺮﻳﺒﻦ ‫اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﻌﻤﺖ اﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻲ ﻧﺼﻴﺒﻦ

تقریبا همه ی کتاب هایی که من درمورد کره شمالی دیدم توسط کسانی نوشته شده بودن که ازون کشور فرار کردن اما این کتاب نوشته یک فرد ایرانی با تجربه سفر به کشورهای مختلفه بنظر من نویسنده سعی کرده بدون هیچ جبهه گیری خاصی داستان دو بار سفرش به کره رو شرح بده ماجرای سفر دوم برای من جذاب تر بود که به بررسی رفتار انسان کره شمالی پرداخته بود. البته همون طور که خود نویسنده هم بارها اشاره کرده بود همه این تحقیقات برای نوشتن زیر نگاه حزب بود و مطمئنا این کتاب حقیقت کره شمالیو کامل نشون نمیده در این کتاب قیاسی هم بین ایران و کره و تاثیر تحریم ها انجام شده. بخش میانی کتاب کمی جذابیتشو از دست داده بود که با شروع بخش دوم این مشکل حل شد.

به نظرم اگر هنوز سفرنامه یا کتابی درباره کره‌شمالی نخوندید این کتاب می‌تونه براتون جذاب باشه. اما اگه با مختصات یک انسان غریبه در کره‌شمالی آشنایی داشته باشید کتاب خسته‌کننده و گاهی سرشار از مزه‌پراکنی بی‌جا به چشم میاد. خوندن کتاب رو توصیه می‌کنم چون بیش از کره شمالی با نوع نگاه و شیوه سفر آدم‌هایی آشنا می‌شید که ممکنه در حالت عادی فرصت شناختن‌شون رو نداشته باشید. تیغ ممیزی سهوا یا عمدا کمتر کتاب رو بریده، اگه با ممیزی‌های ارشاد آشنایی داشته باشید گاهی با چشم‌های گرد به متن کتاب نگاه می‌کنید. جدانویسی در متن فرساینده است. مثلا مجبور می‌شید کلمه" ره‌بر" و "پیش‌وا" رو در متن مدام تحمل کنید اما مثلا سرحال این‌طوری نوشته شده: سر حال. به هرحال احتمالا بعد از خوندن این کتاب هرجای دیگه چنین ویرایش اعصاب خردکنی رو ببینید یاد نیم‌دانگ پیونگ‌یانگ می‌افتید. شیوه بازاریابی هوشمندانه‌ای بود. اگر ابتدای کتاب کمی اذیت شدید از تسویه‌حساب‌های سیاسی نویسنده، رهاش نکنید به نظرم زود بهش عادت می‌کنید. کتاب ثقیلی نیست و میتونید در مسیر یا فضاهای شلوغ بخونیدش.

به نظرم روایت نسبتا به دور از جانبداری بود. من قبلا دو کتاب درباره کره شمالی خوندم که نویسنده ها کسایی بودن که فرار کردن... پیونگ یانگ امیرخانی رو با علم به خط مشی سیاسی ش خوندم. با خط امیرخانی مخالفم اما بنظرم این کتاب رو تا حد زیادی مستقل و منصفانه نوشته بود.

من این کتاب رو به کسانیکه به کتابای مستند علاقه دارند توصیه میکنم،تو این کتاب زندگی عجیب مردم کره شمالی طبق مشاهدات وصف شده،ظلمی که مردم کره شمالی هم از جانب حکومت و هم بخاطر تحریم توسط جامعه جهانی وارد میشه،خیلی خب بیان شده.و البته نوع قلم آقای امیرخانی خیلی زیباست.

من دوستش داشتم

کره ی شمالی یکی از اسرارآمیز ترین کشور های دنیاست. به روایت های مختلفی که به توصیف زندگی در این کشور پرداخته بود خیلی خوشبین نبودم. خصوصا آنهایی که فراری های کره نوشته اند. برای همین خیلی مشتاق بودم روایت امیرخانی را از این کشور بخوانم. نویسنده ای دقیق و البته امین. نیم دانگ پیونگ یانگ شما را به سفری شگفت ....نمیبرد. چون هیچ چیز شگفت انگیزی در کره نمیبیند. او فقط حصار میبیند.حصارهایی که بقیه و خود کره ای ها به دور خود کشیده اند. بخوانید و از قلم شیرین نویسنده اش لذت ببرید.

به نظرم نوشته های آقای امیر خانی ادبیات خاصی داره و معمولا از یکسری کلمه ها ، جمله ها و اصطلاحاتی استفاده میکنند که برای خواننده هیچ معنایی نداره و ایشان هم توضیحی درباره آن ها نمیدن. کتاب ارمیا هم دقیقا مثل همین کتاب برخی جملات واضح نبود و از نظر من معنایی نداشت.🙁

بسیار لذت بردم. نگاه نقادانه ی نویسنده و شخصیت خطر پذیر ایشان بسیار جالب بود. از جمله کتاب‌هایی هست که حتما باید خوند👌👌

بنظرم نویسنده اگر فقط درحیطه تخصصی خود نظرش رو ارائه بده بهتره.تا در مورد مسائل فقهی شرعی و سیاسی.صرف دوستی با شرعیون یا سیاسیون فرد رو متخصص نمیکنه. و اما درمورد این کتاب سالها بود دلم میخواست بدونم کره شمالی آیا واقعا همونطور مخفی و راز آلوده که از دیگران شنیدم و خوندم.با خوندن این کتاب به خواسته ام رسیدم و از نویسنده بخاطر تحمل زحمات این سفر و انتقال تجربیاتش تشکر میکنم.کتاب جالبیه مخصوصا آخر کتاب که مسئول خطوط هوایی ایر کوریو انسانیت بخرج میده غذا برای تیم ایرانی سرگشته میخره....

خوب بود فقط کتاب مثل داستان و رمان نبود بیشتر شبیه سفرنامه بود همینطور که خود نویسنده هم در توضیحات گفته بود😊 و یه سری نکات جالبی درباره کره شمالی آورده بود در کل خیلی خوب بود😍👌

والا متنش برام دلچسب نبود. از لحاظ روان بودن و تصویر سازی هم متاسفانه خیلی موفق نبودند.

از بهترین کتاب های سبک سفرنامه و حتی داستان هست . جاهایی واقعا هیجان انگیز میشد و خیلی جاها هم خندیدیم. واقعا زیبا و جالب و مفرح . سفر دوم از سفر اول هم قشنگ تر بود، چون خشکی جلسات سیاسی از بین رفته بود . از صحبت های آقای امیرخانی هم میشد کلی مطالب مفید یاد گرفت . صد در صد پیشنهاد میکنم بخونید.

جالب بود فقط چیطولی😁

کتاب، کتاب مهمی است. چرا؟ چون از جایی حرف می‌زند که هیچ ایده‌ای نمی‌شود درباره‌اش داشت. نوری تابیده بر صحنه‌ای است که پیش از این تاریک بوده ولی بازی‌گرانی در آن به ایفای نقش می‌پردازند. گرچه نور، هنوز نمی‌تواند همه‌ی متن نمایشنامه را برای چند دقیقه به ما نشان دهد امّا، آن‌طور که معلوم است، در شرایط فعلی تاسیساتیِ این سالن نمایش، چیز بیشتری هم نمی‌توان به دست آورد. امیرخانی، در این کتاب سعی کرده چشمِ ما باشد، گوشِ ما باشد، حتی بینیِ ما باشد برای لمس و درک هرچه بیشتر جوانب یک زیست‌گاهِ دور، که نزدیکی‌هایی نیز با ما دارد.

همیشه دوست داشتم درمورد کره شمالی بدانم و صدالبته که عاشق سفرنامه هم هستم. به این موارد قلم زیبا و روان و داستان پرکشش آقای امیرخانی را هم اضافه کنیم چه شود!!! واقعا از خواندن این کتاب لذت بردم و حتما خواندنش را به همه توصیه میکنم و ممنون از طاقچه.

من تقریبا اکثر کتاب های آقای امیرخانی رو خوندم به نظرم داستان سیستان که اونم تقریبا سفرنامه هست جذابیتش برای من ایرانی بیشتره یا رمان من او ولی خب چون ایشون مجبور بودن هرچی دیدن بنویسند یک خورده از جذابیت کتاب کم میکنه من قبلا کتاب آکواریوم های پیونگ یانگ رو نیز خوندم که یک آقا که از کره شمالی فرار کرده نوشته و جالب بود برام تقریبا خیلی نکات مشترک بیان شده تو این دو کتاب که میتونیم بگیم نیم دانگ پیونگ یانگ مستند هست البته نویسنده با چاشنی طنز سعی کرده از یخی و سردی فضایی که از پیونگ یانگ درک میکنیم رو کم کنه ولی درکل جالبه و نکات مهمی رو میفهمیم

خیلی خوب می نویسد ... صادقانه.شفاف.شیرین هر چند سفر دل چسبی برایش نبوده باشد. ولی از وارد کردن نگاه سیاسی شون در چند جا خوشم نیومد.

حسی که به کتاب دارم حس یه قفل و یه کلیده.نه همه ی کره نه جوابای سوال کره هست.کارشون هنرمندانست.همینجا به حزب میگم یه بار دیگه دعوتشون کنن :) (اگه اعضای حزب میخونن نظرات رو) انتخاب عکس روی جلد خیلی جالبه(همون عکسیه که تو سفر اول ماموره پیگیر پاک کردنش نشده).چرا عکس های کتاب الکترونیکی رنگی نیست؟.تازه چرا اینقدر کم عکس داره.تو هر دو سفر سید مجتبا چیکاره بود تو گروه؟متظر کتاب بعدی سری شرلوک هلمز ایرانی از نویسنده هستیم :). اگه نویسنده نظرات رو میخونه بخاطر اخر سفرنامتون تشکر میکنم که هالیوودی و بالیوودی نکردینش.

عاالی بود:)

فهم انسان کره‌ی شمالی کار سختی است! آقای رضا امیرخانی همین قدر هم که نوشته اند زیرکی به خرج داده اند.