نظرات کاربران درباره کتاب شیرفروش

اولین نکته و مهمترین نکته‌ که به نظرم مخاطب باید درباره کتاب بدونه، اینه که شما، قبل و بعد خوندن کتاب، تغییری نخواهید کرد! مراقب بیفایده فرسوده شدن باشید😃 این از این:))) •شما توی این کتاب، با جامعه‌ای مواجه خواهید بود که «دانستن» جُرمه و فرد کتابخوان، از طرف جامعه مطرود و غیرقابل قبوله! اصلا انگار طبیعی بودن، برای مردم این جامعه تعریف نشده! یه جامعه‌ی دوقطبی خفقان‌زده! مردمی که زندگی کردن و اصلا زنده بودن رو یادشون رفته و توی شایعه‌پراکنی‌های آزاردهنده‌ی خودشون، غوطه‌ورن. هویت و حریمِ از دست رفته‌ مردم با ابتکار جذاب اسم نذاشتن روی کاراکترها بهتر از این نمی‌توانست نشون داده بشه،،، خیلی کِیف کردم با این کارش:)))🤠😄 نکته‌ای که وجود داشت این بود که چندجایی خوندم نثر کتاب فرم طنز تلخ داره ولی اینو خیلی کم و یا اصلا حس نکردم که می‌تونه از نقاط ضعف ترجمه باشه.🚶 گاها می‌رفت یه قضیه رو تعریف کنه(یاد مامانا میفتم برا این تیکه 😂) بعد کلی گریز میزد به چیزای دیگه😐 به طور مثال، : اون خانمی که سر کوچه زری اینا زندگی میکرد، همون زری که شوهرش تو اداره برقی که عمو توش کار میکرد و پدرشوهر همسایه قبلی اون کار و واسش جور کرده بود، همون کاری که ماهی هشتصد حقوقش بود و عمو باید با شوهر همسایه عمو اینا که آقا جواد بودن، همونی که زنش پا به ماه بود و بچه‌ش پسر شد و تا دوسالگی موهاشو نزدن که مردم فکر میکردن دختره...(هوف😐) همون خانومه داره دخترشو شوهر میده😐🚶 ما از اصل قضیه جدا افتادیم:) پی‌نوشت۱: برای اطلاع از جزئیات بیشتر، نقدهای این کتاب و سرچ کنید بدک نیست، بعلاوه یه سرچ ویکی‌پدیا طور از تاریخ ایرلند شمالی!😬 پی‌نوشت۲: عاقبت دوقطبی کردنِ جامعه به خوبی تو این کتاب مشهوده. فلذا، کتاب رو بطور ویژه به دوستانِ عزیزِدلی که به دوقطبی و چه بسا چندقطبی شدن جامعه توجهی ندارن و یا در کمال تاسف دامن میزنن، پیشنهاد میکنم.🧐🙊

شیر فروش ، میلک من با هر ترجمه ای فقط یه فرد از بی شمار افراد این کتابه. افرادی که گاهی بیان حالاتشون ( چون تو این کتاب تفکر ادم ها و برداشت هاشون به بیان سرگذشت های چارلز دیکنزیشون برتری داره) از حوصله خارج میشه. قصه نه قصه ی اونه نه قصه لولیتاواری بر پایه ی رابطه ی مردی ۴۱ ساله با دختری ۱۸ ساله. رابطه ایه به قول راوی تعریف ناپذیر، ذره ذره و تدریجی . کمی این جا ، کمی آن جا، شاید مثبت و شاید منفی. رابطه ی شکار و شکارچی. میلک من ، مثل تمام شخصیت های این کتاب بی نامه . شخصیت هایی که نامشون گفته نمیشه ولی گفته میشه که نام هاشون نباید هیچ شباهتی به نام ادم های اونور اب داشته باشه. نام هایی مثل جیسون ، هاروارد ، لارنس.. میلک من یه شورشیه . تو دوره ای که تقریبا همه شورشی ان . همه سیاسی ان . دهه ی هفتادی مملو از خون و جنازه و سیاست( ادم و سگ و گربه)برای ایرلندی ها. اونقدر سیاست پر رنگه که شوهر خواهر سوم به خاطر اهل سیاست نبودن مورد تمسخر قرار میگیره هر چند ادم محبوبیه . محبوبه چون به زن ها و شانشون احترام میذاره. برخلاف سایر مردان . کلا دخترها خیلی مهم نیستن. جوری که حتی اگه اسمشون اونور آبی باشه به اندازه ی اونور آبی بودن اسم پسرها حکم زه زمین رسیدن اسمون رو نداره. سیاست اونقدر مهمه که پدر راوی یعنی خواهر وسطی رو به تیمارستان میکشونه . رنگ غلیظ سیاست روی همه چی سایه انداخته . شهر رو منطقه بندی کرده . منطقه ی من . منطقه ی تو . منطقه ی جدایی طلب ها. منطقه ی مخالفین جدایی طلبی. مغازه های ما ،مغازه های انها. خیابون ما و خیابون اونها. مذهب ما و مذهب اونها. تو اهمیت سیاست همین بس که جایی راوی میگه: سیاست اونقدر مهم بود که هر کاری که میکردید حتی اگر نمی خواستید بیانگر موضع سیاسی شما بود. و جای دیگه ای میگه این بیماری جامعه ی ما بود . بیماری شورش . تو همچین شرایطی خواهر وسطی خیلی از چیزهایی رو که درک و تجربه اش برای خیلی ها بدیهیه، درک و تجربه نکرده. مثل غروب خورشید. اون سکوت رو در برابر خیلی چیزها پیش میگیره و برای بیان هر مطلبی ما رو به جامعه ارجاع میده که این کمی ریتم کتاب رو کند میکنه . درباره ی هر مطلبی از واژه ی ما استفاده میشه. مایی که کل مردم اون دوران و اون منطقه است. ما غروب خورشید رو نمی شناختیم... گل و شبنم و ... نمی شناختیم. ما. تو توصیف جامعه اش جایی از تعبیر زیبایی استفاده میکنه و میگه :جایی که انگار همیشه در تاریکی بود ...انگار تمام چراغ ها برای همیشه خاموش شده بودند...حتی با وجود اینکه هوا گرگ و میش شده بود و چراغ ها باید روشن میشد با این حال کسی انها را روشن نمیکرد و حتی به این قضیه توجهی هم نشان نمیداد... این مردم ، همه چیز مطلقا همه چیز همدیگه رو میدونن . یه جورایی میشه گفت حریم شخصی تعریف نشده است. حتی پیاده راه رفتن و کتاب خوندن یه دختر میتونه از نظر اونها خطرناک باشه. به گفته ی راوی جای دیگه ی کتاب اونها نور ادم هایی که نور دارن و درخشان هستن رو هم میگیرن ... هر چقدر از ویژگی های بنویسم ، بازم جاهاییش و چیزهاییش از قلم میفته. مثلا نثر کتاب به شدت جالب توجهه. بعضی جاها تکرار مداوم یک فعل و استفاده ی متوالی از واژه ی که به عنوان حرف ربط حالت خاصی به کتاب میده . شخصیت ها متعددن و در جمع تعریف میشن. هیچ کس بیرون از این اجتماع خشن سنجیده نمیشه. و مهم تر از همه : با ترجمه هیچ ، هیچ مشکلی نداشتم. بخش هایی از کتاب : ممکن بود با احساسی تاسف اشنا باشیم اما مثل احساس خجالت نمی دانستیم با چه کلمه ای باید ان را ابراز کنیم. ** من معمولا هیچ مساله ای را به کسی نمی گفتم . این راه تدافعی من برای امنیتم بود. ** مردم به صورت نا خود آگاه از یک سری مسائل خبر دارند . یا به خاطر اثرات انها یا به خاطر امواج نامرئی شان یا به خاطر احساساتشان.

من تا صفحه 3 کتاب رو خوندم. از جمله اول چیزی که تو چشم هست اینه که کسی که کتاب رو سعی کرده به فارسی برگردونه مترجم نیست نه به فارسی مسلطه و نه به زبانی که خواسته ازش ترجمه کنه حداقل میتونست متنی که نوشته رو یک دور بخونه و جاهایی که عاقلانه نیست رو عوض کنه. بیشتر از همه از ناشر تعجب میکنم، یعنی یک ویراستار ندارن و هرکی هرچی بیاره قبول میکنن؟ نمیدونم کتاب خوبیه یا نه ولی بهترین کتاب هم با چنین ترجمه ای غیر قابل خوندن میشه

این کتاب به کسانی توصیه می‌شود که: ۱. به سرگذشت و زندگینامه (اتوبیوگرافی طور) علاقه دارن. ۲. به کسب اطلاعات درباره‌ی مسایل سیاسی اجتماعی منطقه ای خاص در دوره‌ای خاص علاقه داشته باشن. (نه به خاطر خود اون اطلاعات؛ براشون جالب باشه اینطوری که مثلا بگن عه! همچین چیزایی هم هست!) ۳. از تحلیل کردن خوششون میاد. (تحلیل افراد، افکار، روابط، سیاست ها دوره‌ای خاص تو زندگی و ...) ۴. اونقدری اهل کتاب باشن که از سبک متفاوت نگارش و ترجمه لذت ببرن. (چون میشه لذت برد واقعا) ۵. کتاب نمیخونن چون دنبال یه داستان و اتفاق 'واو' میگردن. منظورم اینه که میتونن از یاد گرفتن چیزای کوچیک مثل اینکه "بدونی یه مدل محله ای این شکلی بوده، یا این نتیجه گیری که انسانها با تمام تفاوت هاشون، شباهت هایی در برخورد با مسائل دارن؛ یا روابط دقیقا شبیه هم دچار سوءتفاهم های حل نشده میشن"، لذت ببرن. و اما نظر شخصی: ترجمه کتاب رو دوست داشتم، نگارش متفاوت، جالب و حتی کمی طنزآمیز بود. داستان برای من کشش داشت. مسائل دختری تو سن ۱۸ سالگی خیلی جالب به تصویر کشیده شده بود. میشد جامعه شناسانه و روانشناسانه بهش نگاه کرد.

به جای سیزده تومن برای این کتاب واقعا واقعا بی سر و ته کلی کتاب خوب میشه خوند.واقعا حیف پووول.من که نخریدمش ولی چندین صفحش رو خوندم که همون وقتمم ناراحتم براش که گذاشتم پای این کتاب

تا نصف خوندم ولش کردم.جدابیت نداشت اصلا خوب شد روزی گرفتمش که رایگان بود کاش قبلش نظرات رو مبخوندم حیف وقتی که براش گداشتم

اینهمه نظرات منفی راجع به این کتاب واقعا برام عجیبه من بعنوان یه دختر هجده ساله که تو ایران زندگی میکنم داستان این کتابو با تمام وجودم درک میکنم و تبدیل به یکی از کتابای مورد علاقم شد خوشحالم که قبل ازینکه کتابو بخونم نظراتو نگاه نکردم چون ممکن بود با دیدگاه منفی کتابو شروع کنمو مثل الان ازش لذت نمیبردم برای اوناییکه نخوندن باید بگم که لحن و طرز نوشتن کتاب کمی متفاوته ،مطالبی نسبتا عمیق راجع به روابط یک جامعه گفته شده اما در عین حال داستان خودمونی و صمیمیه.به شخصه برای من جالب و دلنشین بود.

کتاب نثر خاصی داره و برای من خیلی خوندنش سخت بود تا یه جایی اما بعد یکم روون شد. همین نثر سخت داستان رو خیلی گنگ میکنه و تا صفحاتی خواننده چیز زیادی از موضوع دستگیرش نمیشه. اما من به شخصه خوندنش رو دوست داشتم و خیلی با راوی همذات‌پنداری میکردم. اسم نداشتن کارکتر ها هم منو یاد رمان کوری انداخت و این موضوع هم اول اذیت کننده بود اما بعد عادی شد. این رمان رو به همه توصیه نمیکنم مگر کسانی که مثل من دوست دارن مدل های مختلفی از رمان ها رو تجربه کنند و اونقدر توی خوندن سمج هستن که کتاب رو هر جور باشه تموم میکنن. کتاب خیلی خوب قضاوتها و تاثیرشون رو نشون میداد و فضای داستان تقریبا تاریک و تلخ بود. اینکه راوی اهل صحبت نبود رو میتونستم درک کنم چون می‌ترسید که درک نشه اما اینکه از خودش دفاع نمیکرد و اجازه می‌داد دیگران هر جور دلشون میخواد و به اشتباه قضاوتش کنن اصلا جالب نبود.

این کتاب علاوه بر ترجمه ی اشتباش خیلی در ترتیب متن گذاری نویسنده شورتی بوده ، مثلا مثال همینطوری: علیرضا کتابش رابست ، که کتاب نخواند را خودش می داند ، این یکی ادامه خوندن رو به مخاطب بر نمی انگیزه یه مقدار خسته کنندس وجذاب نیست

واقعا نمیدونم چطور این ترجمه ضعیف و بی کیفیتیو چاپ کردند. من که واقعا پشیمون شدم از خریدم .

نصفه‌ رهاش کردم گیج کننده بود بدون جذابیت

اصلا کتاب جذابی نبود

اصلا کاملا افتضاححححححح اگه دانلودش کنین ضرر می کنین نکنین دانلود به خدا نکنین نصیحتی ازمن به شما آیا بامن موافقین؟ 😲👍

ترجمه پر از غلط و سانسور... Somebody McSomebody، Tail, Milkman, Cat و ... اشتباه ترجمه شدن و‌ مترجم هیچ توجهی به اصطلاحات عامیانه نداشته. یعنی واقعا نفهمیده هیچ دختری دُم نداره که کسی در موردش حرف بزنه؟ واقعا نمی‌دونه MC در ایرلند و ‌اسکاتلند چه معنایی داره؟ این‌ها رو در دو سه صفحه اول نمونه دیدم و هیچ رغبتی برای خوندنش ندارم.

اصلا مورد پسند من نبود گیج کننده نا مفهوم داستانی که پیش نمیره قشنگ میشه بیستا صفحه رو رد کرد بدون اینکه اتفاق خاصی بیفته خیلی مسخره بود

ترجمه ی افتضاح نمونش رو بخونید متوجه میشید سعی میکنم ازش بریده هم بزارم توی یه آپ دیگه خریدم ولی پشیمونم

من ۵ صفحه اول روخوندم اون کسی که این روترجمه کرده اصلا بلد نبوده مفهوم کتاب رو برسونه

به نظر من داستان خیلی پیچیدس و اینکه خیلی راجبش توضیح اضافه و خسته کننده داده برای کسایی که رمان های ساده تر و عامیانه تر میخونن پیشنهاد نمیکنم

من که بزور ده دوازده صفحه اول رو‌خوندم یا مشکل از ترجمه است یا کلا سبک عجیبی داره این کتاب به مذاق من که خوب نیومد و ادامه ندادم

داستان بیشتر توصیف طولانی و کسل‌کننده دغدغه‌های یک دختر است. از فصل سوم به بعد نتونستم به خوندنش ادامه بدم