این کتاب من رو یاد رمانهای قبل و اول انقلاب میندازه، رمانهایی که از دست فروشا وقتی نوجون بودم میخریدم و میخوندم، چون ۱۵ سال پیش بیشتر رمانهای خارجی میخوندیم و رمان ایرانی هم خیلی کم بود، من هم از اون دسته آدمهایی بودم که مهم نبود چه کتابی هرچی دستم میرسید میخوندم،کلا فضای داستان جوریه که انگار مال ۶۰هفتاد سال پیشه و وقتی حرف از گوشی و ایمیل و ساید و.... میشه یهو آدم متعجب میشه که آها داستان توی این زمانه، اما دو صفحه بعد باز یادت میره و این چرخه تا آخر داستان ادامه داره، اگه برای بُعد عاشقانه دارین این داستان رو میخونین نخونین چون خیلی کمه و انگار برای رفع تکلیف توی چند صفحه‌ی آخر آورده شده فقط و اگه نبود به نظرم بهتر میشد چون عاشقانه‌ی خانوم معلم و مهندس اصلا کامل نبود جوری نبود که حس آدم رو ارضا کنه و نبودش بهتر میشد. حس میکنم داستان رو خیلی کوتاه کردن و به قولی آخرش رو زدن و کامل نیست، کلا داستانی نیست که بخوام برای بار دوم هم سراغش بیام و همون بار اول کفایت میکنه. نکته‌ی دیگه اسم خواهر شیرین هست، چرا الان که تازه کتاب رو هم تموم کردم باز اسمش یادم نمیاد؟ تربچه، خانوم معلم و خواهر شیرین! اینها تنها چیزیه که برای این شخصیت گفته شده و این رو دوست نداشتم، یه زن بی هویت که هویتش رو فقط شغل یا خواهر شیرین بودن تعریف میکردن و از خودش شخصیتی نداشت، هر حرف یا رفتاری میشد وای تو چقدر شبیه شیرینی! این رو دوست نداشتم و کتابی نیست که بخوام به کسی توصیه کنم بخونتش.

هدف نویسنده از نوشتنش رو نفهمیدم مدام به طرف میگن خواهر شیرین!!! مگه طرف خودش نام و نشون نداره! واقعا حیف هزینه ای که برای خرید این کتاب کردم

من رمان ناگفته ها و جان و شوکران خانم بهاره حسنی رو قبلا خوندم و خیلی از قلمشون خوشم اومد بخاطر همین هم توقعم از این رمان خیلی زیاد بود. ولی خب این رمان اصلا کشش و جذابیت اون دوتا رو برام نداشت، خیلی بیش تر از خیلی ساده و آروم بود و به طور کل میتونم بگم اصلا به دلم ننشست‌. در کل خانوم بهاره حسنی با ناگفته ها توقع من یکی رو از آثار بعدیش خیلی بالا برد ولی...

دوتا داستان در یک کتاب که واقعا زیبا نوشته شده...با هرکلمه ی که خونده میشه عمق درد شیرین رو میشه حس کرد،چقدر خوب که بفهمیم خیلی زود دیر میشه،چرا باید از هم کینه به دل بگیریم...من طرفدار قلم خانوم حسنی هستم ولی دردشیرین خیلی ساده و غمگین بود...

این کتاب به نسبت سایر کتاب‌هایی که از خانم حسنی خوندم بسیار ضعیف تر بود. داستان در ابتدا خوب پیش رفت ولی درانتها به سرعت سرهم بندی شد. اتفاق ها به سرعت می افتاد مخصوصا موضوع علاقه بین طرفین داستان! امیدوارم کارهای بهتری رو از خانم حسنی در آینده بخونم.

در مقایسه با کتاب های دیگری که از خانم حسنی خونده بودم متن جذاب و گیرا نداشت و اینکه داستان قابل حدس بود اما کتاب های دیگه ایشون داستان پردازی بهتر و پایان غیرقابل حدس داشت و ازخوندشون بیشتر لذت بردم. در واقع کتاب های قبلی ایشون توقعم رو بالا برده بود کتاب بسیار ساده اس و به افرادی که دنبال جذابیت متن و هیجانن پیشنهاد نمیکنم.

بهاره حسنی خیلی با احساس می نویسه و این خیلی عالیست.ببینید چقدر شاهکاره این دختر که شما را عاشق کسی مثل همایون می‌کنه و اینکه حتی در داستان اسم شخصیت خانم معلم را نمیدونی ولی عاشقشی !باز هم این عالیست.فکر کردم بعد از خشت و آینه دیگر بهتر ننویسه ولی اینطور نشد خدارو شکر. درد شیرین عالی بود عاشقانه روان دوست داشتنی و با حساس.بهاره حسنی تو با سوادی با احساسی و یک کلام عالی هستی همیشه بنویس..

با اینکه کارهای این نویسنده رو دوست دارم. ولی دردشیرین یه داستان آروم وساده بود.

مثل همیشه خانوم‌حسنی گل کاشتن..یکی از نویسنده هایی که کاراشونو به هرکی توصیه کردم‌خوشش اومده..شخصیت مرد داستان با اینکه چشاش رنگی نبود و سیکس پک نداشت😅 ولی به خاطر برخود های حمایتگرانه و منطقیش منم عاشقش شدم..با آرزوی موفقیت روز افزون برای خانوم‌حسنی💛

حال و هوای داستان و سادگی و آرامشش رو دوست داشتم