نظرات کاربران درباره کتاب آویشن قشنگ نیست

این کتاب واقعا زیبا و غمگینه... به آقای اسماعیلیون عزیز بابت از دست دادن همسر و دخترشون از صمیم قلب تسلیت عرض میکنم . واقعا حادثه هواپیما دل هممون رو به درد آورده.

ماها، ماهایی که یاد گرفتیم کلمه‌ها رو عبارت کنیم، عبارات رو جمله، جمله‌ها رو بند، بندها رو متن و درنهایت متن رو سروسامون بدیم و به قالب یه اثر دربیاریم، آره این ماها رو می‌گم، انگار هول داریم زودتر اثرمون رو منتشر کنیم. آویشن قشنگ نیست بنیه‌اش رو داشت که یه داستان جون‌دار بشه؛ ولی به‌نظرم حیف همین هول نویسنده شده. پل استر می‌گه: کشور آخرین‌ها رو حدوداً سی بار نوشتم و هر بار هم با نسخه‌ی قبلی فرق داشته... ولی ما این صبر و حوصله رو نداریم انگار.

نسبت به داستان قبلی که از این نویسنده خوانده بودم (گاماسیاب ماهی ندارد) شاید به لحاظ فرم نوآورانه بود، اما به لحاظ محتوی چنگی به دل نمیزد. حتی اگر از زاویه سرگرم کنندگی هم به اثر نگاه کنیم، تنها پیوستگی داستانها در کل مجموعه جالب بود و بیان حواشی زاید و عدم استفاده از دیالوگهای جالب توجه (که در اثر قبل هم وجود نداشت) از جذابیت آن می کاست.

کتاب خوبیه، سیرش و ایده اش تا حدی نو هست در کل از خوندنش لذت بردم

مثل این بود که یه کتاب 400 صفحه ای با کلی شخصیت رو خلاصه کرده باشن من اصلن حس این رو نداشتم که دارم یه کتاب کامل رو میخونم.

از اون داستان هایی بود که با یه بار خوندنش چیزی دستگیرت نمیشه و باید یه دفعه ی دیگه از اول بخونیش. اونم به این خاطر بود که هر فصل از زبون یکی از شخصیت ها بیان میشد و حالت پراکندگی داشت. ولی در کل بد نبود

هنری و زیبا نوشته شده. داستان یک محله است با آدم هایش.

نسخه چاپیشو چند سال پیش خوندم، ارزش خوندن داره، مخصوصا با این قیمت.

من برای شخصیت و دانش نویسنده این کتاب احترام زیادی قایل هستم، اما واقعا کتاب جدابی نبود!

خیلی خیلی قشنگ بود.

انگار خلاصه یک رمان رو در قالب داستان کوتاه منتشر کرده بودند. داستانهای بریده، بریده که منتظر توصیفات بیشتر و یا سرانجام آنها بودی...

خوب بود آخر داستان نمیتونم بفهمم چرا غمگین میشم

لذتبخش بود کتاب، شیوه روایت داستان ها رو خیلی دوست داشتم،داستان هر شخص مثل پازل قصه اون یکی رو تکمیل میکرد،خوب بود درکل و از وقتی که گذاشتم براش شرمنده نیستم

در مورد رشته رضا تو کتاب نوشته شده؟؟؟؟؟؟؟

ساده،مختصر،مفید...ولی قشنگ بود.ارزش خوندن داشت.

این کتاب ۶ تا راوی داشت که پنج تا شون مرد و یکیشون زن بود هر فصل از زبان یک راوی نوشته شده و دیدگاه چند تا از نوجوان های یک کوچه و نگاهشون به زندگی رو نشون میده یه جور پازل عشقی بین این چند نفر وجود داره یکی،دو نفرشان بیخودی جوانمرگ میشن سر یه عشقی که شاید از اولشم اشتباه بوده و یا سر اینکه به موقع حرفشون را نزدن داستان چند تا پسر نوجوان دوران جنگه که عاشق دختر همسایه میشن دختر همسایه ای که یه خواهر ته تغاری هم داره بعدها به خواهر بزرگتربه ته تغاری خونه میگه که بدبختی های من از زمانی شروع شد که تو به دنیا اومدی ولی این از بد قدمی تو نبوده چون تو خیلی ناز و خواستنی تر از این حرفا بودی یه جورایی داستان این دوتا خواهر و خاطرخواهاشون به هم گره خورده. زندگی چند تا جوان که هر طوری بهشون نگاه کنی اکثرشون شکست خوردن جز یه نفری اسم دخترش میشه (آویشن) اسم عشق دوران کودکی. در واقع نمیشه بهش گفت مجموعه داستان این کتاب یه داستان کامله ولی هر تیکه از داستان توسط یه نفر برای خواننده آشکار میشه و باید با دقت خوند و شاید چند بار خوند من خودم دوبار خوندم این کتاب رو جا داره یه بارم بخونم و بار دوم در یک روز و در یک نشست خوندم. من که داستان زنجیره عشقی بین راوی ها رو خیلی دوست داشتم. و انتخاب هوشمندانه اسم کتاب که با پایان داستان همراهه و تو تن و روح آدم میشینه.

اگه کتاب بلند تر بود بیشتر میتونستم دوسش داشته باشم، روایت آدم های اون کوچه و بردن من توی خونه ها و سر اون آدم ها و دلدادگی این پسرها شاید پرداخت بیشتری می طلبید تا دلچسب تر و به یاد موندنی تر بشه. اما کتاب خوبی بود.

پرداخت خوب، روایت قوی، داستان پردازی زیبا... اولش گیج کننده بود اما طولی نکشید که روند داستان را فهمیدم :)

اصلا معلوم نیست کی به کیه، خوب شد ۵۰ صفحه بیشتر نبود.

یک داستان نسبتا ساده که بیخودی پیچیده اش کرده بود نویسنده