نظرات کاربران درباره کتاب بر سنگ‌فرش شانزه‌لیزه

کتاب تصویر افتضاح و غیر واقعی از افرادی مذهبی معرفی کرده همه ی شخصیت هایی که کتاب ، مذهبی معرفی میکنه فقط ظاهر اسلام رو اون هم ناقص و نصفه نیمه دارن ولی باطنشون این طوری نیست در حالی که وقتی کتابی بخواد قشری رو به دور از سیاهنمایی معرفی کنه باید صفر تا صد اون قشر رو نشون بده نه فقط افراد خاکستری و سیاه اون قشر . جالبه با این که گره های زیادی تو زندگی شخصیت ها هست ولی هیچ کجا هیچ کدوم حقیقتا دست به دامن خدا و ائمه نمیشن حتی شخصیت اصلی هم برای فرار از احساس گناه خودش به ظاهر دین پناه برده تا زیر سایه مذهب خودش رو از برچسب گناهی که در ذهنش هست فراری بده در حالی که به مغز و اصل دین نرسیده‌. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌کتاب جوری مذهبی ها رو معرفی میکنه که آدم حالش به هم میخوره محض رضای خدا یک شخصیت مذهبی قوی توی کتاب وجود نداره . جدای از همه این سیاهنمایی ها در مورد افراد مذهبی چیزی که اعصاب خرد کن هست اینه که نویسنده در چند جا اسرائیل رو در کنار سایر کشورها به عنوان کشوری مستقل نام میبره و چند جایی هم اشکالات زبانی و دستوری در کتاب دیده میشه

نویسنده ای که می خواد از یک قشر خاص بنویسه بهتره حداقل با چند نفرشان از نزدیک آشنا بشه بدون اطلاعات از چیزی ننویسه تا داستانش آبکی نشه

کتاب رو خوندم و متاسفانه به جز بخش ابتدایی داستان هیچ جذابیتی نداره و تا اخر به زور خوندم دقیقا قسمت هایی که تو پاریس میگذره و باید گل داستان باشه به بدترین شکل ممکن نوشته شده و هیچ هدفی نداره فقط ادم ها و شخصیت ها میان و میرن. شخصیت پردازی به شدت ضعیفه و حتی دلیل منطقی و محکمی پشت تغییر ناگهانی شیدا نیست. در خلاصه کتاب امده شیدا در خانواده ای مذهبی بزرگ شده بنابراین تا قبل از تغییر ناگهانی شخصیت اصلی ما باید متوجه این حجم مذهبی بودن بشیم اما نماد ها و نشانه ها اصلا محسوس نیست به نظر میرسه نویسنده حتی نمیدونه یه خانواده مذهبی دقیقا چه شکلیه و چه نمادها و دیالوگ هایی رو میتونه به کار ببره تا به مخاطب بفهمونه این خانواده مذهبیه فقط در همین حد میدونه که روضه میرن و صلوات میفرستن این در حالیه که دیالوگهای اعضای خانواده هیچ نمودی از شخصیت های مذهبی در خودش نداره و قابل لمس نیست و همچین کتابی با این موضوع شخصیت پردازی قوی تر و دقیق تری لازم داره کتاب بی هدف و سردرگم، شخصیت عبدالفرحان مثلا یکی از شخصیت های اصلیه ولی جالبه که ما هیچی ازش جز دیالوگ های از هم گسیخته نمیشنویم و اصلا تا پایان نمیفهمیم چطور ادمیه! اتفاقاتی که در پاریس میفته هیچ کمکی به پیشبرد داستان نمیکنه و اگر وسطای کتاب رو هم نخونید چیزی رو از دست نمیدید.

قلم خوبی بود، من لذت بردم. یکی از اساتید کلاس نویسندگی ام این کتاب را به من معرفی کردند. من حال و هوایش را دوست داشتم. یک خانم جوان مبلغ در فرانسه که احساساتش را خیلی خوب به تصویر کشیده اند. یک خانم ایرانی، که واکنش احساسی اش بعد از حادثه ای که برایش رخ میدهد، جالب توجه است.

دوستان مذهبی گویا در نقد تفاوت بین هنر و ادبیات را با تعصبات دینی شان درک نمی کنند. کتاب تصویر فوق العاده ای از فشارهای روانی و اجتماعی ارائه می دهد که انسان ها را به فروپاشی های روانی و راه حل های انحرافی میکشد. البته که این وسط "پشمینه پوشان تندخو" ممکن است فریادشان به آسمان بلند شود.

چرا اینجوری بود کتاب؟! من همین چند صفحه اولش رو بیشتر نتونستم بخونم🙄 دیگه دیالوگ ها باید به زبان محاوره باشه 🤦🏻‍♀️ تو همین چند صفحه اول هم کلی اضافه‌گویی شده بود. جملات کوتاه کوتاه و خسته کننده. من موضوع رو خوندم خیلی خوشم‌اومد ولی نثر داستان رو اصلا نپسندیدم و دیگه ادامه ندادم.