نظرات کاربران درباره کتاب حال النور آلیفنت کاملاً خوب است

داستان کتاب در مورد یک دختر سی ساله‌ی تنهاست که اجتماع گریزه و رفتارهای نسبتا آتیستیکی داره، اما هر چه داستان پیشتر می‌ره و با گذشته‌ش آشنا می‌شید، متوجه می‌شید النور به هیچ عنوان آتیستیک نیست و پی تی اس دی و اندکی وسواس داره. در کل داستان رو خیلی دوست داشتم و از خوندنش لذت بردم. شخصیت‌پردازی خوبی هم داره. ترجمه در کل خوبه، گرچه جابجا کردن روزهای هفته رو نپسندیدم (مترجم دوشنبه رو تبدیل کرده به شنبه تا روزهای کاری و تعطیلات آخر هفته بشن مثل اینجا).

همونطور که معرفی کتاب نوشته شده داستان به صورت اول شخص از زبان النور روایت میشه. النور که سی سالشه ما رو کم کم با جزیات زندگیش و افکار و اتفاقای دیگه زندگیش آشنا میکنه.اون تو یه اداره حسابداره و دوستی نداره اما یک روز در اثر مشکل کامپیوترش با یکی از اعضای اداره بیشتر آشنا میشه و این آشنایی و اتفاقات بعد ازاون تاثیرات زیادی رو زندگی النور داره.واینکه اون کودکی سختی داشته که اثرش تو زندگی النور همیشه پابرجا بوده و النور سعی میکنه به اون مشکل بزرگش غلبه کنه. نکات مثبت: تفکرات راوی و نظرات و احساساتش نسبت به جزییات پیرامونش و طرز بیان کردن این افکار و احساسات انقدر برام جذاب بود که تعداد زیادی از جملات رو علامت گذاری کردم چون خیلی خاص و در زمانهای زیادی شبیه خودم بود و خیلی دوستشون داشتم. داستان روان و لطیف بود و من واقعا از خوندنش لذت بردم. نکات منفی:سانسور که مترجم بالاجبار انجام داده بودن و قابل پیش بینی بود.و غافلگیری پایانی که شاید قابل حدس نبود اما برای من خیلی هم جذاب نبود و یکم تکراری به نظر می رسید.ترجیح میدادم همچین غافلگیری ای وجود نمی داشت. در کل از خوندن این کتاب واقعا خوشحالم.

💣این نظر ، داستان را لو میدهد💣 اگر نمیتوانید عشق بی قید و شرط نثار کنید ، بچه دار نشوید ! حال النور آلیفنت کاملا خوب است اما تو باور نکن! النور دختری در آستانه ی ۳۱سالگیست که دیگران او را عجیب و غریب میپندارند. النور ،مبادی آداب ،خشک و فاقد هیچ گونه ارتباط بین فردی است (البته اگر آمد و شد مامور برق و مدد کار اجتماعی او را فاکتور بگیریم )النور تنهاست و یک تنه تنهایی اش را پذیرفته چون معتقد است که وقتی بر سر دوراهی تظاهر و تنهایی قرار میگیری ؛ تنها بودن انتخاب منصفانه تریست ... النور بازمانده ایست از یک آتش سوزی تعمدی که توسط مادرش طراحی شده !!!ماریان خواهر کوچکتر النور از دست می‌رود اما النور ، با صورتی خط خطی ، روحی مچاله شده و قلبی حفره حفره باقی میماند؛قلبی که معتقد است دیگر نمی‌تواند کسی که به اندازه ی حفره هایش است را بیابد . النور آلیفنت مصداق بارزیست از کودکانی که حاصل بی مهری و بی توجهی اند و شاید این افراد بیش از هر فرد دیگری در معرض آسیب قرار دارند. النور ، دقیقا زمانی که بر لب پرتگاه ایستاده است ، بوسیله ی خیرخواهی های بی دریغ دوستش ریموند و تصمیم بجای خودش ، نجات می یابد... بقول فرخنده ملکی فر اگر شمایی که الان این را میخوانید در دوره ای سخت به سر میبرید ، طاقت بیاورید. همراهانتان جایی آن بیرون هستند ، دوستانی که شما را همینطور که هستید دوست دارند . وقتی که پیدایشان کردید ، بلند تر از چیزی که تصور میکنید میخندید . خنده هایی که همه ی سوراخ سنبه های قلبتان ، همه ی جاهایی که غم تویشان سرک کشیده را پر میکنند؛ و اگر طاقت بیاورید پیدایشان میکنید. پس طاقت بیاورید!

پیام اصلی کتاب اینه که " دیگران رو از روی ظواهر قضاوت نکنید" بعضی جاها با النور همدردی کردم و فکر میکنم بیشترمون چقدر به یکی مثل ریموند تو زندگیمون نیاز داریم پس بهتره سعی کنیم برای النورهای اطرافمون ریموند باشیم قبل از اینکه دیر بشه❤ بطور کلی ترجمه خوبی داشت فقط بعضی جاها کتابی ترجمه شده که اونم آزاردهنده نبود

داستان آرومی داره چیزه شوکه کننده ای نداشت‌؛ ولی رفته رفته جالب میشه و خیلی چیزا روشن میشه، من بعضی جاها گریه ام میگرفت 81.

تا بحال به کارهای روزمره دقت کردین؟ پاشدن از خواب....سرکار رفتن...خوردن....خوابیدن....همینقدر روتین و گاهی تکراری و ملال اور.... حس خوندن کتاب حال النور الیفنت کاملا خوب است، حسی شبیه توصیفم از کلمات "سیال و روزمره " ست....بدون اتفاقی خارق العاده، بدون قهرمان سازی و در یک کلام: ساده.... راکد و ارامش بخش....دوستی و عشقی عمیق که بتصویر کشیده شده بود و قهرمان داستان که اصلا جذاب نبود، سیگار میکشید، بطرز واقعی ای یک انسان بود....همیشه توی کتابها، فیلمها و داستانها، قهرمان یک ویژگی منحصر بفرد داره... بگونه ای افراطی شخصیت سفیدی داره، و اشتباهات اندکی داره که بلطف نویسنده توجیه هم میشه! اما اینجا با قهرمانی طرفیم که به اندازه ی خود ما عادیه و کاری میکنه که حال النور الیفنت خوب بشه....این یعنی شاید ما هم میتونیم حال کسیو خوب کنیم! بسادگی از کنارش نگذریم و حتی اگر شده با یک جمله ی تعارف گونه ی: "کمکی از من برمیاد؟!" کمی حسِ مورد اهمیت واقع شدن به دیگری بدیم....خدا میدونه که این حس تا حالا زندگی چند نفرو نجات داده! بهتون اطمینان میدم من یکیشون هستم.... کتاب ضعفهایی داشت و تعریف پر و پیمونم از موضوعش نباید مانع از دیدن این عیوب بشه: تکرار مکررات و البته واگویه هایی که عمیق نبودند و نیاز به صافکاری بیشتری داشتند، شاید بکمن، توی این یک‌مورد نویسنده ی کاملا قهاری باشه و این ایده اگر در دست فردریک بکمن قرار میگرفت، یک پرداخت جون دارتری نصیبش میشد و شاید مورد اقبال بیشتری هم قرار میگرفت....پایان بندی کمی ناامید کننده و باز هم قابل پیش بینی.... و نکته ی اخر عین همیشه، توصیفات ناقص از فضا، موقعیتها و حتی اشخاص.... مونولوگی طولانی که برایِ منِ عاشقِ داستانِ راکد بودن هم، توی ذوق میزد.... در نهایت، کتاب بطرز قابل قبولی انتظاراتم رو برآورده کرد...نیاز به حال سکونی داشتم که این اثر بهم القا کرد.انگار به موسیقی قدیمی ای شبیه بود که درسته از مد نمی افته اما هنوزم فقط امثال من دوسش دارن و ازش لذت میبرن....پس شاید با تردید، به بقیه ی کتابخونها معرفیش کنم....

خیلی دوستش داشتم.احساساتی که در کتاب وجود داره و احساسی که در تو ایجاد میکنه بسیار عمیق و واقعیه.ترجمه رو هم دوست داشتم.به نظرم می رسید مترجم بهش اهمیت داده و براش وقت گذاشته. با اینکه مدتیه که کتاب رو خوندم ولی تاثیرش روی من هنوز باقی مونده.

داستان درمورد النوره. خانومی 30 ساله که با مشکلاتی مواجهه و ما با خوندن کتاب اول فکر میکنیم مشکل روانی داره. یا بیش از حد احتماع گریزه. و هرچی داستان بیشتر پیش میره حقایق بیشتری برامون آشکار میشه. و کم کم به النور حق میدیم... از نظر روانشناسی هم به نظرم داستان جالب توجهی بود. پایانش غافلگیرم کرد...

کتابی که در همدردی با النور شما رو عصبانی، غمگین و خوشحال میکنه. اوایل کتاب منو یاد دو تا کتاب بریت-ماری اینجا بود و مردی به نام اوه از فردیک بکمن انداخت، و بعد داستان راه خودش رو ادامه داد و یه جاهایی منو خیلی غمگین کرد. خوبه که به دنیای اطرافمون با دقت بیشتری نگاه کنیم، چقدر خوب بود که النور ریموند رو داشت که با دقت اونو میدید.

یه ذره طولانی بود ولی من واقعا النورو دوس داشتم و باهاش همذات پنداری میکردم. آخرشم خیلی دوس داشتم اصن

دوست داشتنی بود.

دوست دارم این کتاب را به دوستم هدیه بدهم امیدوارم یادم باشد و او هم خوشش بیاید واقعا کتاب زیبایی بود لذت بردم

داستان خوب شروع شد ولی در ادامه یه جاهایی زیادی کش پیدا می‌کرد و حوصله‌ی آدمو سر می‌برد اما خب شخصیت النور نسبتا خوب پردازش شده بود. به نظرم داستان آنچنان بزرگ و شوکه کننده‌ای نداشت ولی فضاسازی قابل قبول بود. در کل جا داشت خیلی بهتر و جذابتر از باشه.

وای واقعا بدون اغراق این داستان رو خیلی دوست داشتم ،خیلی عالی به همه چیز پرداخته شده بود النور دختر ۳۰ ساله تنها ،که از کودکی آسیبهای زیادی دیده وچالشهای زندگیش ،واقعا این رمان باید فیلم بشه ،فقط میتونم بگم عالی بود این رمان والنور برای همیشه درذهنم حک شدند به همه توصیه میکنم این کتاب رو بخونید واحساس میکنم ۱. جایگاه پرداختن به این موضوعها درایران خیلی خالیه ، ۲، بقول دوستمون تا عاشق بچه نیستیم تا دانایی واحساس مسولیت بزرگ کردن بچه رو نداریم بچه دار نشیم

اول داستان با یک دختر سی ساله ی خشک و جدی مواجه میشین که احساساتش رو سرکوب کرده. هر چی پیش میره داستان معماهای بیشتری رو برامون رو میکنه... در کل خوب بود. از خوندنش لذت بردم

خیلی برام جالب و جذاب بود این کتاب ، واقعا حس خوبی بهم میداد . یه خواهشی دارم اینکه از خانم درخشش بیشتر کتاب بذارین ایشون بسیار زیبا اجرا میکنن از نظر من بهترین هستن .

همه چیز عالی توصیه میکنم بخونین من ک راضی بودم ک براش وقت گذاشتم 🤗

راوی کتاب النور و زندگی رو از دیدگاه خودش بیان میکنه اون کسی هست که زندگی اجتماعی و خانواده ای نداشته و تازه تو سی سالگی سعی میکنه بیشتر وارد اجتماع شه ایده کتاب خیلی دوست داشتم یک کتاب با ژانر روانشناسی

واقعا واقعا خیلی خوب بود . اما فکر نمی کردم انقد مبهم تموم بشه و جواب بعضی سوالامو نگیرم . شایدم ی قسمتاییش حذف شده باشه .

بار اول تا دو سوم کتاب خوندم و چون خیلی یکنواخت شد کنار گذاشتمش و یک ماه بعد دوباره برگشتم و کامل خوندمش این کتاب زمان و حوصله زیادی میخواد و اگه سبکش رو دوس داشته باشید حتما بعد تموم کردنش ازین که بهش فرصت داد خوشحالید. لازمه بدونید که این یک کتاب مهیج نیست و اگه مردی به نام اوه یا مینی سریال olive kitteridge رو دوست ندارید، این کتاب مناسب شما نیست و اصلا سمتش نیاید که بعد ‌بخواید کلی نظر منفی بدید ترجمه کتاب هم روان بود ادامه نظر با اسپویل ---النور یاد گرفته بود که چطوری زنده بمونه ولی چطوری زندگی کردن رو بلد نبود من دیدم که چطور النور داره رشد می کنه و برام دلنشین بود که شاهد این تغییرات باشم النور علیرغم همه زخمای فیزیکی و روانی ، حتی یک بار حس ترحم به خودشو نداشت یا گرفتار «من یک قربانی هستم» نشد. این یکی از دلایلیه که به النور احترام میذارم و تحسینش میکنم♥️ ژانرش عاشقانه نیست و خوشحالم ازین بابت که نویسنده سعی نکرد با عاشق کردن النور از تاریکی بیرون بیارتش. خوبه که شاد بودن و عزت نفس رو به عشق و وجود پارتنر گره نزنیم. مفهوم کتاب رابطه های دوستانه مون می تونن زندگیمونو نجات بدن همونطور که سمی، ریموند و مادرش با مهربونیاشون زندگی النور رو تغییر دادن. ضعف کتاب از نظرمن تنها چیزی که تو ذوق میزد اینکه مادرش زنده نبود و النور تصورش میکرد، حس میکنم نویسنده سر کارم گذاشت😐 درپایان باید بگم که این کتاب رو خیلی دوست دارم و حتما دوباره میخونمش اینبار با دقت بیشتر♡