نظرات کاربران درباره کتاب فقط یک داستان

رمان حاضر به طور مشخص درباره «عشق» است، موضوعی که بارنز با آن غریبه نیست و می‌توان گفت او در زندگی‌اش عشق و غم از دست دادن معشوق را به خوبی تجربه کرده است. از این رو می‌توان آسوده خاطر بود که نویسنده می‌داند چطور درباره عشق بنویسد.داستان کتاب از سه بخش تشکیل شده است. در بخش اول ما با پُل آشنا می‌شویم که پسری ۱۹ ساله از طبقه متوسط است که در سال‌های دهه شصت میلادی در پی احساسات و شور و شوق جوانی حضوری ناخواسته در زندگی زنی میانسال پیدا می‌کند و وارد یک رابطه عاشقانه می‌شود. این زن میانسال که سوزان نام دارد متاهل و صاحب دو فرزند است که البته چندان هم از زیستن در کنار شوهر ثروتمندش راضی نیست. بنابراین او هم بهانه‌ای در ذهن خود برای وارد شدن رابطه با پُل دارد اما می‌توان گفت این داستان به طور کلی درباره پل است. این دو در باشگاه تنیسی مختص قشر خاصی از جامعه آن زمان انگلستان با هم آشنا می‌شوند اما به مرور رابطه این دو رنگ و بویی دیگر پیدا می‌کند، از طرف پُل، به تعبیر خودش، عشق. از طرف سوزان، در اوایل، فقط برطرف کردن خوی مردانگیِ پُل. این رابطه در خانواده‌های هر دو نفر که تحت تأثیر آداب و رسوم خاص انگلیسی خود بودند عواقبی در پی دارد و نویسنده در بخش ابتدایی کتاب به صورت ویژه به موضوع تاثیر این نوع روابط بر جامعه و خانواده و خود افراد می‌پردازد. جملات ابتدایی رمان نیز قابل توجه است که در همان ابتدا سوال کلیدی را پیش روی خواننده قرار می‌دهددر کتاب فقط یک داستان پل اصرار دارد که هر کسی در زندگی فقط یک داستان برای گفتن دارد. گویی همین یک داستان عاشقانه وجود دارد که ذهن فرد را تا پایان عمر درگیر خود می‌کند. اما برای اینکه بفهمیم چرا برای پل فقط همین یک داستان وجود دارد باید بخش‌های دیگر رمان را نیز مطالعه کنیم. داستان در بخش اول در حال و هوای عاشقانه است و به خوبی پیش می‌رود اما در بخش دوم، یعنی بخشی که مشکلات کم‌کم خودش را نشان می‌دهد نویسنده از سختی‌های عشق سخن می‌گوید. از اینکه عشق چطور فروکش می‌کند و فرد چطور خود را در جایی که به آن تعلق ندارد می‌بیند. در این بخش از ناامیدی‌ها سخن گفته می‌شودساختار این کتاب را می‌توان مشابه ساختار کتاب درکی یک پایان در نظر گرفت. در اینجا هم به قول خود راوی اتفاقات به حدود پنجاه سال پیش برمی‌گردد به همین دلیل اتفاقات هیچگونه ترتیبی از لحاظ زمانی ندارند و پراکنده روایت می‌شود که شاید به علت کهولت سن راوی باشد که همان صدای درون (وجدان) پُل است.عشق موضوع اصلی کتاب فقط یک داستان است اما این رمان به هیچ وجه به روایت یک داستان عاشقانه نمی‌پردازد بنابراین فکر نکنید با کتابی عاشقانه روبه‌رو هستید. کتاب بیشتر واکاوی و تحلیلی است و همین ممکن است باعث شود کمی خسته‌کننده به نظر برسد. از طرف دیگر این کتاب را می‌توان در کنار درک یک پایان از همین نویسنده قرار داد. به نظر می‌رسد این دو کتاب هر دو مسیر عشق را بیان کرده‌اند؛ یکی عشق کمتر و زندگی آسان‌تر و دیگری عشق بیشتر و رنج بیشتر. نکته دیگری هم که وجود دارد بحث ترجمه کتاب است. از موضوع کتاب می‌توان به حساس بودن کتاب پی برد و مترجم کتاب نیز بسیار تلاش کرده است با بیانی غیر مستقیم و در لفافه از متن‌های «حساس» کتابب عبور کند تا شاید متن اصلی و مفهوم را منتقل کند اما ترجمه صراحت ندارد و این ممکن است به مذاق خواننده خوش نیاید.

داستان اگر چه موضوعی معمول نبود ولی پیچیدگی هم نداشت.اما شخصیتها و مسایل بسیار عمیق و با جزییات تصویر شده بودند.کتابی بود که سخت جلو می‌رفت اما در لابه لای سطر های آن مطالبی بسیار دقیق و عمیق نقش بسته بود.من دوستش داشتم.

داستان جالبی داشت و از اینکه نویسنده احساساتش رو واقعی بیان میکنه خوشم اومد

مشخصاً این فقط یک داستان نیست و خیلی بیشتر از یک داستانه. از دستش ندید... به‌هیچ‌وجه.

"هر کسی داستان عاشقانه‌ی خودشو داره. هر کسی. ممکنه این عشق به شکست مطلق ختم شده باشه، ممکنه مثل ترقه روشن و بعد یه دفعه فسی خاموش شده باشه، ممکنه حتی هیچ‌وقت نمود پیدا نکرده باشه، ممکنه همه‌ش تو ذهن طرف باشه. هیچ کدوم اینا از واقعی بودن این احساس چیزی کم نمی‌کنه.....این تنها داستانیه که وجود داره." "فقط یک داستان" داستانی درباره ی عشق نامتعارف جوانی 19 ساله و زنی پنجاه و اندی ساله در جامعه سنتی آن زمان انگلستان است."پل" به واسطه ی مادر به کلوپ تنیس میرود و آنجا به طور اتفاقی سوزان را میبیند و با گذشت زمان این دو دل باخته ی یکدیگر میشوند و.. اما بارنز در این کتاب میکوشد علاوه بر داستان گویی مرسوم و تعریف کردن قصه ی عاشقانه پل و سوزان؛به شخصیت پردازی و رفتار شناسی پل نیز بپردازد و افکار و اندیشه های پل را در سه مقطع سنی متفاوت و با دگرگونی های شخصیتی پل در طول زمان به رشته ی تحریر درآورد.در واقع این بخش و اندیشه های پل به مراتب مهم تر و درگیرانه تر از خود قصه ی اصلی داستان به نظر میرسد.همان گونه که بارنز به درستی اشاره میکند "عشق اول مسیر زندگی را برای همیشه تثبیت میکند.." متن کتاب پیچیده نیست،اما شاید قصه ی اصلی داستان را بتوان در یک صفحه روایت کرد،درواقع بقیه ی کتاب نه در مورد داستان عاشقانه ی پل بلکه درمورد زندگی او،نگرشش به زندگی در زمان های مختلف و تغییرات او در طول زمان است.ترجمه ی "سهیل سمی" با وجود توضیحات کافی و گاهی به جای منتقد ادبی برای من لذت بخش بود اما شاید برای کسی که بخواهد خود به این نکات پی ببرد جالب نباشد. فقط یک داستان در سه بخش روایت میشود،بخش خوش داستان،بخش ناخوش و بخش سوم که دربردارنده ی همه ی خاطرات باقی مانده در یاد پل است.به قول خود پل "دو جور میشد به زندگی نگاه کرد"؛برعکس دو بخش اول که به صورت اول شخص بیان میشود،بخش سوم از زبان سوم شخص است.انگار پلی که حالا بالغ تر شده از بیرون به زندگی خود نگاه و آن را واکاوی میکند و سعی میکند در نهایت پاسخ این سوال اساسی بارنز را بدهد که "زندگی زیبا اما غم انگیز است یا زندگی غم انگیز اما زیباست؟

اولین کتابی که از این نویسنده توانا خواندم و اونقدری خوب بود که تصمیم گرفتم تمام کتابهایشان را بخوانم 👏👏

قلم نویسنده خیلی خاصه اینکه تمام افکار و جزئیات جالب رو مینویسه، البته بعضی جاها زیاد توضیح میداد ولی در کل دوس داشتم داستانشو یه چیز دیگه اینکه فک کنم نویسنده علاقه خاصی داره به این قضیه عشق پسر دانشجو به زن متأهل همسن مامانش چون کتاب درک یک پایان هم آخرش همین داستان پیش اومد😏

در مقایسه با کتابهای دیگری که از جولین بارنز خونده بودم این جذابیت کمتری داشت ولی در کل جولین بارنز نویسنده فوق العاده ایه و همه اثارش ارزش خوندن داره

کتاب چندان جذابی برام نبود در حد متوسط بود