نظرات کاربران درباره کتاب پیش از طلوع و پیش از غروب

عالیییییییه

فیلم پیش از طلوع رو کمابیش همه دیدن یا حداقل در موردش شنیدن...اما خب من هماره بطرز عجیبی از دیدنش سر بازمیزدم.انگار میترسیدم تصورم از داستانی که روزی تکه ای از فیلمنامه و نقدش رو خونده بودم، خراب بشه.... و خب شاید بخاطر همین بود که حالا تونستم بطور کامل این دو فیلمنامه رو بخونم و حس کنم بالاخره کاری رو‌انجام دادم.... همیشه کتابهایی که اطلاعات رو در قالب گفتگو و نامه و محاطب قرار دادن هم، منتقل میکنه خوشم میومده...بنظرم سبک خاصی از نگارش و یا نبوغ خاصی رو میطلبه. اینکه سهم سوم شخص به حداقل میرسه و همه ی بار داستان می افته روی دوش دو‌نفر.... حسی که به کتاب داشتم، عین داستان شبهای روشن داستایوفسکی بود. چیزی واقعی بنام دوست داشتن و چیزی واقعی تر بنام فقدان.... داستان درمورد دو جوان هست که در کوپه ی قطار با هم آشنا میشن و چند ساعت پایانی سفرشون رو با هم میگذرونن.در نهایت تصمیم میگیرن شماره تلفن، یا ادرسی از هم نداشته باشن اما 6 ماه بعد دقیقا همونجایی که جدا شدن، همو ملافات کنن....ملاقات بعدی اونها، داستان پیش از غروب رو روایت میکنه که جذابیتش برای من بمراتب بیشتر از پیش ازطلوع بود. در مورد کتاب...راستش مثل کتاب انجمن شاعران مرده، گویا بقصد فیلمنامه نوشته شده و اصولا رمان نیست، پس نمیشه گفت یک رمان شسته رفته ی تمام عیاره اما صادقانه بگم بخاطر حجم کمش شاید حس ملال یک رمان رو منتقل نکنه.پس بتمام دوست داران آثار سینمایی فاخر پیشنهادش میکنم.

من فیلم اینو دیدم کتابشو نخوندم ولی واقعا قشنگ بود

کتاب را کامل خواندم. یک کلام اصلا خوشم نیومد. کتاب هایی که تم منفی دارند و به اصطلاح "هپی اند" نیستند رو دوست ندارم. در یک جمله کتاب حالم رو خوب نکرد. ما کتاب میخونیم که حالمون بهتر بشه نه اینکه از حال بد به حال بدتر برسیم. باتشکر از طاقچه عزیز

وقتی فیلم پیش از طلوع رو دیدم ، من هم همراه جسی و سلین غرق رویای یک روزه اونا شدم ، همراه با تمام لحظه ها ... و حالا خوندن کتابش باز هم اون حس رو برام زنده کرد ... چه لذتی بالاتر از این؟