نظرات کاربران درباره کتاب پستچی همیشه دوبار زنگ می زند

یکی از کتاب‌های معروف جنایی ِقرن بیستم که در سال ۱۹۳۴ چاپ شد و سال‌ها بعد فیلمی با بازی جک نیکلسون هم با اقتباس ازش ساخته شد. داستان ولگردی به نام فرانک که روزی سر از یه رستوران بین جاده‌ای در میاره و عاشق کورا، یعنی زن صاحب رستوران میشه. با پیشنهاد کار صاحب رستوران اونجا می‌مونه و این موندن آغازی میشه برای سلسله حوادث تاریک قصه. قصه‌ای حرفه‌ای با روایتِ جذاب اما سیاه. پر از یاس و ناامیدی و شخصیت‌های در راه سقوط. خوندنش تجربه‌ی خوبی از ژانر جنایی می‌تونه باشه.

این کتاب سرگذشت انسان است. می گویم انسان ، و این تمام ویژگی های غریزی و روانی ، که اورا غیرقابل پیش بینی میکند شامل می شود.سه شخصیت اصلی و محوری کتاب در جستجوی سعادت اند. در جستجوی چیزی که آنها را به جامعه ی انسان های خوشبخت راه دهد. آنها خوشبختی را در همه چیز و هر فرصتی جستجو می کنند.به خاطر آن دروغ می گویند ، نفرت و عشق می ورزند و حتی تصمیم به قتل می گیرند. اما به نظرمن این آدمها خود را نمی شناسند و به همین دلیل درگیر چالش ها می شوند. همان طور که از نام کتاب پیداست پستچی بار اول همیشه زنگ می زند و رویکردی عام دارد اما بار دوم انگار که نوعی توجه و پیام شخصی دربر دارد. پستچی ما کیست؟ یا چیست؟ ترسهایمان ، جاه طلبی هایمان ، غرور یا شهوت مان؟ همین حالت برای شخصیت ها نیز نمود دارد. طبق روال معمول رمان های جیمز.اِم.کِین ، رمان تعلیقی قوی دارد همراه با یک (femme fatale) به معنی زنی افسونگر که قهرمان کتاب را تا مرز جنون و عشقی که حالتی وسواس گونه دارد می برد. مرزهای اخلاقی مبهم شخصیت ها را چند وجهی کرده است. ساختار کتاب به گونه ایست که مارا با وجوه روانشناختی شخصیت ها آشنا می کند. پرداخت شخصیت ها بافتی واقع گرایانه دارد. خشونت جاری در کتاب به جذابیت روایی آن افزوده است. قهرمان در سرنوشتی بدخواهانه گرفتار است. فضاپردازی داستان همچون مه گرفتگیِ عمیقی در تعلیق و حدس و تردید در جریان است. فضای داستان را می شود به موسیقی جَز تشبیه نمود : آرام و غیرقابل پیش بینی درآخر میتوان گفت این رمان داستان همه ی انسان هایی ست که در پی پیوند دادن خود با سعادت یا پیدا کردن معنا برای هستی شان سعی در اثبات خود و زندگیشان دارند البته بدون داشتن یک خود انگاره ی واضح و خودآگاه که تا از دست دادن جان خود در مسیر پیش می روند. شخصیت های کتاب جز میل بی اندازه به زندگی ( ارضای عقده ها ) چیز دیگری را نمی شناسند. به قول شوپنهاور اینکه این آدمها این قدر از هیچ شدن می ترسند بدان معناست که خود هیچ هستند. کتاب تاحدودی نوعی نگاه بدبینانه به بشر(امیال و آمال او) و سرنوشت او دارد که حقیقتاً دلیل نگاهش را ثابت میکند. خواندن کتاب پیشنهاد میشود.

چرا تو بخش داستان ایرانیه این کتاب؟...

این کتاب جزء ۱۰۰۱ کتابی هست که باید قبل از مرگ بخوانیم . کتاب کم حجم و خوبی بود ، اما اگه یکم روی ترجمه اش کار میشد خیلی بهتر میشد .

شروع، میانه، پایان بندی خوب عاشقانه ی نامتعارف

خیلی برام جذاب نبود. تا آخر داستان خوندم تا شاید به یه نقطه اوج برسم ولی خیلی اتفاق خاصی نیوفتاد.

بدک نبود. انتظار داستان قشنگ‌تری رو داشتم، از اینکه خوندمش پشیمون نیستم و به نظرم می‌تونه آموزنده هم باشه، ولی در اون سطحی که گفته می‌شد نیست و من خیلی بیشتر از این‌ها ازش انتظار داشتم. در صورتی که همه رمان‌های خوب رو خوندید و دلتون یه چیز جدید و سبک می‌خواد انتخاب بدی نیست.

زیاد تعریف این کتاب رو شنیده بودم ولی کتاب بسیار معمولی بود

ترجمه افتضاح بود،داستان هم خیلی بد بود

ترجمه اصلا خوب نبود تمام حس داستان رو گرفته بود و داستان هم جذابیتی نداشت

خیلی خوب و روان بود. خیلی وقت بود کتابی را یکسره نخوانده بودم. نحوه روایت من را یاد «جایی برای پیرمردها نیست» می‌انداخت، گرچه که فضایشان بسیار از هم متفاوت بود. اما انگار امضای رمان آمریکایی را دارد. داستان در مورد یک قتل است در بستر یک ماجرای عاشقانه. از ابتدا تمام جزییات جنایت را می‌دانیم اما روند داستان بسیار خوب و جذاب پیش می‌رود و پایانی غافلگیرانه دارد. لذت بردم.

کتابی در ژانر جنایی بود که به من حال و هوای کتاب "تو" رو داد بجای این کتاب، "تو" رو پیشنهاد میکنم. متن ساده و روانی داشت ولی با ترجمه کتاب مشکل داشتم بنظرم میتونست متن ها عین به عین ترجمه نشه و جمله بندی بهتری داشته باشه.

یک داستان جذاب جنایی با یک پایان‌بندی غافلگیر کننده!

من کتاب چاپ قدیمشو داشتم و خوندم بدون سانسور بود. با این کتاب مقایسه کردم واقعا فاجعست. چجوری با اینهمه سانسور این کتابو خوندید؟

داستانش خوب بود اما ترجمه اش روان نبود

🍟ترجمه افتضاااح بود...حجم سانسورها بسیااااررر زیاد بود...اشتباه لغوی بسیار زیاد داشت‌..بااینکه تعریف زیادی از این کتاب شنیدم ولی اون چیزی که انتظار میرفت نبود‌....

اولا بگم کتاب ۷۶ صفحه ست و مشخصه به شدت سانسور شده، بعد اینکه داستان خوبی داره و البته غم انگیزه

من خیلی دوستش داشتم خیلی قشنگ بود

نمیشه خوند،مشکل ازترجمه یاهرچیزدیگه است کتاب خواندنی نیست،شاید من مشکل دارم ولی جملات بی معنی، فهم مطالب راسخت کرده، درکتاب دیگرنویسنده اسم این کتاب آورده شده بود وکتاب خوبی هم بود، ولی این کتاب را نتوانستم ادامه دهم.

کتاب ترجمه خوبی نداره و ریتمش بسیار تنده اصلا سر در نمیاری چی شد. ارزش خوندن نداره