نظرات کاربران درباره کتاب هرکجا که دلیل ما را برد: از «اصل خدا نیست» تا «خدا هست»

درباره نظر کاربر عزیز sinbua اول اینکه توجه کنید ایشون درباره قوانین تجربی صحبت می کنند،نه عقلی دوم اینکه فلو با ذهنیت تجربی اش میگه هم خداباوری و هم خداناباوری احتمال اند،و در کتاب نتیجه می گیره با توجه به دلایلی که بیان می کنه،احتمال خداباوری بیشتره.البته با ذهنیت تجربی،یعنی قوانین تجربی.نه عقلانی

بیاین قبول کنیم با قوانین طبیعی نمیتونیم فراماده رو توصیف کنیم اما یچیزی غیر قابل انکاره.. اونم همین حرکت و منطق و تضادی که در جریانه.. همین منطق میتونه شعور اینجا رو نشون بده هر چند بی نطمیه عجیبی داره.. اما بقولی کوئیلو مقصد همین مسیره.. این منطق رو که نمیشه انکار کرد.. پس چ خدا اینجا باشه چ بیرون باشه چ در ابعاد مادی و عیر مادی.. اینجا بقول کانت ممکنه.. و این امکان نقض نمیشه..

اولا که خداوند عظیم نیازی به قبول کردنش توسط ما ندارد. این ما هستیم که بعد از مرگ به سمت خداوند تبارک و تعالی میرویم. این خداناباور بعد از ۵۰ سال فهمید که امکان اینکه تصادفا یک کد ژنتیکی ایجاد شود و یا اینکه احتمال بوجود آمدن حیات از نیستی و از یک سوپی که شامل عناصر بوده بخواهد بوجود بیاید صفر است. نمیدانم شما را چه شده که برای چند کار ساده که خداوند توسط رسولانش از ما خواسته اینقدر جبهه گیری میکنید. طبق قرآن در عالم از قول دادیم برای اینکه در کنار خداوند و نعمت هایش ابدی شویم در این عالم حتما بندگی خدا را انجام دهیم ولی چقدر راحت بیخیال یک ابد راحتی شدیم و همین صد سال دنیا را انتخاب کردیم.

راجر پنروز گفت آگنوستیکه البته تویکی از سخنرانیهاش به مذهبی بودن خودش اشاره کرد

اینکه افراد مهم برنده نوبل خداناباور باشن مهم نیست! آیا کسایی که نام بردید به اندازه فلو عمرشون رو پای این مسأله گذاشتن؟ و نکته مهمتر اینه که از کجا معلوم اینها هم اگر عمر طولانی داشته باشن در هشتاد سالگی خداباور نشن؟ اونهایی هم که فیزیک خوندن میدونن که این علم ته نداره و هیچکس نمیتونه بگه دیگه ما همه قوانین رو کشف کردیم و تمام.

گل گاو زبون دم کن بخور

بخونش

همین الان کتابای داوکینزو ترجمه کردن تعدادش بیشتر از کتابای فیلسوفای خداباوره😂 ولی رسالت فرهنگ و هنر باید گسترش حقیقت باشه، چه خوب میشه که اتفاقا کتابای ملحدین ترجمه شه و اتفاقا نقطه نظرات اون ها نقد و بررسی شه، ما که دستمون بازه برای رد فرضیاتشون

باید خارج از هر چارچوبی ، مثل اینکه تازه متولد شدی ، تحقیق کنی.از نظر من ارزش مناظره و نقد و بررسی دو طرفه بیشتر از بررسی یک طرفس فقط نکته مهم اینه اگ از این چارچوب فعلیت ک مثلن نظر مثبت ب دین و خداس وارد ی چارچوب دیگ یعنی نظر منفی به دین و خدا وارد شی ، هیچ فرقی نداری ک هیچ.بدتر و گیج ترم میشی حتی این نظر شخصی منه و هیچ ربطی ب بقیه نداره اگ عقل میپسنده در نظرش بگیرین

ببینید دوستان هدف باید ترویج حقیقت باشه. اگه قبول دارید خدا هست، پس باید همه فعالیت های فرهنگی در راستای اثبات خدا باشه. مثلا یه عقیده انحرافی رو که هممون روش اتفاق نظر داریم رو تصور کنید مثل داعش. خب آیا درسته کتب تبلیغی داعش هم در دسترس قرار بگیره؟ درسته که کسی که ایمان محکم داشته باشه اون کتاب رو میخونه و حتی نقد هم میکنه ولی در بحث کلان انتشار کتب داعش منجر به انحراف یک عده میشه.در مورد خداباوری هم همین طوره. باید براهین آتئیسم بیان شه و نقد شه، نه اینکه کتاب های اونها همینجوری منتشر شه

کسی سوال میپرسه که همه چیز رو ندونه و در ضمن ندونستن جواب یک سوال توانایی محسوب نمیشه

به باور فیلسوفان و متکلمین مسلمان، قدرت خدا به اموری تعلق می‌گیرد که امکان تحقق داشته باشند. از این رو آنچه ذاتاً ممتنع یا مستلزم امتناع و محال است، متعلق قدرت نخواهد بود. چنین اموری در دایره شی قرار نمی‌گیرند تا متعلق قدرت الهی باشند. بنابراین امور محال (همچون نمونه‌های بالا) متعلق قدرت الهی قرار نمی‌گیرند و عدم پیدایش این امور به علت محدودیت قدرت الهی نیست. یعنی قدرت خدا به محالات ذاتی تعلق نمی‌گیرد و این هیچ محدودیتی برای قدرت الهی پدید نمی‌آورد؛ زیرا این امور قابلیت ایجاد ندارند. قدرت خدا به امور قابل تحقق تعلق می‌گیرد و در هر حال فاعل کامل است اما این امور در درون خود ضعف و عجز دارند. یعنی قدرت به محالات ذاتیه تعلق نمی‌گیرد.[۳] به‌عبارت دیگر، هر چیز برای تحقق یافتن دو شرط دارد: آن چیز ظرفیت تحقق یافتن داشته باشد.موجودی برای تحقق بخشیدن به آن چیز باشد. برای نمونه، این که من خدا نمی‌شوم، ناشی از فقر و نیاز من است نه ناتوانی خدا. من، تا وقتی که من هستم، مخلوقم و در عین مخلوق بودن، خالق خود شدن غیرممکن است. قدرت واجب الوجود به موجودات ممکن تعلق می‌گیرد و نه موجودات ممتنع الوجود.

جناب آقای amir sabbaghi، جوری کامنت گذاشتید که انگار یه نظریه عجیب غریب مطرح کردید که هیچ کس پاسخش رو نمیدونه! این سوال که شما پرسیدید بسیار قدیمیه و ریشه اش به صدها سال قبل بر میگرده. برخی ها هم میپرسیدند: خدا میتونه سنگی بسازه که بلندش نکنه؟! این سوالات از 2 جنبه قابل پاسخگویی است و جسارتا بچه گانه است! اولا سوالی که شما پرسیدید مشخصه! در اثبات خدا به این میرسیم که خدا دانای مطلق است. یعنی همه چیز را میداند و اگر موجودی چیزی را نداند دیگر نمیتواند خدا باشد. دوما یک سری سوالات سفسطه اند. مثلا آیا خدا میتواند شتر را از سوزن رد کند؟! خب این امر در ذهن مطرح کننده سوال امری 《محال》است. آیا یک امر محال شدنی است؟ آیا میتوان پرسید: خداوند میتواند مردی را خلق کند که زن باشد؟ مربعی بکشد که دایره باشد؟ امور محال در دایره ذهن آدمی تعریف شدنی نیستند و اینکه پرسیده شود آیا خداوند میتواند امر محالی را انجام دهد بی معناست!