نظرات کاربران درباره کتاب بابا لنگ‌دراز

داستان و کتاب رو‌که همه میدونن و نیازی به تاییدش نیست ولی واقعا اشتباه تایپی خیلی زیلدداشت تو نسخه پی دی افش امیدوارم اصلاح بشه

حس و حالشو دوست داشتم فقط یکم زیادی ایراد تایپی داره

عااالی. فقط اشتباه تایپی زیاد داره.

"sometimes a dreadful fear comes over me that I'm not a genius". jean webster

جروی عزیز:)))) کتاب خیلی قشنگیه من خودم کاملشو دارم:)) یدور بخونید :||||♡

خیییلی عاااالی بود.

کارتونش خیلی قشنگتره

بسیار زیباست

خوب بود ولی چرا یکم غلط املایی داشت؟

جوودییی ابتتتت😆😉😙

خوب است

یه کتاب به تمام معنا زیبا . واقعا ۵ ستاره براش کمه. شاید از معدود کتابهاییه که خط به خطش رو بادقت و با لذت خوندم . خیلی دوست دارم نسخه زبان اصلیش رو بخونم ولی هرچه میگردم پیداش نمیکنم.

یک داستان عالی با یک پایان عالی

نسخه چاپیش رو خوندم و چقدر خوووووب بود😊

این کتاب نیست عشق کودکی منه😍

"جین وبستر" باید برای حال زندگی کرد... نباید افسوس گذشته را خورد. باید از همین لحظه بهترین استفاده را برد. بیشتر مردم زندگی نمی کنند.فقط با هم مسابقه ی دو گذاشته اند.می خواهند به هدفی در افق دور دست برسند،ولی در گرماگرم رفتن،آنقدر نفس شان بند می آید و نفس نفس می زنند که چشمشان زیبایی ها و آرامش سرزمینی را که از آن می گذرند،نمی بینند و بعد یک وقت چشمشان به خودشان می افتد و می بینند،پیر و فرسوده هستند و دیگر فرقی برایشان نمی کند به هدفشان رسیده اند یا نه...

به یاد دوران کودکیم ،،، دلم میخواد دوباره و دوباره بخونمش...

و اما قلم جین وبستر که بنظرم همیشه پر از حس طراوت، سرزندگی و حال خوب:) این کتاب و روزهایی از زندگیم خوندم که روزهای نسبتا سختی بودن و شاید تنها بهونه برای لبخند زدن، نفس راحت کشیدن و انرژی گرفتنم، جودی بود. جودی ای با وجود سختی های زندگیش، با وجود ناامیدی هاش، همیشه شوخ و شاد بود و مبارزه می‌کرد. جودی ای که نامه هاش با بابالنگ دراز، روحیه ی شوخ و دنیای رنگیش رو باهامون تقسیم میکرد. چیزی که این روزها، همه بهش نیازمندیم. امیدوارم همه از جودی یاد بگیریم شاد باشیم، به همدیگه انگیزه بدیم و سرشار از حس خوب باشیم:) 📎واقعیتش این کتاب هم از این نشر نخوندم:') اولین بار که خوندمش، دقیق یادم نمیاد با کدوم نشر بود ولی از ترجمه ش خیلی راضی بودم😅 بار دوم با ترجمه ی میمنت دانا خوندمش که متوسط و قابل قبول بود ولی بازهم به خوبی نشر اول نبود.

بسم‌الله الرحمن الرحیم چندسال قبل، وقتی با پیشنهاد جدی نوشتن فیلم‌نامه، مواجه شدم، خیلی فکر کردم که میان داستان‌نویسی و فیلم‌نامه نویسی، کدام روش بهتری است، کدام عمیق‌تر است و کدام به‌دردبخورتر... در جمع‌بندی‌هام یه این نتیجه رسیدم که داستان‌نویسی، عمق بیشتری دارد. در فیلم یا سریال، نویسنده متن صرفاً خط سیر داستان و تا حدودی شخصیت‌پردازی را انجام می‌دهد. طراحی چهره، طراحی صحنه و هزار کار دیگر بر عهده متخصصین خودش است. برای همین خواندن فیلم‌نامه‌های امروزی، بعد از دیدن فیلم یا سریالش، نه تنها جذابیتی ندارد، بلکه خسته‌کننده است و چیزی بر معلومات و دانسته‌های خواننده‌ای که فیلم یا سریال مدنظر را دیده، اضافه نمی‌کند. و برعکس، اقتباس‌های سینمایی و تلویزیونی از کتاب‌های بزرگ، ادم را ترغیب می‌کند که اصلش را بخواند و با خواندن کتاب‌هایی مثل بینوایان و... لذت کتاب دوچندان می‌شود. اما در مورد این کتاب، حرفم را پس می‌گیرم. به شدت انیمه بابالنگ‌دراز، جذاب‌تر، قشنگ‌تر و دلپذیرتر از کتابش بود. هر چند شاید کم‌کاری نویسنده است که دست نویسنده انیمه را بازتر گذاشته و باعث خلق سریالی جذاب شده‌است. به هر حال اگر بین دو راهی دیدن انیمیشن یا کتاب گیر کردید، همان را ببینید کتاب جز یک سری خرده‌فرهنگ‌هایی که با سنت و مذهب ما تناسب ندارد، هیچ‌چیز بیشتر به شما نمی‌دهد.

به عنوان یه ایده جدید بسیار عالی بود👌که کل داستانو فقط در قالب نامه پیش ببره... کشش خیلی خوبی داشت و فقط مشتاق این بودم که ببینم واقعا بابالنگ دراز یه شخص جوونه یا پیر... اما نمیدونم چرا توی چندصفحه مونده به اخر متوجه شدم که بابا لنگ دراز کیه😄 درضمن شخصیت جودی خیلی جذاب بود ، از وقتی وارد دانشگاه شد عجب زندگی باحالی داشت😂