نظرات کاربران درباره کتاب خالکوب آشویتس

برام خیلی عجیبه کسانی که این درد و رنج رو چشیدن، تو یه سرزمین دیگه با مردم بیگناه دیگه ای همین رفتار رو می کنند. سرباز بیرحم اسرائیلی چه فرقی با سرباز بیرحم اس اس داره. یه بچه فلسطینی چه فرقی با یه بچه یهودی داره. جنایت جنایته. چه تو اردوگاه نازی ها چه تو دیریاسین و ...

کتاب پیش روی شما، یه کتاب فوق العاده و جذاب هست و زمانی که شروع به خوندنش میکنید، دیگه نمیتونید کتاب رو زمین بذارید و انقدر شما رو غرق خودش میکنه که شما رو مثل یه رود جاری با خودش پیش میبره. کتاب پر از درد و رنج انسانهای زیادی هست که قهرمانهای داستان هستن، افرادی ک در زمان جنگ جهانی دوم اسیر شدن و در اردوگاه آشویتس، زندانی آلمانها هستن. با خوندن کتاب به این نکته پی میبرید که انسان تحت بدترین و وحشتناکترین شرایط، باز هم باید عشق و امید رو توی وجودش زنده نگه داره، چون با وجود عشق و امید، میتونیم سختترین مراحل رو بسلامت بگذرونیم. حتما این کتاب رو بخونید👌😊

من این کتاب رو برای این خونده بودم که قبلا مستندی از آشویتس دیده بودم و با این موضوع آشنایی داشتم و وقتی متوجه شدم که این کتاب هم در مورد اردوگاه هست خواستم برای اطلاعات بیشتر بخونمش اما این کتاب بیشتر یک داستان عاشقانه در قالب زندگی در آشویتس بود که البته زیبا بود و در حین روایت داستان به وقایعی هولناک و وحشی گری هایی که اتفاق افتاده بود پرداخته شده بود. زیبایی بیشتر کتاب از این جهت بود که از زبان شخص حاضر در اردوگاه بیان شده بود و واقعی بود. اما با توجه به مستندی که دیده بودم به نظرم کتاب قساوت کمتری به خرج داده بود و روایت آروم تری داشت. اما در کل رضایت بخش و ترجمه روانی داشت.

کتاب ۲۲۳ ازکتابخانه همگانی ، یک داستان معمولی که در یک سوم‌ پایانی به شدت دچار افت کیفیت میشه و به نظرمیاد نویسنده خواسته سریع ماجرا را تمام کنه . سرنوشت برخی از شخصیت های اصلی در انتها مشخص نشد و یا گنگ و مبهم بود. به دلیل روابط خلاف عرف در فرهنگ ما که در کتاب بسیار زیاد است ، متن کتاب دچار حذفیات یا تغییر شده . پی نوشت : معمولا به کتبی که در رابطه با مظلومیت یهودیان درطول تاریخ نوشته می شوند نمی توان اعتماد کرد. یهود با داشتن امپراطور رسانه ای جهان ، تمام سعی و تلاشش مظلوم نمایی است در صورتی که با تحقیق در تاریخ می توان به این نتیجه رسید که ریشه اصلی اکثر فتنه های جهان ، یهود است.

لالی، مرد یهودی جوان و توانمندیه که به چند زبان مسلطه و در میانه‌ی جنگ جهانی دوم به اردوگاه آشویتس فرستاده میشه و در اونجا موظفه شماره‌ی زندانیان رو بر روی دست اون‌ها خالکوبی کنه. زندانیانی که به کوره‌های آدم سوزی و یا اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده میشن. لالی در اردوگاه آشویتس عاشق دختری به نام گیتا میشه و هر دو به امید آزادی و زندگی در کنار هم، فضا و شرایط اردوگاه رو تحمل میکنن.ا ین داستان کاملا واقعیه! من عاشق کتابایی با موضوع هولوکاست و جنگ جهانی و ... هستم. ولی این کتابو دوست نداشتم. این کتاب بیش از هرچیز عاشقانه بود اونم به هندی ترین طریق ممکن. نمیدونم ترفند نویسنده برای پرمخاطب شدن بوده یا واقعیت به همین شکل بوده. ولی متاسفانه به نظر من بیش از حد اغراق‌آمیز بود. بنظرم انقدری کتاب خوب مرتبط با این موضوع هست که اصلا این کتاب قابل قیاس با اونا نیست.

نظرات دوستان میگه که این کتاب راجب سختی ها است و اینکه باید امید و عشق را در هر شرایطی در دلمان زنده نگه داریم. نمیگم که با داشتن عشق و امید مخالفم، نه! اتفاقا احساسات خوبی هستند. ولی میگم وقتی به داستان اردوگاه های کار اجباری، جنگ جهانی دوم، نازی ها و خالکوب آشوویتس نگاه میکنم چیزی که میبینم عشق، امید یا حتی رنج نیست! فقط یک کلمه است: "زنده ماندن" جنگ جهانی دوم؛ داستان لالی، گیتا، لئون، پاپرن، بارتسکی و دانا درباره عشق های پر امید، رنج های کشنده یا حتی چیزی بین این دوتا نیست. درباره تلاش برای زنده ماندن است. فقط زنده ماندن حتی زندگی کردن هم در این کتاب جایی ندارد. پس برجسته ترین و مهمترین عنصر این داستان رو فراموش نکنیم.

کتاب خوبی هست و جدا از نشون دادن اینکه آدم ها تا چه حد میتونند پست و پلید و خشن باشن و غیر انسانی رفتار کنند ( اون هم به صورت گروهی و سیستماتیک) میتونه از یک منظر دیگه هم به کار بیاد. اون هم اینکه هیچوقت نگیم " دیگه از این بدتر که نمیشه"! زجر و عذابی که این انسان ها کشیدن واقعا توصیف نشدنی هست. ( هرچند دیدن بدبختی دیگران برای آرام شدن و قانع بودن به وضع خود کار حقیرانه ای هست). نکته دیگه خطر جنایت گروهی است، آدم ها وقتی میبینن که دیگران هم همان جنایت ها رو میکنند و دولتی هست و ملتی همراه با تمام دکترها ومهندس ها و تحصیلکرده ها و نظامی هاو.... که همه دارند از قانونی غیر انسانی پیروی میکنند پذیرفتن این وضعیت و طبیعی دونستن اون براشون خیلی راحت میشه. میگن هر کشوری قانونی داره و این هم قانون کشور ماست. وبعد حاضر هستند دست به اعمالی بزنند که هیچوقت به تنهایی و در غالب فرد، حاضر نمیشدند انجام بدهند. ( بشریت از بعضی نظرها نسبت به اجداد ده هزارسال پیش خود هیچ پیشرفتی نکرده و این خیلی آزار دهنده است) من با فونت گوشی خودم 200 صفحه خوندم اما باقیش رو میذارم برای چند ماه دیگه، خیلی احساساتی نیستم ولی الان واقعا اعصابم نمیکشه بخوام آشویتس رو تجسم کنم و این جنایت ها رو بخونم. 😒😔

انقدراین کتاب فوق العاده بود آدم حس می کرد واقعا تو دوران نازی ها تو آشوییتس به سرمی بره 🥲 آوریل 1942 بود که لالی سوکولوف به اجبار به اردوگاه آشویتس - بیرکناو منتقل شد. ممکن بود اون هم مثل خیلیای دیگه توی اون اردوگاه بمونه و بمیره، اما چون به زبان‌های مختلف تسلط داشت، مسئول خالکوبی شماره‌های شناسایی روی دست زندانیا شد. شماره‌هایی که لالی روی دست قربانی‌ها حک می‌کرد، سرنوشت اونا رو رقم می‌زد و مرگ یا زندگیش رو تعیین می‌ کرد. اگر در مورد بازداشتگاه‌ها و جنایت‌های آلمان در جنگ جهانی دوم کنجکاو هستید، این کتاب یکی از بهترین کتاباییه که می‌تونید بخونید. توی این کتاب نه گزارش‌های خسته‌کننده وجود داره و نه آمار و ارقام. «خالکوب آشویتس» یه داستان گویا، روان و زیباست که شما رو با وقایع مختلفی آشنا می‌کنه. در واقع، شما دارید تاریخ می‌خونید بدون اینکه تاریخ بخونید! نثر کتاب، روان و گویاست. ترجمه‌ای که خوندم هم واقعا حرفه‌ای بود. نکته‌ی جالب، اینه که این کتاب بر اساس یه سرگذشت واقعی نوشته شده. در آخر کتاب‌، می‌تونید نقشه‌ی اردوگاه و عکسِ شخصیت‌ها رو هم ببینید. علی‌رغم واقعی بودن ماجرا، میزان خشونت داستان چندان بالا نیست و حتی اگه خوندنِ چیزهای دردآور اذیتتون می‌کنه، فکر نکنم این کتاب آزار چندانی بهتون برسونه! در کل باید بگم به علاقه مندان جنگ جهانی دوم پیشنهادش می‌کنم. البته شاید از اون کتاب‌هایی نباشه که همه دوست دارن و خوششون میاد.

امان از دست این بشر که چه ننگهایی در تاریخ به نام خود نوشته است...

خیلی تلخ و غم انگیز بود،خوندنش تو این اوضاع کشور هم حس بدتری داشت،مرسی از مترجم محترم و طاقچه

خاطرات و سرگذشت دردناک دو فرد عاشق که نه تنها از آزادی محروم بودند بلکه نام و هویتشان نیز از آن‌ها گرفته شده بود و در اردوگاهی برای بقا می‌جنگیدند. داستان چون واقعی است به نوعی بخشی از تاریخ رو هم روایت می‌کنه مخصوصا که نام برخی افراد هم ذکر میشه. شخصیت لالی تاثیرگذاره، اینکه از هر موقعیت و حادثه‌ای، به نفع خودش استفاده کرد، شجاعت، زیرکی و هوش اون رو نشون میده. لالی با این شعار زندگی کرد و بهش پایبند بود: "اگر صبح از خواب بیدار شوی، معجزه است." + به این کتاب صرفا به عنوان یک داستان نگاه کردم چون گویا اهداف سیاسی و غیره‌ای هم دخیل بوده در نوشتن این کتاب و امثالش!

به نظر من قهرمان داستان آرون بود که با جون خودش دوستشو نجات داد بسیاری از ما فقط اهل شعاریم

من کتاب رو با استفاده از گردونه ی شانس و مهلت یه هفته ایی که بهم داد خوندم. داستانش فوق‌العاده برام جذاب بود و اصلا خسته کننده نبود. فکر کنم تو سه روز تونستم کل کتاب رو بخونم. خیلی دوست داشتم روایتی رو بخونم که خود افرادی که تو اردوگاه های کار اجباری بودن نوشته باشن و این کتاب تا حدود خیلی زیادی همون چیزی بود که میخواستم.

قطعا کافیه اگر که بگم فوق‌العاده بود. من در طول خوندن این کتاب بار ها دیوانه شدم،خندیدم و بغض کردم از عاشقانه هاش از امیدش از قساوتی که به تصویر کشیده و از غم داستانش که با واقعیتی تلخ همراهی میکرد و دوست داشتم که برای تک تک لحظه هاش گریه کنم.

سرگذشت تلخی که معجزه عشق آنرا قابل تحمل کرده.. . باورش سخته که انسان میتواند تا این اندازه پست و وحشی باشد.. . برای تاریخی که خاطرات بعضی انسانهاست باید گریست

فقط می تونم بگم فوق‌العاده بود

اول از همه ممنونم از ترجمه ی خوب کتاب این روزها واقعا ترجمه ی خوب نایاب شده قشنگ . در ادامه راجع به خود کتاب ، کتاب کشش خوبی داشت فضای آشویتس _بیرکناو به خوبی توصیف شده بود و اینکه داستانی بود بر اساس واقعیت هرچه بیشتر جذابش کرده بود ، چیزی که باعث شد من یک نصف روز در خلال خوندن کتاب جستجوی وسیع و دقیق تری راجع به اشویتس اردوگاههای کار اجباری کوره های ادم سوزی و دکتر منگله و ... انجام بدم، از دید من بعد عاشقانه کناب بخش کوچکی از اون هستش و فضای اشویتس و توصیفات اون اونقدر واقعه ی تاریک و دردناکی هست که واقعا عشق لالی سوکولوف و گیتا در اون گمه هرچند که فضای وحشتناک رو کمی تلطیف میکنه! نقطه ی قوت کتاب روایت پرکشش داستان بود و نقاط ضعف اون از دید من این بود که نویسنده میتونست شخصیت لالی رو اینقدر سفید نشون نده بخصوص که لالی و سیلکا هردو تقریبا با یک استراتژی در مقابل نازی ها بودند .

کتاب واقعا خوبیه و به نظرم تا حدی تاسف برانگیزه برای اینکه تمام بدبختی ها و تمام درد و رنجی که سر یهودی های در اردوگاه و کلا دوران هولوکاست اومد ، برای این بود که اونها دینشون یهودی بود ....

سراسر کتاب به این فکر میکردم که چی باعث میشه آدم ها به این حد از بی رحمی و خباثت برسن. آخه چرا؟ اون آدم های پست الان کجان؟ به کجا رسیدن؟

آخرش که فهمیدم این شخصیت داستان واقعیه دلم بیشتر سوخت. بخونیدش