نظرات کاربران درباره کتاب نفوس مرده

نمی دونم آیا ممکنه چنین تعبیری رو در مورد یک رمان به کار بست یا نه اما گوگول در وسط داستان با عملی شبیه شکستن دیوار چهارم مستقیما با مخاطب حرف میزنه و این حرف زدن رندانه طوریه که انگار واقعا تعریف کردن ادامه داستانو به کل فراموش کرده اما بعد به طرز زیرکانه ای مارو به دل ماجرا برمیگردونه. این پدیده رو در تئاتر یا سینما داریم اما فکر نمی کنم در مورد داستان های ادبی حداقل تا قبل از زمان نیکلای گوگول چنین تکنیکی رو در این حد اعلا کسی به کار بسته باشه. در این اثر ترجمه ی شیوا و ادبی کاظم انصاری جلب توجه میکنه و اینجاست که ارزش یک ترجمه ی حرفه ای و سطح بالا اگر توصیف های گویایی باشند، در قیاس با ترجمه ای ناشیانه توسط یک مترجم غیر حرفه ای و کارنابلد یا ترجمه ای ماشینی، خودنمایی میکنه. میشه گفت نفوس مرده یک کمدی سیاه و داستان مردی به نام چیچیکوف در سرزمینیه که مساحتش از سیاره ی پلوتو(سابقا سیاره) بیشتره و ملت ساکن این سرزمین پهناور در حال سینه زدن زیر علم تزار، در حال تجربه ی تباهی و زوالی بسیار دردناک هستند و گوگول راوی این زوال در لفافه ای از طنز و قالبی بهره مند از غنای ادبی است. شاید بعضی از ادیبان چون گوگول هیچ گاه علنا جرئت تقبیح سیاسی، اجتماع و حتی فرهنگِ عصر سلطنت تزارها و یا رهبری لنین و استالین و یا خودکامه های متاخرتر رو نداشتند اما در عوض به رندانه ترین شکل ممکن به نحوی که ذکر شد آینه ی شفافِ بازتاب دهنده ی این اعصار شدند تا شاید روزی جماعتی بخوانند و فهم حاصل کنند و شاید از تکرار سرگذشت های تلخ و زوال ها جلوگیری به عمل بیاد. ادیبانی که براشون مهم نیست پادشاهی حاکمه یا جمهوری بلکه فراتر از این رویای سالم بودن یک سیستم و کارایی و فسادناپذیری اون رو در سر می‌پرورانند و در راه این آرزو جز نوشتن برای آیندگان چاره ای ندارند.