نظرات کاربران درباره کتاب جایی برای پیرمردها نیست

کتابی به شدت نفس گیر و پرتحرک و با فضایی مردانه و تا حدی مضطرب کننده با جزئیات ملموس و توصیفات دقیق از تعقیب و گریز در بیابان ها گرفته تا شرح تکان دهنده ی سرگذشت ادیسه وارِ شخصیت اصلی کتاب ؛ شخصیت پردازی بکر ؛ مونولوگها و دیالوگ های شخصیت ها ماندگار هستند هنگام مطالعه ی کتاب ، مواظب پاشیده شدن خون هایی که ریخته میشود به صورت تان باشید ...

تقابل خوب و بد در نفس زندگی در جریان سیال و شناور زندگی آدم‌هایی وجود دارند که برای نفس زندگی احترام ویژه‌ای قائل‌اند و سخت به آن پایبندند. در کتاب «جایی برای پیرمردها نیست»، «اد تام بل» کلانتری است که با پایبندی به قوائد زندگی داستان زندگی خود را روایت می‌کند و به شرح سخت‌ترین ماموریت خود می‌پردازد. ماموریتی که در آن دو گروه از قاچاقچیان مواد مخدر با هم درگیر شده و همه کشته می‌شوند و جوشکاری ساده شاهده ماجرا بوده و ... «مک‌کارتی» در این کتاب تقابل بی‌نظیری از خوب و بد را با دیالوگ‌های بسیار عالی به تصویر می‌کشد. دنیایی پر هیجان و پر کششِ این کتاب، «جوئل و اتان کوئن» را بر آن داشت تا فیلمی با اقتباس از همین کتاب در سال 2007 بسازند. مک‌کارتی، نویسنده‎ای متنفر از ادبیات کارمک مک‌کارتی ۲۰ جولای ۱۹۳۳در آمریکا زاده شد. مک‌کارتی دوران نوجوانی خود را در دبیرستان کاتولیک سپری کرد و به عنوان یکی از اعضای کلیسای کاتولیک رومی پرورش یافت. در سال1951 وارد دانشگاه تنسی شد و در رشته علوم انسانی به تحصیل پرداخت وی به مدت 4 سال به خدمت در نیروی هوایی پرداخت. در سال 1957 به دانشگاه بازگشت. وی در طول دوران حرفه‌ای خود آثار چون «جاده»، «نگهبان ارکید»، «نصف النهار خون»، «همه‌ی اسب‌های زیبا» و... را به رشته تحریر درآورد. با وجود تعریف و تمجیدهای زیاد مک‌کارتی از سوی منتقدان کارهای او با استقبال مواجه نشد و مک‌کارتی وقتی از شدت فقر و بی‌پولی مجبور شد خودش موهایش را اصلاح کند و در یک دریاچه حمام کند، باز هم هیچ علاقه‌ای به داشتن یک شغل ثابت نشان نمی‌داد و پیشنهادهای کاری‌ای را که به او می‌شد، نمی‌پذیرفت. همسرش دولیزله یک بار در مصاحبه‌ای گفته بود: «مثلاً یک ‌نفر به او زنگ می‌زد و می‌گفت در ازای دریافت دو هزار دلار بیاید در فلان دانشگاه درباره‌ی‌ کتاب‌هایش سخنرانی کند؛ ولی او در جواب می‌گفت هر حرفی داشته روی صفحات کتاب‌هایش زده و ما یک هفته دیگر را هم لوبیا می‌خوردیم.» نفرت او از دنیای ادبیات از شیوه نگارش و ویرایش کتاب‌هایش هم پیدا است. در نثر نامتراکم و پراکنده‌ی او برای دیالوگ‌ها به هیچ وجه از علائم نقل قول استفاده نشده ‌است. مک‌کارتی که از به کار بردن علامت آپوستروف هم پرهیز می‌کند معتقداست: «هیچ دلیلی ندارد صفحه را با علامت‌های کوچک و عجیب و غریب سجاوندی مسدود کنیم.»

چه داستان عجیبی. واقعا بله تقریبا همه چیز نتیجه تصمیماتی است که می‌گیریم...

کتاب جالبی بود تم جنایت کارانه ای که داشت من رو جذب کرد اما اخرش یکم گنگ تموم شد شایدم من اینجوری احساس کردم ...

کلا "کارمک مک‌کارتی" تو توصیف جزئیات دقیق عمل میکنه، جوری که واقعا واسه خواننده ملموس و قابل حس میشه اتفاقات. من چون فیلمش رو قبل از خوندن کتاب دیده بودم شاید اونجور که باید لذت نبردم؛ شاید. ولی در کل ارزش خوندن داره.

فوق العاده

یکی از زیباترین رمان‌های اخیر که خواندم. رمانی با زبان روایی مدرن. کتابی که از فیلمش بهتره و فیلمی که از کتاب بهتره. بنظرم برازنده‌ی لقب شاهکار هست.

خیلی خوب و جذاب بود. واقعا ازش لذت بردم. فقط اوایلش به خاطر نبود علائم نگارشی کمی گیج شدم ولی کم کم عادت کردم. لذت بخش و دوست داشتنی.

نمیدونم این مشکل مربوط به نسخه چاپی بوده یا وقتی کتاب رو الکترونیکی کردن ایجاد شده. فقط از نقطه استفاده کردن تو نوشتن، یدونه ویرگول یادم نمیاد دیده باشم. پاراگراف بندی هم وجود نداره گویا. همینطوری مستقیم جمله بعدی فضا عوض شده رفته پیش ی شخصیت دیگه :///

کتاب خوبی بود، داستان خوبی داشت، کمی سخت میشد خواند، فیلمی که ازاین کتاب ساختند،بنظرم ازکتاب بهتربود.

کتاب رو نخوندم ولی فیلمشو دیدم. داستان جذاب و هیجان انگیزی داره، پایان غیر منتظره داره، شاید تنها ایرادش اینه که شخصیت ها خیلی راحت همدیگه رو پیدا میکنن ولی بازم از جذابیتش کم نمیکنه

داستان متنفاوت بود کلا خیلی باحال بود