عالیه و با مفهوم از همه لحاظ

تاحالا از محمدحسن جمشیدی چیزی نخونده بودم. نمیشه گفت کل کتاب و شعرها فرم و محتوای نو و خاصی دارن ولی بعضی ابیات و غزل‌ها خیییلی قشنگ بودن؛ طوری که یادداشت کردم و حفظ کردم و با دیگران به اشتراک گذاشتم :) کتاب دیگه‌شون رو هم خواهم خوند ایشالا مثلاً این: گفتم به عقل: حرف تو فصل‌الخطابِ ماست با دل به حکم عشق ولی ائتلاف کن! ((کاش می‌شد برای پی‌دی‌اف‌ها هم بریده‌ی کتاب گذاشت...))

"نمی دانم سر انجام دل بی آرزویم چیست ولی هرگز بدون عشق در دنیا نباید زیست" علاقمندان به شعر؛ در حال و هوای غزل های این کتاب هم نفس بکشید...🙃

من خیلی وقت پیش این کتاب و کتاب دیگه ی ایشون ( دستخط ) رو خوندم غزل های دلنشینی داشت پشیمون نمیشین از خوندنش

اگر به آخر دنیا رسیده ای برگرد به هر بهانه دل از من بریده ای برگرد مرا میان جهنم رها مکن ای دوست به برزخی که خودت آفریده ای برگرد

خوشم اومد. حس خوبی در شعرها هست.