نظرات کاربران درباره کتاب تهران در بعد از ظهر

متاسفانه اصلا نپسندیدم! روایت‌هایی از تهران، در بعدازظهر! دقیقا مثل اسمش،،، توی ساعات مختلف یک بعدازظهر، گریز میزد به حوادثی که همزمان، در یک گوشه‌ای از تهران در شرف، و یا در حال وقوعه. کل روایت‌ها، حول موضوع یا موضوعاتی پیش می‌رفت که مشکل جدی باهاش داشتم و همین باعث میشد اصلا نتونم ارتباط بگیرم با روایت‌ها و داستان‌هاشون، به ویژه کاراکترهاشون! یه فضای منفی هم دریافت کردم از کتاب که نمی‌دونم سر و کله‌ش از کجا پیدا میشد، حال ما رو می‌گرفت 😅 البته ذکر این نکته که در نوشتار و نثر و داستان سازی، مثل همیشه نقصی نداشت ضروری‌ست😃 شباهت عجیبی بین ایشون و آقای جلیل صفربیگی وجود داره، به خاطر پستی و بلندی‌های خوبی و بدی😁 منتها ایشون تو حوزه داستان، اوشون تو حوزه شعر😐😀 در کل، خوندن همه آثار آقای مستور پیشنهاد میشود! اما نکته در اینه که این نباید اولین اثری باشه که شما از ایشون می‌خونید! پی‌نوشت: حکایت عشقی بی قاف بی شین بی نقطه رو هم بعنوان آثار اولی که از آقای مستور میخواید بخونید، نخونید! 😀⁦🖐️⁩

پیوستگی بعضی شخصیت ها تو داستان های مختلف برام جذاب بود و کلا دوست داشتم اونایی که نوشتن نفهمیدیم یا خوب نبود به نظرم باید نسبت به یه داستان کوتاه معمولی عمیق تر بخونن تا بهتر بفهمن. همه ی داستان ها که نباید ساده باشه با یه خط و ریتم یکسان

اگه دنبال داستانی با ابتدا و انتهای مشخص و عینی هستید، براتون کتاب خوبی نیست. ولی اگه دوس دارید خودتونو با متن درگیر کنید و انتهای داستان براتون مهم نیست و پایان باز یا پایانی که خودتون دوس دارید داشته باشید را ترجیح میدید کتاب خوبیه. شاید داستان درست درک نشه چون متنش واقعیه و خب جسته گریخته.

فقط یک قسمت از کتاب برام جذاب نبود که خب قابل چشم‌پوشیه! ممنون از صاحب سرّ امام‌زاده یحیی :) در یک کلام: لذیذ بود!

🌵_خطر اسپویل اول سراغ داستان و محتوا می رم. اگر تا اینجا داستان ها و کتاب های مصطفی مستور رو خونده باشید و اولین اثر مورد مطالعه تون نباشه،متوجه می شید که داستان پردازی مصطفی مستور،جوری هست که نه چیزی رو تکذیب می کنه و نه چیزی رو تکریم! یعنی فقط و فقط نشون می ده زندگی اون دختر تن فروش،همین اندازه سیاه هست اما اون دختر نه می گه ناراضی هست و نه راضی! یک جور مستور می رسونند که فضا تاریک هست گاها! و کتاب های آقای مستور داستان های متفاوت از شخصیت ها و تیپ زندگی های مشترک هست گاها! این کتاب شامل شش داستان کوتاه با پایان های نسبتا باز هست،که اگر کتاب رو ادامه بدید گاهی سوال ها رو حل می کنه که اتفاقی که افتاد چطور بود؟ که دو حالت داره، اول اینکه ذهن آدم رو شاید با داستان های بعد پرت و گیج کنند و یا واقعا مطالبی رو در اختیار بگذارند. قلم مصطفی مستور متفاوت و ظرافت دار هست! و خود آقای مستور هم نویسنده ی صاحب سبکی که یا آثارشون مورد تکریم قرار می گیره و یا انتقاد های سختی ازش می شه. اما این اثر آقای مستور، نسبت به باقی کمی انگار ضعیف بود.

خوندمش هرکسی از کتابهای مستور خوشش نمیاد، بعضی از کتابهاش ارجح هستن به بقیه اش

مثل همه ی کتابای مستور واقعا خاص بود . واقعا آدم از کتاباش لذت میبره. باید گفت یه کتاب جالب در مورد زندگی روزمره ی ادمای دور و برمونه .ادمایی که هر روز می بینیمشونو باشون سرو کار داریم . مثل بقیه کتاباش داستانای کوتاه کوتاهه که تو یکی دو صفحه یه داستانو شکل میده و تمومش می کنه. بازم فضاسازیش عالیه و خیلی قشنگ روت تاثیر میزاره. روایت هاشم جالبن (روایت از بهشت و دوزخ و برزخ ) کلا کتاب جالبیه

گاهی‌ باید غرق شد، تا فهمید!

این اولین کتابی بود که از آقای مستور خواندم پس شناختی در مورد قلم ایشون ندارم اما به شخصه نتوانستم با متن کتاب ارتباط بگیرم، به خودم اجازه این را نمی دهم که بگویم این کتاب بد است و نخونید زیرا سلیقه ای هست و ممکنه هر کس نظر متفاوتی داشته باشد.

به نظرم از دیگر کارهای مصطفی مستور ضعیف‌تر است. اما کم‌حجم است و برای کسانی که با قلم مستور و دغدغه‌هایش آشنا هستند ارزش خواندن دارد.

من کتاب های مصطفی مستور رو می خونم چون داستان پردازی اش برام جالبه و توصیف ها و ترکیب هاش برام جذابه... وقتی غرق داستانی، گاهی به جمله ای برخورد می کنی که عجیب به فکر فرو می بره...

تعدادی داستان کوتاه بود از نظر نوشتن جزییات داستان خیلی خوب بود اما خیلی بی سر و ته بود

آخراش خوب بود

ارزش خوندن نداره من خوندم تو دیگه نخون

صدای گویندش عاااااااااااااااااالی بود

عالی

عاشق دوتا از داستانهاشم به طوری چندین بار خوندمشون،اولین بار عصر پاییزی بود هوا جون میداد واسه خوندن شروع کردم به خوندن ‌کلی کیف داد،نمیدونم چی شد یهو حس کردم بعد خوندن داستانها باید از خونه بزنم بیرون ،درست یادم نی اما فکر میکنم زدم بیرون به پیاده روی کردن و قرار بادوستم،اون داستانی که دوسش دارم راجع به یه دانشجو دکترا ادبیات ِ که تصمیم میگیره عاشق بشه یا ناخواسته میشه خوب یادم نی یه چی تو همین مایه ها،اما عشق وجود داره .

ادبیات کتاب خیلی سطحی ست؛ به طوری که اصلا در حد و اندازه ای نبوده که به عنوان کتاب چاپ بشه. داستان ها شروع و پایان مشخصی ندارند. ضعف نویسنده تو شخصیت پردازی هم کاملا به چشم می خوره. توصیه می کنم به هیچ عنوان وقت تون رو با خواندن این کتاب تلف نکنید.